Velikan se vraća na veliku scenu - Holanđani su ponovo na Mundijalu, nakon što su propustili Svjetsko prvenstvo u Rusiji 2018. godine, što je za njih bilo ogromno, istorijsko razočarenje.
Jasno, u pitanju je jedna od najvećih reprezentacija, vjerovatno i najveća koja nikada bila svjetski šampion. Nijedna druga selekcija nije igrala toliko finala (tri), a da nije osvojila najveći pehar.
Zlatne godine holandskog fudbala mogu, ironično, da se nazovu i “srebrne sedamdesete”, jer je selekcija koju je na terenu predvodio legendarni Johan Krojf, a sa klupe Rinus Mihels, izgubila dva finala svjetskih prvenstava, oba od domaćina - 1974. od Bakenbauetrove i Milerove Zapadne Njemačke (2:1) i četiri godine kasnije od Kempesove i Ardiljesove Argentine (3:1 u produžetku).
Holanđani nisu osvojili Mundijal, ali su fudbalskom svijetu ponudili nešto novo - to tada neviđeni stil igre, nazvan “totalni fudbal”, gdje su tehnički i trkački moćni fudbaleri, oslobođeni taktičkih i pozicionih stega, “letjeli” po svim djelovima terena. Zvali su ih i Paklena pomorandža - po legendarnom Kjurbikovom filmu snimljenom 1971. godine, naravno i po narandžastoj boji, ali prije svega po tome što su igrali - paklen fudbal.
Izuzetno moćni Holanđani su bili 80-ih i 90-ih, kada su osvojili i jedini veliki trofej (Evropsko prvenstvo 1988), imali su mnogo velikih fudbalera (Van Basten, Gulit, Rajkard, Bergkamp...) ali su to novog finala Svjetskog prvenstva stigli tek 2010. - na stadionu “Soker siti” u Johanesburgu, u Južnoj Africi, predvođeni Snajderom, Robenom, Van Bomelom... u produžetku izgubili od Španije (1:0).
Četiri godine kasnije, u Brazilu, bili su treći na svijetu, sa Lujom van Galom na klupi, a onda su uslijedile godine krize i dva propuštena velika takmičenja zaredom - EP 2016. i SP 2020. Proces “ozdravljenja” holandskog fudbala otpočeo je Ronald Kuman, nastavio Frank de Bur kojem nije oprošteno ispadanje od Češke u osmini finala EP 2021. U Kraljevskom fudbalskom savezu Holandije bili su mnogo oprezni pred kvalifikacije za SP u Kataru, pa su reprezentaciju opet predali u ruke provjerenoj legendi - 71-godišnjem Luju van Galu.
”Narandžasti” su sjajno odradili kvalifikacije, iako su “zapeli” u pretposljednjem kolu u Podgorici, desetkovana Crna Gora je sa dva gola u finišu od 0:2 senzecionalno stigla do 2:2. U utakmici biti ili ne biti, nekoliko dana kasnije protiv Norveške, nisu zakazali - slavili su 2:0 i pripreme za prvi Mundijal u arapskom svijetu mogle su da počnu.
Da ponovo igraju sjajan fudbalu, Holanđani su pokazali u Ligi nacija, gdje su u grupi sa Belgijom, Poljskom i Velsom lagano, efektno i efikasno došli do provog mjesta i plasmana na završni turnir.
Najveća zvijezda reprezentacije je defanzivac - Liverpulov Virdžil vad Dajk, u paru sa najskupljim igračem Bajerna svih vremena Matijskom de Lihtom, uz Interovog turbo-beka Denzela Damfrisa, trebalo bi da čine prilično jaku odbranu.
Iako Holanđani, istorijski, važe za napadačku reprezentaciju, najveći problem mogli bi da imaju sa napadačima. Najvažniji “šraf” u posljednjoj trećini terena, strijelac 12 golova na 10 kvalifikacionih mečeva, Memfis Depaj, gotovo da ne igra u Barseloni i definitivno nije u formi kakva se priželjkuje pred Mundijal. Ipak, Van Gal se nada da bi ofanzivci poput Bergvajna, Berghuisa, Gakpa... mogli da pripomognu.
Holandija ne bi trebalo da ima problema da prođe grupu sa Senegalom, domaćinom Katarom i Ekvadorom, a mogla bi da bude i favorit u osmini finala pod uslovom da iz grupe B izbjegne Engleze. U četvrtfinalu bi veće šanse mogao da ima protivnik (sve zavisi od “kostura”) ali Holanđani maštaju o potpunom povratku na scenu...
Bonus video:
