Od specijalnog izvještača "Vijesti"
Milano - Glavni grad Španije proteklih dana, a pogotovo danas, bio je - Milano! Grad mode i grad fudbala, grad Milana i Intera, disao je španskim plućima, zamijenio Madrid i postao grad Reala i Atletika, grad „merengesa“ i „kolćonerosa“, grad u kojem se živjelo i disalo samo za jednu stvar - titulu prvaka Evrope u fudbalu.
Milano je grad u kojem njegovi velikani imaju zajednički muzej. Nikada se ne zna da li će neko ko navija za Milan, poželjeti da ima i neku stvarčicu „nerazura“, ili obratno. Prst na čelo i razmišljanje: „dres Jovetića ili De Šilja“...
E kada u takav grad doleti furija, onda je razumljivo zbog čega je sve ostalo ostavljeno u drugi plan - i milanski rivali, i opera Skala, i Đorđo Armani... A „gosti“ sa Iberijskog poluostrva ponašali su se shodno rejtingu, navikama, očekivanjima.
Fanovi Reala, koji su do danas imali čak 10 titula prvaka Starog kontinenta, zaposjeli su Trg Duomo, turističku i mondensku svetkovinu Milana. Tamo je, uostalom, bila Fan zona Lige šampiona, tamo su sponzori postavili svoje objekte, tamo su se slikali sa peharom Lige šampiona, igrali plej stejšn, pravili frizure kao što imaju njihovi idoli...
Raspitivali su se, doduše, gdje su smješteni Ronaldo i ekipa, kada treniraju, planirali da ih posjete ne bi li im se potpisali na dresove, ne bi li ih nagovorili da se slikaju sa njima za uspomenu. Ali, sve to imalo je neki nivo koji ipak više liči na milanske klubove, nego li na Zvezdu i Partizan, Hajduk i Dinamo, Boku i River Platu...
Strast, želja, nada - bili su smješteni na - stanici Central! Da, oni koji se ne slikaju nego žive za svoje bogove, koji od njih ne žele zabavu nego pokušavaju da im pomognu da zajedno ostvare nemoguće, kojih je sve više poslije svakog bolnog poraza..., dobili su ili izabrali (svodi se na isto) mjesto na kojem se u Milanu okuplja upravo onakav svijet kakav i navija za Atletiko, mjesto na kojem se ukrštaju šine i putevi, ali na kojem se nikako ne ukrštaju putevi različitih slojeva italijanskog društva.
A taj običan, normalan narod, dobio je spektakl. Skakalo se i plesalo, gorjele su baklje, pucale petarde, točili su se pivo i viski, pjesma nijednog trenutka nije prestajala... U tom trenutku posmatraču sa strane samo jedna misao mogla je da se mota po glavi - da li je moguće da takva želja i strast nešto kasnije mogu da ne budu nagrađeni?
Je li došlo vrijeme za najveće slavlje u istoriji kluba, ili se sprema novi Lisabon. Kao što je rekao kapiten Gabi: „Znam da će oni dobiti utakmicu na tribinama, ostaje da mi dobijemo onu na terenu“. Navijači su svoj dio posla odradili...
Crnogorska zastava na „San Siru” u čast Stefana Savića
Stefan Savić postao je večeras šesti crnogorski fudbaler koji je nastupio u finalu Kupa/Lige šampiona, nakon Branka Rašovića (1966), zatim prvaka sa Crvenom zvezdom 1991. godine - Slobodana Marovića, Refika Šabanadžovića i Dejana Savićevića (osvajač i sa Milanom 1994), te Predraga Mijatovića, koji je 1998. donio pehar Realu.
Savić je, međutim, prvi pored čijeg je imena pisalo - Crna Gora. Otuda i, logično, crnogorska zastava, koja je krasila jednu od tribina „San Sira” na kojoj su bili navijači Atletika.
Briljantna foto-montaža „Marke”
Briljantnu foto-montažu objavila je madridska „Marka”, koja se danas podjednako čitala i u Milanu.
Najtiražniji španski list, ne samo sportski, objavio je sastave madridskih rivala u formaciji koje su bile „iscrtane” kao zastave na balkonima. Jedan dio zgrade navija za Real, drugi za Atletiko...
„Marka” je, naravno, pogodila sastave do posljednjeg imena.
Bonus video:
