Kompozitor Aleksandar Perunović najavljuje pravi spektakl i senzaciju na večerašnjem koncertu u Podgorici kada će njegove kompozicije izvesti crnogorski pijanista i dekan Muzičke akademije Bojan Martinović, a u okviru petog izdanja festivala savremenog klavira “Forte piano” koji se održava u Kulturno-informativnom centru “Budo Tomović”. Koncert će početi u 20 časaova, nakon što će u 19 sati biti promovisana Perunovićeva klavirska muzika.
Ovogodišnji festival, koji je počeo juče koncertom učenika Muzičke škole “Vasa Pavić” koji svoja prva iskustva u komponovanju stiču u klasi kompozitora Milivoja Pićurića, odaje počast muzičkim klasicima na čijem se nasljeđu nadahnjuju generacije savremenih kompozitora. Otuda i tematski naslov “Omaž klasicima”. Na večerašnjem programu koncerta su djela “Metaglasswork”, “Franz Liszt: Sonata in B minor Part 2 - The Damnation of Mephisto” i “AЯTИAMANTRA IЯOИINORI - Variationen und Reaktion über Klavierstücke I-IV von Stockhausen”. Perunović “Vijestima” otkriva šta publika može da očekuje i ističe da nije u pitanju samo klasična izvedba i slušanje muzike, te i da se dva djela večeras premijerno izvode u KIC-u.
“Tri kompozicije koje će biti izvedene predstavljaju latentni omaž Filipu Glasu na temu iz njegove muzike za film ‘Candyman’ ‘Metaglasswork’, druga stvar koja je na repertoaru naziva se “Franc List: Sonata in B minor Part 2 - The Damnation of Mephisto”, odnosno sonata u H molu, drugi dio. To je blokbasterski holivudski način pravljenja franšize, odnosno nastavaka. Kao što se film može nastaviti tako sam ja našao način da nastavim muzičko djelo što mislim da je jedna nova stvar u muzici. Listova H mol sonata na koju se pozivam traje pola sata, a ovo traje oko 35 minuta u jednom komadu, jednostavačno, pa se može reći da je u pitanju džinovsko muzičko djelo i veoma zahtjevno u pijanističkom pogledu. Treća stvar je svojevrstan omaž Karlhajncu Štokhauzenu, jednom od najvećih avangardnih kompozitora i ono je sa elektronikom, multimedijalno”, najavljuje Perunović.
On za “Vijesti” opisuje čemu će to publika prisustvovati, s obzirom na to da se treća kompozicija umjesto nota oslanja na instrukcije.
“Izvođač, odnosno pijanista Martinović će istovremeno uz sviranje raditi i izvjesne manipulacije, neku vrstu nijeme pantomime. Nema nikakvih nota, niti bilo čega, već će Bojan da improvizuje po datim instrukcijama i da u momentima kada ne svira - glumi, a sve to radi sa povezom na očima, eto to otkrivam čitaocima. On je 10 minuta sam sa sobom u polumraku u tišini, improvizuje po nekim intrukcijama koje su mu date, u avangardnom stilu, može se reći. Ekspresionistički, nervozno, avangardno i šokantno, mislim da je to jedno od uputa za sviranje. Uz tu izvedbu ide elektornika, koja traje 10 minuta na zvučnoj traci i dok ta traka ide Martinović će naizmjenično ili da impriovizuje ili pantomimira, ili da izgovara pojedine molitve, uslovno rečeno. To djelo ide u kategoriju muzičkog teatra, malo je žanrovski složenije”, priča Perunović za “Vijesti”.
On objašnjava da “danas više nema smisla praviti koncerte koncerata”, već treba da pružiti publici spektakl koji budi sva čula. Kompozicija zahtijeva i senzaciju čula mirisa, uz tamjan ili aromatičnu smolu što je bilo teško realizovati u KIC-ovoj velikoj sali, pa sam morao odustati od toga, što mi je veoma žao. Poenta je zaokupiuti ljude senzacijom svih čula. Zbog toga u posljednje vrijeme sve više radim na multimedijalnim ostvarenjima. Nema mnogo prilike kod nas ili u regionu da naiđete na moderna i savremena ostvarenja. Rekao bih da je većina toga savremeni akademizam, a ovo je prava vrsta osvježenja, ne samo za Crnu Goru, region, već i šire”, poručuje on i najavljuje da se nakon ovog koncerta očekuje i niz izvođenja po regionu, a zatim možda i u inostranstvu.
Bez niže i srednje muzičke škole završio Muzičku akademiju
Aleksandar Perunović u razgovoru za “Vijesti” nije krio da nema niže i srednje muzičko obrazovanje i prijeća se svojih početaka.
“Na jednom kanalu koji sam gledao 1991. godine često su emitovane emisije o Mocartu, povodom 200 godina od njegove smrti. Tada sam, iako nijesam imao nikakvih afiniteta prema klasičnoj muzici, sa 13 godina čuo nešto u Mocartu što me je sve više i više ‘lijepilo’ njemu, pa sam počeo da učim note, bez ikakvog prethodnog znanja, samouk. Majka mi je kupila mali sintisajzer i počeo sam da komponujem”, priča on i nastavlja:
“Poznata crnogorska istoričarka muzike, pijanistkinja i osnivač Akademije, Manja Radulović Vulić je kasnije čula to što sam komponovao i dopalo joj se pa mi je predložila da rizikujem, napustim gimnaziju iz prvog razreda, provedem godinu dana pripremajući se i onda upišem Akademiju. Tako sam postao kompozitor. Presudan je bio emocionalni pristup ovome. Nijesam veliki sluhista, samo imam muzičku emociju sa kojom sam uspostavio neku vrstu kontakta”, kaže Perunović.
On ističe i da je večerašnji koncert u KIC-u njegov treći autorski “što je u ovoj branši veoma rijetko”.
Za kraj koncerta molitva izgovorena unazad
Ono što je posebno interesantno u trećem djelu Variationen und Reaktion über Klavierstücke I-IV von Stockhausen”, pored toga što se izvodi sa povezom preko očiju i na osnovu instrukcija a ne nota, je i to što ima i religiozni segment, ističe Perunović.
“To moje djelo završava jednim prosvjetljenjem, vrstom katarze gdje sam iskoristio odlomak jedne kompozicije u šljaštavim bojama, pa se na kraju se izgovara molitva uz pratnju zvučnika... Izvođač stoji uzdignutih ruku, a molitva se izgovara unazad, pa sam maltene uvukao taj neki religiozni sloj. Obrtao sam riječi te kompozijcije i dobio molitvu koja zvuči kao neki univerzalni jezik sa podsjećanjem na latinski, afrički i slično, kao miks, ali latentno je tu molitva, a muzika stvara prijatnu atmosferu”, ističe on.
Bonus video:
