Od specijalnog izvještača Vijesti
Za neka finala svjetskih prvenstava znate da su istorijska i prije nego lopta krene sa centra.
U Meksiko Sitiju, 1970. godine, Brazil i Italija borili su se za status najveće fudbalske nacije na planeti - imali su po dvije titule. Treću su osvojile “karioke”.
Dvanaest godina kasnije, u Madridu su igrali Italija i Njemačka, imali su takođe po dvije titule - borili su se za status najveće evropske nacije na mundijalima. Treću su osvojili “azuri”.
Opet, 12 godina kasnije, u Los Anđelesu, u Pasadeni (1994) ponovo su Italijani bili akteri - još jednom su se, sada sa po tri trofeja, borili za titulu “apsolutnog” u svjetskom fudbalu. Romario, Bebeto i ostali Brazilci bili su bolji od “azura” predvođenih Robertom Bađom, Barezijem i Maldinijem.
U Koreji i Japanu 2002. Njemci su imali šansu da se izjednače sa Brazilom i osvoje četvrti trofej - nisu uspjeli, “selesao” je otišao na pet.
Neka finala, s druge strane, više se vežu za individualce, fudbalske ikone - takva je, na primjer, bila prva titula Pelea sa Brazilom u Švedskoj 1958. ili Maradone s Argentinom 1986. u Meksiku.
Zinedin Zidan je 1998. u Parizu promijenio fudbalsku “geografiju” Francuske, a isto je 2010. u Južnoj Africi uradio Andres Inijesta sa Španijom - prve titule koje se vječno pamte.
Danas popodne, ili veče - u 18 sati po lokalnom, a 16 po srednjeevropskom vremenu, na prvom Svjetskom prvenstvu ikada koje je održano na Bliskom istoku, u arapskom svijetu, za “zlatnu boginju” će se boriti Francuska i Argentina. Još jedno finale koje ulazi u red antologijskih, a da lopta još nije krenula sa centra.
Zvanično, “trikolori” i “gaučusi”, ili u bojama - “lus blues” i “albiseleste”, igraće za status četvrte najveće fudbalske reprezentacije na svijetu - imaju po dvije titule, igraju za treću.
Nijedna reprezentacija na svijetu trenutno nema tri trofeja - Brazil je na vrhu sa pet, prate ga Njemačka i Italija sa po četiri. A onda - praznina, koja će biti popunjena večeras na grandioznoj sceni stadiona “Lusail”. Poraženi će ostati na dvije titule, koliko ima još samo Urugvaj. Španija i Engleska imaju po jednu.
Više od borbe za prevlast, biće ovo finale koje će “obojiti” individualci. Jedna istorijska fudbalska priča, druga takođe mega-storija.
Lionel Mesi, jedan od najboljih fudbalera svih vremena, odigraće svoju posljednju mundijalsku utakmicu - i sama ta rečenica ima istorijski prizvuk.
Mesi će večeras ući u anale kao fudbaler koji je odigrao najviše utakmica na svjetskim prvenstvima (26), srušiće rekord Lotara Mateusa, ali i mnogo važnije - samo 90, ili 120 minuta, sa penalima ili bez, dijele ga od vječnosti, od prve titule svjetskog prvaka, od jedinog (i najvećeg) trofeja koji mu nedostaje.
Navijačke emocije u Argentini dostižu kulminaciju, ljudi su danima po trgovima, nekoliko hiljada navijača skandiralo je prije dvije noći ispod prozora Mesijeve bake u Rosariju, lokalni mediji pišu da ovakva euforija nije zabilježena ni 1978, ni 1986, ni 1990, ni 2014. Četiri argentinska finala, od pet - prvo je bilo u Urugvaju, davne 1930.
Nacija zaluđena fudbalom, zemlja u kojoj najvažnija sporedna stvar ima status religije, igraće za titulu svjetskog prvaka. Ako je osvoji, zvanično će dobiti drugog fudbalskog boga - Mesija, uz Dijega Armanda Maradonu.
Na drugoj strani - Kilijan Mbape. Ima samo 23 godine, a iza sebe već jednu titulu svjetskog prvaka na Mundijalu koji je i sam obilježio. Prije četiri godine u Rusiji dao je četiri gola, jedan u finalu, a dva u osmini finala - kako je tada u Kazanju samo preletio Argentince.
Pisalo se tada da je u Rusiji izvršena definitivna smjena generacija, da je Mbape naslijedio Mesija, ali se fudbalski čarobnjak iz Rosarija nije dao - na Mundijalu koji od prvog dana igra sa osmijehom izborio se za još jednu, posljednju šansu.
Ipak, Mbape za pojasom već ima titulu. Ako osvoji još jednu, približiće se Peleu, “kralju fudbala”, jedinom igraču koji je osvojio tri trofeja svjetskog prvaka. I imao bi, otrpilike, tri svjetska prvenstva, tri pokušaja da ga dostigne. Još jedna velika priča koja se piše večeras u Dohi.
I ništa manja - vezana je za Didijea Dešana. Selektor kojeg su za igračkih dana zvali Vodonoša, a koji se sjajnim vođenjem reprezentacije Francuske izborio za nadimak General, večeras može da bude kao Pele - sa tri titule. Samo jednu je, doduše osvojio kao fudbaler, a bori se za drugu selektorsku. I niko od trenera nije do sada uradio ono što bi mogao da uradi on.
Francuska, na kraju, ima priliku da postane prva reprezentacija još od Brazila 1962. koja je odbranila titulu svjetskog prvenstva.
Finale 22. svjetskog prvenstva, treća titula Francuske ili treća titula Argentine; druga Kilijana Mbapea ili prva Lionela Mesija - mnogo toga je na stolu, pred 90 hiljada svjedoka na stadionu “Luisail ajkonik” i nekoliko milijardi kraj TV ekrana.
Bonus video:
