”Ja tražim za tebe riječ što grije kao svjetlost, što kao kamen pritiska, kako kaže Ljuba Simović. A onda sam riješio da ti kažem - Zbogom čojku ljudski, Bato, i zdravo tvoja poezijo“, ovom porukom se oprostio počasni član Crnogorskog narodnog pozorišta glumac Voja Brajović od doajena crnogorskog glumišta Zefa Bata Dedivanovića, na komemorativnom skupu u Velikoj sali Crnogorskog narodnog pozorišta.
Doživotni član CNP-a, Dedivanović je preminuo 15. maja u 83. godini života u Podgorici.
PR menadžerka CNP-a Zorana Kralj je u ime svih članova CNP-a odala Dedivanoviću počast riječima: “Današnjim komemorativnim skupom opraštamo se od Zefa Bata Dedivanovića, jednog od najautentičnijih i najosobenijih glumaca koje je naše glumište imalo, od glumca i čovjeka koji se svrstao u red onih posebnih i nezaboravnih. U ime svih koji čine CNP upućujemo mu još jednom riječi neizmjerne zahvalnosti i najdubljeg poštovanja, ponosni što je bio i ostaje dio ovog teatra”.
Osim Kralj, na komemoraciji je govorio glumac CNP-a Slobodan Marunović. On je svoj govor započeo prisjećajući se nekoliko rečenica iz drame “Kad umre glumac”, hrvatskog dramskog pisca Mira Gavrana.
“Kada umre glumac, ne umre samo jedan čovjek, umre i njegova publika, jer je svojom smrću potvrdio i prolaznost njenog života. Umru čak i sjećanja, jer sjećanja na umrle su plačljiva i neiskrena, puna naše slabosti i straha. Kad umre glumac, život se ukazuje poput loše predstave u kojoj rasplet i kraj nijesu vješto pripremljeni”, parafrazirao je Marunović.
Dedivanović se proslavio ulogom Joksima u seriji “Đekna još nije umrla a ka’ će ne znamo”, dok je prošle godine, iako u poodmaklim godinama života, ali sa velikom vedrinom bio dio novog filma reditelja Nikole Vukčevića. Za ulogu u predstavi “Kanjoš Macedonović” dobio je nagradu “Oslobođenje Podgorice”
“Zef je bio tradicionalan, intuitivan, duhovan, radoznao i da kažem narodski ljucak. Iz te ljudskosti, rađali su se na sceni oljuđeni, istiniti likovi koje nam je Bato darivao, zreli stihovi iz njegove specifične poetske vizure života, mudri komentari na pojave i ljude, obojeni specifičnim podgoričkim humorom koji se saopštava na najozbiljniji način, sa dozom ironije i cinizma, kao da se govore kapitalni monolozi iz najvećih dramskih djela. Takav način konverzacije pripada samo onima koji se mogu šaliti na svoj račun, svjesni sebe, svojih mana i vrlina i duboke ljudske zapitanosti nad apsurdom života i traganja za njegovim smislom”, osvrnuo se Marunović na njegovo stvaralaštvo.
Poetskim stvaralaštvom bavi se, uporedo sa glumom, od 1962. godine. Objavljivao je pjesme, eseje i druge književne forme u časopisima u Crnoj Gori. A.F.
Zef je bio tradicionalan, intuitivan, duhovan, radoznao i da kažem narodski ljucak. Iz te ljudskosti, rađali su se na sceni oljuđeni, istiniti likovi koje nam je Bato darivao, zreli stihovi iz njegove specifične poetske vizure života
Bonus video:
