Pisac i prevodilac David Albahari preminuo je poslije duže bolesti u Urgentnom centru u Beogradu u 75. godini, saopštila je porodica, prenosi N1.
Rođen 1948. godine u Peći, prvu knjigu, zbirku priča Porodično vrijeme, objavio je 1973. u izdanju Matice srpske iz Novog Sada. Isti izdavač objavio je njegov prvi roman, Sudija Dimitrijević (1978).
Albahari je, između ostalog, 2011. godine bio laureat nagrade za književno stvaralaštvo Stefan Mitrov Ljubiša, budvanskog festivala Grad teatar.
Objavio je još romane Cink, 1988; Kratka knjiga, 1993; Snežni čovjek, 1995; Mamac, 1996; Mrak, 1997, 2008; Gec i Majer, 1998; Svjetski putnik, 2001; Pijavice, 2006; Ludvig, 2007; Brat, 2008; Ćerka, 2010; Kontrolni punkt, 2011, Životinjsko carstvo, 2013; zbirke priča Obične priče, 1978; Opis smrti, 1982; Fras u šupi, 1984; Jednostavnost, 1988; Pelerina, 1993; Izabrane priče, 1994; Neobične priče, 1999; Drugi jezik, 2003; Sjenke, 2006; Svake noći u drugom gradu, 2008; Male priče, 2013; Propuštena prilika, 2013; 21 priča o sreći, 2017, kao i knjige eseja Prepisivanje svijeta (1997), Teret (2004), Dijaspora i druge stvari (2008) i Ljudi, gradovi i štošta drugo (2011).
Zajedno sa Dušanom Petričićem objavio je knjigu za djecu Ema i jež koji nestaje (2008).
Zajedno sa Žarkom Radakovićem objavio je Knjigu o muzici (2013).
Za zbirku priča Opis smrti dobio je Andrićevu nagradu. Roman Mamac dobio je Ninovu nagradu za najbolji roman u 1996. godini, kao i nagradu Narodne biblioteke Srbije, Balkaniku i Most-Berlin. Knjiga priča Svake noći u dugom gradu dobila je Vitalovu nagradu za knjigu godine.
U periodu između 1973. i 1994. godine radio je u redakcijama više beogradskih i novosadskih časopisa i izdavačkih kuća – Vidici, Književna riječ, Pismo, Kulture Istoka, Politika, Mezuza, edicija Prva knjiga Matice srpske. Knjige su mu prevedene na dvadeset i jedan jezik.
Preveo je veliki broj knjiga, priča, pjesama i eseja mnogih američkih, britanskih, australijskih i kanadskih pisaca, uključujući Sola Beloua, Vladimira Nabokova, Margaret Etvud, Isaka Baševisa Singera i Tomasa Pinčona. Preveo je i dramske tekstove Sema Šeparda, Keril Čerčil i Džejsona Šermana.
Bio je član Srpske akademije nauka i umjetnosti, srpskog PEN centra i Srpskog književnog društva.
Od jeseni 1994. godine do 2012. godine živio je u Kalgariju, u Kanadi. od 2012. godine živio je u Beogradu.
Vrijeme i mjesto sahrane biće naknadno saopšteni.
Bonus video:
