Naučnici su oduvijek smatrali da sjećanja o djetinjstvu počinju sa tri i po godine života. Sada, međutim, kalifornijski naučnici sa Univerziteta Dejvis, tvrde da se sjećamo i onoga što se desilo kada smo imali dvije godine.
Pronađeno je područje mozga odgovorno za memoriju, koje može da se aktivira čak i prije nego što dijete počne da govori.
Tim, predvođen naučnicom Simonom Geti, posmatrao je hipokampus, malu strukturu duboko u centru mozga. Zapazili da je hipokampus aktivniji kad je djetetu pjevana uspavanka, koju je dijete već čulo. Područje nije bilo stimulisano kada je svirana nova pjesma ili kada ju je pjevao drugi glas, drugim ritmom, tempom i ključem.
Najjači odgovor, kako pokazuju snimci magnetske rezonance, bio je kod onih koji su se sjećali mjesta na kojima su čuli pjesmu i igračke koja je sa pjesmom bila povezana. Američki naučnici kažu da ovo naglašava ulogu hipokampusa u ranom razvoju ljudske epizodne memorije, a to znači sposobnost sjećanja gdje se nešto dogodilo i šta je povezano sa time.
Dječija amnezija, koja se odnosi na nesposobnost ljudi da se sjete događaja iz najranijeg perioda života, cijeli vijek je tema rasprava brojnih psihologa.
Naučnici su vjerovali da se amnezija odnosi na djecu mlađu od 3,5 godine. Nova studija, međutim, pokazuje da ipak počinjemo da se sjećamo događaja od druge godine života. Ženske osobe imaju bolju memoriju od muških, i u prosjeku se više sjećaju "unazad" nego muškarci.
Postoje različite teorije o tome zašto se smatralo da sjećanje započinje sa 3 i po godine. Najkontroverznija je teorija Sigmunda Frojda koji je vjerovao da je to odgovor na seksualnu represiju. Druga teorija sugeriše da amnezija nastaje zbog manjka govornih vještina prije treće godine života. Još se ranije pretpostavljalo da djeca ne mogu da se sjećaju prije sedme godine života.
Naučnici su 2005. godine utvrdili da se 80 odsto djece od pet i po godina sjeća epizoda koje su se dogodile kada su imali tri godine. Do sedme i po godine, pamte manje od 40 odsto. Ovo pokazuje da djeca mogu da se sjećaju događaja, ali sjećanje ne traje dugo kao kod događaja koji su im se desili u odraslom uzrastu, prenosi Telegram.
Kada pokušavamo da razmišljamo o najranijim događajima u djetinjstvu, nije jasno da li je sjećanje stvarno ili je formirano na temelju fotografija i priča koje su nam drugi ispričali.
Pređašnja istraživanja su, takođe, pokazala da bebe od šest mjeseci mogu da formiraju kratkotrajnu i dugotrajnu memoriju koja traje minutama, nedjeljama, a možda i mjesecima.
Djeca predškolskog uzrasta sjećaju se godinama unazad, ali nije bilo jasno da je li u tom ranom dobu memorija zaista autobiografska, prenose Nezavisne.
Bonus video:
