“Nema sumnje da se najvažnije vrline ljudskog društva stvaraju, jačaju i održavaju u porodici i domu.” (Vinston Čerčil)
Generalna skupština UN 1993. godine proglasila je 15. maj Međunarodnim danom porodice sa ciljem da ohrabri zemlje članice da prepoznaju potrebu za osnaživanjem porodice kao osnovne ćelije društva.
U Crnoj Gori se porodice ili ne stvaraju ili razaraju. Mladi ljudi, odrasli u turbulentnom vremenu, koji žive u siromaštvu i društvu poremećenih vrijednosti, bez zaposlenja i stana, najčešće se ne odlučuju za brak, ili porodicu formiraju u roditeljskom domu, rizikujući da svako svakome remeti životni „komfor“. Često pod jednim krovom žive po tri generacije, gdje ugrožava svako svakoga, a najviše trpe djeca i starci.
U nedostatku dobre komunikacije i uzajamnog poštovanja među supružnicima, što je posljedica raznih poroka, u braku se javlja nasilje, gdje su, uglavnom, žrtve žene i djeca. Bilo da se brak završi razvodom ili žrtve doživotno trpe nasilje, djeca odrastaju u vanrednim uslovima, sa trajnim posljedicama po njihovu ličnost i puteve života.
U Crnoj Gori nadležne institucije nijesu osposobljene da kod nasilja u porodici djeluju preventivno, kako bi ugroženi brakovi opstali, a pomoć države jednoroditeljskim porodicama u potpunosti je izostala.
Dok npr. skandinavske zemlje i Francuska svim porodicama obezbjeđuju socijalnu sigurnost i izdašno pomažu jednoroditeljske porodice, od zaposlenja, preko dječjih dodataka i, čak, nenaplaćenih alimentacija, u Crnoj Gori na hiljade porodica, posebno jednoroditeljskih, živi u siromaštvu.
Samohrani roditelji, od kojih su preko 90 % majke, ne nailaze na podršku države u ostvarivanju svoje porodične uloge. Članovi siromašnih, posebno jednoroditeljskih porodica, osjećaju se marginalizovanim u društvu i svojim sredinama, što im otežava ionako težak život. Život “jednočlanih”porodica, posebno starih osoba je tužna, nikada ispričana priča..
Iako su Crna Gora i Albanija po razvodu brakova zadnje u Evropi (oko 15 % ), nema razloga za “likovanje”, s obzirom da je u 2016. godini prirodni priraštaj stanovništva u 13 crnogorskih opština bio negativan, a u januaru 2017. čak u 18 opština. Projekcije UN govore da će Crna Gora 2050. godine imati 574.000, a 2100. godine 437.000 stanovnika. Prema podacima Monstata, u 2016.godini u CG je sklopljeno 3178 brakova, što je 17,2 % manje nego u 2015., dok su razvedena 703 braka, što je 21,8 % više nego u 2015.
Crnogorska vlast, nakon “zemljotresa ’89.” do danas, razorila je ili rasprodala društvene privredne gigante, (procinjene na 4,5 milijardi USA dolara), i bez posla ostavila na desetine hiljada radnika. Posvetivši se sopstvenom bogaćenju, trodecenijski vlastodršci državom upravljaju na “njihov način”, zanemarivši činjenicu da više od polovine stanovnika Crne Gore živi na ili ispod donje granice siromaštva.
Demografska politika nikada nije bila prioritet države, koja, čak, nema evidenciju o broju porodica i mladih uglavnom obrazovanih ljudi, koji su napustili Crnu Goru.
Bonus video:
