Premijerno predstavljanje najnovijeg ciklusa slika crnogorskog akademskog slikara Gorana Ćetkovića biće upriličeno sjutra u Baru. Postavka slika “Slijepi putnici” biće predstavljena u Zavičajnom muzeju Bar, a izložbu će svečano otvoriti istoričaka umjetnosti i likovna kritičarka dr Anastazija Miranović, u 20.30 časova.
Ćetković podsjeća da je ranije jedna slika iz ovog ciklusa predstavljena na prvom Bijenalu fantastike u Beogradu, a u organizaciji Fondacije Mihajlović - Feniks, iz Beograda kada je među 35 najboljih selektovana u izboru više od 250 prijavljenih umjetnika i više od 550 njihovih djela. Ipak, ovo će biti prvi put da selekciju djela iz novog ciklusa predstavi na jednom mjestu, i to u ambijentu Zavičajnog muzeja.
Djela iz ciklusa “Slijepi putnici” kao da hode u nepoznato dok izranjaju iz univerzalnog, opšteg mjesta današnjice koje u njima, pa tako i posmatraču, svakidašnjem čovjeku, izaziva uzdah, vapaj, krik, potrebu da se izmjesti, otputuje, potrebu da promijeni sebe i svoje okruženje u želji da (o)vlada situacijom i (u)vidi pravi put ka samome sebi, ka sopstvenoj duši, ali i put izvan usamljenosti, ka boljem društvu i svijetu...
”Naziv aktuelnog slikarskog opusa Gorana Ćetkovića ‘Slijepi putnici’ vrlo direktno sugeriše narativ i problematiku koja okupira umjetnika, koja je aktuelna od kad je svijeta i čovjeka: ko smo, što smo, kuda idemo... Pitanja postanja, života, smrti...enigme su (kao i sama umjetnost) koje umjetnost kontinuirano preispituje, redefiniše, supstituiše kroz nova čitanja svijeta - onog vidljivog, spoljašnjeg i onog introvernog, pohranjenog duboko u nama”, primijetila je Miranovićeva i dodala da je “dramatična, nervaturna gesta, intenzivnog, vibrantnog kolorita, podržana čvrstom arhitektonikom Ćetkovićevog crteža”.
Ona dalje ističe i da se svojim djelima Ćetković direktno, ali i indirektno obraća svakom pojedinačnom posmatraču, ali jednako i samome sebi.
”’Slijepi putnik’ je ciklus slika koji govori o otuđenosti savremenog čovjeka, kao i o prolaznosti života”, rekao je Ćetković “Vijestima” jednom prilikom.
Djeluje da umjetnik tako pokušava da dokuči odgovore na vječna pitanja o čovjeku, njegovom postojanju, ljudskim stanjima uma i duha, ali i novom dobu i svim prilikama i prilagođavanjima, napuštanju i odsustvu... Baš kao i u životu, tako i Ćetkovićeva djela pružaju suptilne, ali i dramatične mogućnosti za različita tumačenje i interpretacije, jer, može biti da konačni odgovore i ne postoje, već se igraju (u) kosmičkim stazama, uvijek na ivici apstraktnog, avangardnog, nerealnog, nadrealnog...
”Umjetnik nas vrlo lucidno uvlači u diskurs privatno/javno, u svijet u kojem je neka druga slika - virtuelna, odnjela primat nad slikom u klasičnom značenju umjetničkog medija. Ćetković, upravo, u ovom vremenu digitalne slike/ društva, vrlo smjelo, hrabro i direktno, ekspresivnom gestom, furioznim potezima kista, unutar ograničenog polja slike, polemiše i zaključuje, o svim osjetljivim, neriješenim temama današnjice, penetrirajući u suštinu, filozofiju života/življenja. Tematika gestualnom daje ‘vanvremensku prostornost’, a neutralna pozadina, mističnost, konkretnom prizoru. Ono što vidimo je poput Bonitovskog “iskustva pogleda”, koji ne nadzire stvari spolja, već je to pogled uronjen u materiju svijeta”, zabilježila je Miranovićeva.
Ona poručuje da čovjek postaje “bezvidan” zbog neznanja, odsustva empatije i interesovanja za opštu/kolektivnu dobrobit, zbog “kratkovidosti” koja predugim trajanjem konvertira u sljepilo.
”Čovjek se u sveopštem metežu i brzini samoizgubio i našao pred vratima poražavajuće, distopijske spoznaje - o neumitnosti nestanka svijeta, prirode, klime, biodiverziteta... ovakvih kakve poznajemo/mislimo da znamo. Što je alternativa? Stvoriti nove svjetove, drugačije, bolje... Kod za jedan takav je pred nama - u Ćetkovićevoj slici koja nas samodoziva i vraća Sebi”, zaključuje Miranovićeva.
Bonus video:
