Kada sjutra veče istrči na teren protiv Moldavije, kapiten Crne Gore Mirko Vučinić odigraće prvi meč za reprezentaciju nakon tačno godinu. Podsljednji put igrao je protiv Poljske u Varšavi 6. septembra 2013, kada je zbog povrede zamijenjen već nakon pola sata, dodirnuvši loptu u tom periodu samo dva ili tri puta.
Posljednju utakmicu na stadionu pod Goricom odigrao je još ranije - 7. juna 2013. protiv Ukrajine, dakle prije tačno 15 mjeseci.
Crnogorski navijači u tom dugačkom periodu nisu mogli prečesto da ga gledaju na TV ekranima: U Juventusu je prošle godine zbog stalnih povreda odigrao samo nekoliko utakmica, uglavnom je ulazio sa klupe, a slika iz Ujedinjenih Arapskih Emirata, gdje je u finansijski unosnom transferu ljetos prešao u Al Džaziru, još uvijek je predaleko za crnogorski (i uopšte evropski) fudbalski auditorijum. Uostalom, tamo sezona još nije počela, a Mirko je ovog ljeta igrao samo prijateljske mečeve.
Zbog svega toga, crnogorska publika sjutra će protiv Moldavije vidjeti veliki povratak kapitena: Mirko Vučinić će ponovo obući crveni dres reprezentacije. Nisu navijači zaboravili kako igra, ali su se definitivno uželjeli njegovih poteza i majstorija, golova i asistencija.
Mirko se možda vraća da otpjeva svoju „labudovu pjesmu” - vrlo je moguće da je ovo njegov posljednji (peti) ciklus kvalifikacija za veliko takmičenje. Tri je odigrao sa Crnom Gorom, a jedan davno, prije čak 10 godina, i sa reprezentacijom sada nepostojeće Srbije i Crne Gore.
Istovremeno, ciklus kvalifikacija koji počinje sjutra najvjerovatnije je i posljednja šansa Crne Gore da se u dogledno vrijeme plasira na veliko takmičenje. Posljednja šansa da se iskoristi kvalitet Mirka Vučinića, ali i ne samo njega - već i Baše, Drinčića, Poleksića, Pavićevića, Zverotića i ostalih fudbalera koji su tu od samog početka. Htjeli da to priznamo ili ne, ali ciklus „Rusija 2018” biće neuporedivo teži za Crnu Goru - što zbog jedne odlazeće generacije fudbalera, što zbog rigoroznijeg sistema kvalifikacija.
Istovremeno je i ovo posljednja (prava) šansa Mirka Vučinića da zaigra na velikom takmičenju: karijera velikog fudbalera nije potpuna ako se ne oproba na Svjetskom ili Evropskom prvenstvu. Tako su ambicije reprezentacije Crne Gore i njenog prvog kapitena uvijek bile isprepletane, svih ovih osam godina…
Vučinić je do sada odigrao 37 utakmica za reprezentaciju. Peti je po broju nastupa (iza Zverotića, Simona Vukčevića, Vlada Božovića i Pavićevića), a prvi po broju golova: protivničke mreže tresao je 15 puta, od čega sedam puta u kvalifikacijama.
Njegove partije u nacionalnom dresu - shodno balkanskom fudbalskom abijentu i odnosu publike i medija prema zvijezdama - varirale su od veličanja do osporavanja. Mnogo je puta Mirko bio „heroj nacije”, ali je isto tako i jednom razmišljao da se povuče iz reprezentacije, sve zbog dobacivanja sa tribina u revanš utakmici čuvenog baraža sa Češkom.
Mirkova karijera u reprezentaciji bila je i prožeta povredama - propustio je brojne važne i manje važne utakmice. U početku je, takođe, bio i sklon kartonima i suspenzijama (skidanje šortsa nakon gola protiv Švajcarske...).
Kada se podvuče crta, stiče se utisak da Vučinić u reprezentaciji ipak nije pružio onoliko koliko je mogao. Bilo je u tu subjektivnih, ali i objektivnih okolnosti - od prevelikog pritiska i očekivanja javnosti, do kvaliteta tima i saigrača...
Kreće, međitim, novi ciklus, a Vučinić stiže spreman da sve nadoknadi - ciklus „Francuska 2016” kao da je stvoren za novog napadača Al Džazire!
Vučinić se, naime, prvi put u reprezentativnoj karijeri suočava sa činjenicom da više nije prva zvijezda. Ta uloga je sada rezervisana za napadača Mančester sitija i nadolazeću zvijezdu Premijer lige, Stevana Jovetića. Iako Jo-Jo neće igrati sjutra protiv Moldavije, a sve oči javnosti opet će biti uprte u Vučinićevu klasu, Stevanovo prisustvo i status mogli bi u nastavku kvalifikacija da makar malo olabave pritisak sa Mirkovih leđa.
Vučinić, takođe, sada stiže u reprezentaciju iz takmičarski mnogo manje zahtjevne lige - mečevi u Emiratima, ni po intenzitetu, ni po pritisku - riječju ni po čemu, ne mogu da se porede sa Serijom A i Ligom šampiona. Možda će ovaj podatak uticati na to da Mirko izbjegne povrede i sačuva snagu za reprezentaciju - da opet u nacionalnom timu bude „lagan kao pero" - kao što je bio nekada. Može li Mirko da bude „crnogorski Asamoa Đan” - kapiten Gane, takođe igra u Emiratima, a u reprezentaciji trese mreže više nego ikada, čak i na Svjetskom prvenstvu. Mirko je, uostalom, sada u zrelim (30) - nikako poznim - igračkim godinama. Ibrahimović je, poređenja radi, stariji dvije godine.
Iako će, na kraju, u Emiratima zaraditi gomilu „petrodolara”, teško da će nastup u Zalivskoj ligi zadovoljiti profesionalne ambicije fudbalera koji je osvojio tri titule i postigao 96 goLova u Seriji A. Zato bi kvalifikacije za EP u Francuskoj - vjerovatno posljednja šansa da zaigra na velikom takmičenju - trebale da budu njegov primarni profesionalni izazov.
Mirko Vučinić može da odvede Crnu Goru na Evropsko prvenstvo!
Bonus video:
