Od specijalnog izvještača "Vijesti" iz Nanta
Ponos Nanta je fudbalski klub iz dijela grada zanimljivog imena - Božuar. Na čuvenom „Stad d’ la Božuaru”, tj. „Luj Fontenou”, poniklo je mnogo velikih imena francuskog fudbala, zbog čega se Nantova akademija smatra jednom od najboljih u Evropi.
Kao i u Nansiju, gdje su rukometašice Crne Gore odigrale prve tri utakmice na Evropskom prvenstvu, i ovdje, nedaleko od Atlantskog okeana, neizbrisiv trag je ostavio Poljak. Ne kao Stanislav Leščinski, bivši kralj Poljske i vojvoda od Lorena, koji je tom francuskom pokrajinom vladao preko tri decenije, ali u Nantu dobro pamte „vladavinu” jednog Poljaka u fudbalskom klubu.
Doduše, on je bio Francuz, igrao je za „trikolore” na Mundijalu u Engleskoj 1966. godine, ali mu prezime otkriva odakle je - Robert Budzinski. Čovjek koji je rođen početkom II Svjetskog rata u braku poljskih emigranata bio je 35 godina sportski direktor „kanarinaca”. I to u najboljem periodu kluba, od 1970. do 2005. godine.
Lista igrača koje je skautirao i klubovi iz kojih ih je doveo najbolje govore kakav je posao napravio. Didijea Dešana, kasnijeg kapitena prvaka Evrope i svijeta, kao i selektora sadašnje šampionske generacije „trikolora”, doveo je kao 14-godišnjaka iz nižerazrednog Bajona. Sa njim je tih godina u mlađim kategorijama Nanta igrao i Marsej Desaji, koji je sa četiri godine doselio sa roditeljima iz Gane, srećom po njega baš u Nant, jer su tada u klubu sa „Božuara” sa djecom radili najbolji treneri.
Još jedan član velike generacije „galskih pjetlova” je rastao u dresu „kanarinaca”, Klod Makelele. Jedan od najboljih zadnjih veznih u istoriji fudbala je u Francusku iz tadašnjeg Zaira (sada DR Kongo) stigao sa 15 godina i igrao za Melun, u kojem je dijelio svlačionicu sa Lilijanom Tiramom. Poslije sezone u tom klubu je otišao u Brest, gdje je razmišljao da ostavi fudbal, jer je bio daleko od porodice. Srećom, nije izmakao oku Budzinskog, koji ga je doveo kao 18-godišnjaka. Ostalo je istorija...
Sa 17 godina je iz Nove Kaledonije, francuske teritorije na Pacifiku, stigao i Kristijan Karembu, a najzanimljivija je priča o Dimitriju Pajetu (tako ga zovu u Francuskoj, a ne Paje). Majstor koji blista u Marseju je sa Reuniona, francuskog ostrva usred Indijskog okeana, odakle je 1999. stigao u Avr.
Četiri godine je patio u tom klubu, ali se sa 16 godina vratio kući. Poslije dvije sezone u Ekscelzioru, u Premijer ligi Reuniona, pozvao ga je Budzinski i doveo ga na sjeverozapad Francuske. Bio je to njegov posljednji posao u Nantu, jer je u oktobru 2005. godine po sili zakona morao u penziju.
I sada je Nantova veza sa Poljskom snažna, jer je od 2005. vlasnik kluba poljski milioner Valdemar Kita. A čisto da ne protekne sve bez Južnih Slovena, sinonim za Nant na našim prostorima je Vahid Halilhodžić, nekada napadač, a sada trener „kanarinaca”.
Bonus video:
