Na fudbalski meč Crne Gore i Srbije čekalo se više od deceniju. “Sokoli“ i “orlovi“ mimoilazili su se sve do žrijeba za Ligu nacija, novoformiranog takmičenja Uefe, kada su se konačno “sudarili” u istoj grupi.
Prije razlaza dviju zemalja - proglašenja crnogorske nezavisnosti 2006. godine - igrači su branili boje SR Jugoslavije, a zatim državne zajednice, Srbije i Crne Gore. Svjetsko prvenstvo u Njemačkoj, održano samo nekoliko sedmica poslije referenduma, bilo je posljednje takmičenje na kojem su igrači nastupali pod jednom zastavom. I to države koja više nije postojala...
Od fudbalera iz Crne Gore na spisku selektora Ilije Petkovića bio je samo golman Dragoslav Jevrić. Siguran putnik bio bi i Mirko Vučinić, ali ga je povreda spriječila da zaigra na Mundijalu. Nikada poslije toga sjajni Nikšićanin, jedan od najboljih crnogorskih fudbalera svih vremena, nije dobio priliku da zaigra na velikom takmičenju.
Umjesto njega, Ilija Petković je u tim uvrstio sina Dušana, koji nije bio dio tima ni na jednom kvalifikacionom meču. U medijima i javnosti to je odjeknulo kao skandal, pa je mlađi Petković pod pritiskom napustio tim neposredno uoči Mundijala.
Taj detalj je možda i presudno uticao da se atmosfera kakva je vladala u kvalifikacijama, gdje je “plava četa” superiorno osvojila prvo mjesto ispred Španije, uz samo jedan primljeni gol, ne prenese na Mundijal.
Jer, u Njemačkoj je uslijedio fijasko. Tri meča, tri poraza - bolji od SCG bili su Holandija (1:0), Argentina (6:0) i Obala Slonovače (3:2). Meč protiv afričke selekcije, 21. juna na “Alijanc areni”, bila je šansa za častan oproštaj države koja je već otišla u istoriju.
“Plavi“ su poveli 2:0, ali su dozvolili “slonovima” da preokrenu rezultat. Ostalo je zapisano da je SCG doživjela poraz i u posljednjem meču.
U startnoj postavi koja je te kišovite junske noći istrčala na teren u Minhenu bili su: Jevrić, Nenad Đorđević, Gavrančić, Dudić, Krstajić, Stanković, Duljaj, Ilić, Predrag Đorđević, Ergić, Žigić. U nastavku šansu su dobili Nađ i Milošević.
Na klupi su ostali Dragutinović, Vidić, Koroman, Basta, Vukić, Ljuboja i golmani Kovačević i Stojković. Zbog crvenog kartona protiv Argentine, Mateja Kežman meč je posmatrao sa tribina.
Gdje su i šta rade članovi posljednjeg fudbalskog tima SCG?
DRAGOSLAV JEVRIĆ: Nakon razlaza Srbije i Crne Gore, tada 33-godišnji Beranac odlučio da brani za Srbiju. Bio na spisku Havijera Klementea za prijateljski meč protiv Češke u avgustu 2006. Nije branio. Ljut zbog toga odlučio da završi reprezentativnu karijeru. Sada je trener golmana na Kipru.
NENAD ĐORĐEVIĆ: Po završetku fudbalske, odlučio se za trenersku karijeru u Švedskoj. Trener u mlađim kategorijama švedskog Kalmara.
MILAN DUDIĆ: Karijeru završio u Šturmu iz Graca. Sada je fudbalski menadžer.
MLADEN KRSTAJIĆ: Selektor Srbije. Predvodio “orlove“ na Svjetskom prvenstvu u Rusiji. Prethodno je, u kvalifikacijama za Mundijal, bio pomoćnik Slavoljubu Muslinu. Bio je i sportski direktor Partizana 2011. godine, ali je smijenjen poslije šest mjeseci, jer je javno kritikovao tadašnje rukovodstvo crno-bijelih.
GORAN GAVRANČIĆ: Karijeru završio 2010. godine u kineskom Enanu. Prema dostupnim podacima na internetu, član je Samostalnog sindikata fudbalera Srbije.
DEJAN STANKOVIĆ: Legenda srpskog fudbala. Savjetnik predsjednika Uefe, Aleksandera Čeferina. Zadužen za razvoj omladinskog fudbala u Evropi. Organizator fudbalskog kampa Deki 5 na Zlatiboru.
IGOR DULJAJ: Jedan od pomoćnih trenera u Šahtjoru, gdje je proveo veći dio karijere.
SAŠA ILIĆ: I dalje igrački aktivan. Kapiten i legenda Partizana.
PREDRAG ĐORĐEVIĆ: Fudbalski menadžer u agenciji Dony Management AG.
IVAN ERGIĆ: Pisac, pjesnik, kolumnista. Pobijedio depresiju.
NIKOLA ŽIGIĆ: Nakon Mundijala u Njemačkoj, klupsku karijeru gradio u Španiji i Engleskoj (Rasing Santander, Valensija i Birmingem). Karijeru završio 2015. u dresu engleskog kluba. Živi u Valensiji.
VLADIMIR STOJKOVIĆ: Golman Partizana. Za Srbiju branio na Mundijalima u Južnoj Africi 2010. i ovog ljeta u Rusiji.
OLIVER KOVAČEVIĆ: Trener golmana u Čukaričkom.
DUŠAN BASTA: Igra za Lacio.
NEMANJA VIDIĆ: U januaru 2006. potpisao za Mančester junajted, gdje je izrastao u štopera svjetske klase. Tek drugi igrač van Ostrva (poslije Kantone), koji je nosio kapitensku traku tima sa “Old traforda“. U dresu “đavola“ osvojio 11 trofeja. “Penzionisao“ se u Interu prije dvije godine. Nakon završetka karijere upisao kurs za pro licencu u Engleskoj, a s vremena na vrijeme radi kao ambasador Junajteda.
IVICA DRAGUTINOVIĆ: Živi u Sevilji, gdje je završio karijeru 2011. Vlasnik bentlija, koji je prošle godine uletio u kolonu vozila u kojoj je bio automobil sa predsjednikom Srbije, Aleksandrom Vučićem. Dragutinović u tom momentu nije bio u koliima.
OGNJEN KOROMAN: Skaut u Crvenoj zvezdi. Organizator fudbalskog kampa na Jahorini.
ALBERT NAĐ: Sportski direktor Rakovice. U maju na jednom meču prijetio, vrijeđao i jurio sudiju, pa ga je FSS suspendovao šest mjeseci. Istu funkciju obavljao u Partizanu.
ZVONIMIR VUKIĆ: Karijeru završio prije tri godine u grčkoj Veriji.
DANIJEL LJUBOJA: Fudbalski menadžer. Živi u Francuskoj, gdje je završio karijeru 2014.
MATEJA KEŽMAN: Po završetku karijere posvetio se menadžerskom poslu. Zastupa srpskog reprezentativca Sergeja Milinković-Savića, kao i crnogorskog Adama Marušića.
SAVO MILOŠEVIĆ: Potpredsjednik Fudbalskog saveza Srbije. U brojnim “rolama” koje je imao nakon igračke karijere, jedno vrijeme obavljao ulogu u stručnom štabu reprezentacije Crne Gore.
DUŠAN PETKOVIĆ: Bio sportski direktor u slovenačkim klubovima Zavrču i Koperu. Prošle godine bio privatni trener bivšem igraču zagrebačkog Dinama, Samiru.
Mirko i Simon: Talenti koji su umalo završili na Mundijalu
Mirko Vučinić i Simon Vukčević bili su jedni od najvećih talenata srpskog-crnogorskog fudbala: uoči otcjepljenja Crne Gore nosili su igru mlade reprezentacije i bili su vrlo ozbiljni kandidati da putuju na Mundijal.
Vučinić, kao nadolazeća zvijezda Lećea i igrač-stranac koji je te sezone postigao najviše golova u italijanskoj Seriji A, imao je i zagarantovano mjesto u avionu za Njemačku, da ga nije spriječila povreda. Za seniorsku reprezentaciju Srbije i Crne Gore odigrao je tri utakmice, od kojih je i jedna bila kvalifikaciona - protiv Belgije 4. juna 2005. Tri mjeseca kasnije “zapalio” je Beograd het-trikom za mladu reprezentaciju protiv Hrvatske, u baražu za plasman na EP.
Simon Vukčević je odigrao pet utakmica za seniorsku reprezentaciju SCG, jednu u kvalifikacijama. Nije bio dio tima na Svjetskom prvenstvu 2006, iako je bio ozbiljan kandidat.
Bonus video:
