Nove ideje plaše ljude koji žive u prošlosti i na prevaziđenim tekovinama. Tako je i sa idejom decentralizacije vlasti koja se polako budi u Crnoj Gori, ponajviše i najbrže u Budvi.
Iako je riječ o trendu koji donosi ogroman napredak na planu funkcionalnosti, operativnosti, brzine rada... samim tim i kvaliteta lokalnih samouprava, sa njim se ne mire politički subjekti okoštalih struktura, naviknutih da se „misli iz jedne glave“. To je razlog zbog čega su se maltene sve partije i pojedinci koji su godinama kreirali tokove na političkoj sceni Crne Gore, ujedinili u otporu procesu decentralizacije vlasti, naročito u Budvi, gradu koji većina njih doživljava kao plijen.
Matrica kojom se ove okoštale političke strukture, ponekad i samo fiktivno suprotstavljene, je poznata: i jedni i drugi navodno brane državu i to, da tragikomedija njihove politike bude veća - jedni od drugih. Naravno, sa ciljem da se nanese šteta nekom trećem a u ovom slučaju to su oni koji se zalažu za decentralizaciju. Na primjeru Budve, ključni protivnik „okoštalih“ je strana koja se zalaže za to da se ovim gradom ne upravlja iz Podgorice i za interes partijskih centrala u Glavnom gradu.
Rukovođenje Budvom iz Budve, većina struktura koje plaši proces decentralizacije, doživljava kao gubljenje pozicija na državnom nivou. Otuda i desant „partijskih lidera“ sa kancelarijama u Podgorici i u ovoj predizbornoj kampanji u Budvi.
Isto je „porijeklo“ i podmetanja da se građanska lista „Budva naš grad“ sprema za koaliciju sa DPS-om. To je zapravo ključni adut okoštalih struktura u borbi protiv novih ideja i mladih ljudi koji je nose u Budvi: da sijanjem straha kod građana smanjuju izlaznost na izborima i time povećavaju uticaj svoje, sve malobrojnije „biračke mašine“, podmazane benefitima koje donosi državna vlast. U prevodu: borba za osvajanje vlasti u Budvi, za njih je bitka za čuvanje svojih fotelja.
DPS je u toj igri već četiri godine „babaroga“ koja služi za odbranu zauzetih funkcionerskih položaja i benefita koje oni nose. Briga o Budvi zato se, u ovim krugovima, rađa samo u predizbornim periodima. Samo tada se vječiti partijski lideri i njihovi vječiti „najbliži saradnici“ sjete da grad koji samo prihodima od turizma puni budžet države sa preko pola milijarde eura, nema bolnicu i porodilište.
Ta igra odgovara i DPS-u, jer je politika „zavadi pa vladaj“ nastala u njihovoj radionici, pa su nove ideje o pomirenju, zajedničkoj borbi za opšte dobro i mladi ljudi koji je nose, prepoznati kao opasnost a ne šansa. Jer, kao što su samo „arhineprijatelji Crne Gore“ iz matriksa bivšeg režima bili poželjni da budu opozicija DPS-u, tako je svaka pojava novih snaga, ljudi koji nose suštinske promjene, rizik za „bivše“.
Zbog gorenavedenih fenomena, i dešava se to da opštinsku vlast u Budvi koja je sačuvala 41 miliona eura građana samo u parnici sa austrijsko njemačkim koncernom WTE, a o čijem odnosu prema gradu svjedoči i činjenica da na računu Budve trenutno ima 17 miliona eura, „okoštale strukture“ prepoznaju kao problem.
Ovakav odnos najbolje ilustruje za šta se to ove strukture zbilja bore. Bivši režim je to savršeno predstavio korupcionaškim aferama u kojima je Budvi umalo nanijeta šteta od preko 100 miliona eura. Od tog i sličnih dostignuća bivše vlasti, još uvijek branimo građane Budve i ironija je da iz pojedinih strutkura nove državne vlasti optužuju one koji se suštinski bore protiv tekovina DPS-a u Budvi, planiraju da idu sa njima u koaliciju! Posebno kada takvo mešetarenje stiže od pojedinaca koji u svojim kabinetima dovlače osvjedočene kadrove bivše vlasti, naročito istaknute u jurišu na imovinu crkve.
Sve se zapravo svodi na to da se zaustavi proces decentralizacije, spriječi postojanje lokalne samouprave koja ne zadovoljava interese pojedinaca koji su zaposjeli fotelje u državnoj vlasti, već radi isključivo za račun građana Budve.
Tu je i problem pojedinih struktura iz podzemlja koje su u Budvi minulih godina često mijenjale političke pozicije tragajući za stranom s kojom će najbolje moći da se nagode zarad ostvarenja svojih interesa, koji naravno nemaju veze sa interesima građana. Uoči prethodnih i ovih izbora, budvansko podzemlje se, ne slučajno, ušančilo u taboru u kojem je najveća disproporcija između apetita i potencijala nominalnih predvodnika tog političkog činioca. „Ne slučajno“ jer opisana disproporcija predstavlja preporuku za saradnju sa podzemljem.
Građani Budve potvrdu ove konstatacije o disproporciji apetita i potencijala najbolje vide u tekućoj predizbornoj kampanji jer pojedinih predvodnika izbornih lista nema u javnim nastupima, predizbornim debatama. I ovaj, nadasve komičan detalj, otkriva Budvanima ko se sve, i sa kakvim namjerama, bori za vlast.
Na građanima je da odaberu opciju koja će sačuvati grad od zadovoljavanja ličnih interesa okoštalih struktura sa foteljama u Podgorici, i njihovih partnera iz podzemlja. Za to je potreban masovan izlazak na izbore 17. novembra jer mala izlasnost odgovara upravo onima koji se oslanjaju na „biračku mašinu“ kreiranu za zadovoljavanje privatnih interesa vječitih lidera i njihovih poslovnih partnera.
(Budva naš grad)
