Producentkinja u nastajanju, kako više voli da se predstavi jer je, kaže, korektnije prema starijim i iskusnijim kolegama u odnosu na “mlada producentkinja”, Anja Sekulić, nedavno je dobila novo priznanje za svoj dosadašnji rad i angažman. Nakon povratka u Crnu Goru, sa Akademije scenskih umjetnosti u Sarajevu, sada se može pohvaliti i ponudom za master studije “Arts Management”, Birkbeck univerziteta u Londonu, jednom od deset najboljih britanskih univerziteta.
Pored ovoga, njen posljedni kratki igrani film “Duga”, za koji potpisuje produkciju zajedno sa rediteljem Aleksandrom Vujovićem, nagrađen je prošle godine u Turskoj, a bila je i polaznica programa za mlade filmske profesionalce sa prostora Jugoistočne Evrope i Južnog Kavkaza, Sarajevo Talents. Sve to upućuje da je uhvatila dobar zalet.
“Ovo su važne afirmacije za obogaćivanje radne biografije sa internacionalnih adresa, a meni jako drage kao lične potvrde za rad u Crnoj Gori. Znakovi pored puta da je početak dobar, a da tek treba nastaviti još intenzivnijim tempom. Nagrada za film ‘Duga’ i prisustvo na ceremoniji u Izmiru, u sred restriktivnih mjera, su neprocjenjivi. Neizmjerno sam zahvalna timu filma, za čiji rad smo i nagrađeni. Talents Sarajevo, takođe, važna je referenca sa jako kompetativne adrese i neprocjenjivo je iskustvo, a ponuda iz Londona je došla kao ‘šlag na torti’. Ipak, magistarske studije u Londonu odlažem za druge prilike, kad okolnosti budu zahvalnije ili manje zahtjevnije u odnosu na tekuće stanje prouzrokovano korona pandemijom”, počinje Sekulić razgovor za “Vijesti”.
Iako ponudu za postdiplomske studije nije prihvatila, Sekulić je zadovoljna što se uopšte našla među odabranim kandidatima. Dalje govori o prilikama u Crnoj Gori, ističući da ih ima, ali da su rad i upornost pojedinca presudni.
“Zahvaljujući ostvarenim poznanstvima u Sarajevu, tokom studija na Akademiji i rada na regionalnoj televiziji N1 Info Sarajevo i na Sarajevo Film Festivalu, moja ambicija i radne navike su prepoznate i u Crnoj Gori. Odmah po dolasku sam dobila šansu da se oprobam u poslovima filmske produkcije. Prilika ima dovoljno, onoliko koliko ih i kreiramo, a vjerujem da ima i prostora za njih”, kaže Sekulić.
Ona dalje objašnjava šta filmska produkcija zapravo podrazumijeva, jer to nekada ostaje nejasno čak i velikim filmofilima.
“Ako treba da uprostim, onda produkcija dođe kao spoj svih neophodnih komponenti u efikasnu cjelinu da bi se projekat desio, nezavisno od medija. Naravno, uslovljena je finansijskim sredstvima. Moja intimna filozofija produkcije je da je to proces dobijanja svega onog što nam treba, što hoćemo, a i onog što nam je neophodno ili što nam je spas. Generalizujem i materijalistički zvuči, ali tako živimo, hrleći ka onome što želimo, što nam treba ili što nas spašava. Živimo mikroprodukcije pojedinca. Volim da kažem da je uloga majke zapravo jednaka ulozi dobrog producenta. Tu možda već pričamo o makroprodukciji pojedinca”, metaforično priča Sekulić.
Pa ipak, iako producenti često nose film i preuzimaju ulogu i mnogih drugih članova tima, nerijetko ostaju u sjenci kada rezultat dođe do javnosti. Na pitanje da li i sama to primjećuje i kako komentariše, kaže da je odgovornost reditelja i producenta jednaka.
“Vidim tu jednu razliku. Producent se plasira kroz opus svog pravnog lica, a reditelj je individualni autor koji treba medijski prostor da bi potvrdio svoj izraz pred onima za koje kreira film. Na kraju dana, producent će i na osnovu tih potvrda ući u saradnju sa rediteljem i obratno. Tanka je linija između odgovornosti oba lica. Smatram da su jednake. Vjerujem da su zasluge za uspješnost filma neupitne za obje titule, bez obzira na strategiju plasmana. Drugačije razmišljanje se čini pogrešnim”, kaže ona.
Iako se u Crnoj Gori aktivno radi na novim projektima, na konkretne rezultate se, ipak, malo duže čeka… Na pitanje kako bi bilo najbolje da se usmjeri trenutni tok događaja u filmskoj industriji i šta bi to posebno oplemenilo rad producentskih kuća ili podržalo kinematografske djelatnike, Sekulić kaže da je prekretnica svega osnivanje Filmskog centra.
“Podržati mlade filmske ili generalno autore i kulturne profesionalce valjda podrazumijeva podržati i mlada pravna lica koja svojim statutom djelovanja jesu interesna pravna lica za crnogorsku kinematografiju. Tu vjerujem da ima prostora za kreiranje inovativnih strategija rada, te za uređenje pravila pri osnivanju istih i slično. Došla sam u Crnu Goru u povoljnom razvojnom periodu, odmah po osnivanju prvog Filmskog centra Crne Gore, adrese koja je prekretnica za crnogorsku filmsku industriju. Potpisani su međunarodni sporazumi koji mapiraju Crnu Goru među ostalim evropskim zemljama, svojim članstvom. Vjerujem da tu ima još štošta realizovati i da Crna Gora ima definisan odnos sa međunarodnim adresama. Međutim, čini se da treba uporedo raditi i na definisanju unutrašnjih sistemskih postulata rada u kinematografiji i kulturi, uopšte. Misleći o nacionalnom sistemu vrijednosti, vidim potrebu za uspostavljanje promišljenih praksi sa zadatim strategijama, kako bi nove generacije filmskih profesionalaca i autora, te mlađi preduzetnici prepoznali i kreirali svoje prilike na lakše načine u Crnoj Gori. Vjerujem da tu ima posla za postojeća strukovna Udruženja, a i prostora za nastajanje novih”, priča Sekulić i otkriva da su u pripremi novi projekti, kako oni koji su u fazi razmišljanja, tako i oni koji su na papiru.
Bonus video:
