Priča o Maradoni počela je mnogo ranije od te legendarne 1986.
“Godine 1973. sastali su se pioniri Arhentinos juniorsa i River Plate. Golman Arhentinosa dodao je loptu svojoj desetki, koji je umakao protivničkom centarforu i krenuo ka protivničkom golu. Na njega se stuštila gomila protivničkih igrača, ali je prvom probacio loptu kroz noge, drugom je prebacio preko glave, a trećeg isfintirao petom. Potom je u silovitim naletu zaobišao bekove, bacio golmana na travu i ušetao se u gol”.
Tako je u knjizi “Fudbal, sjaj i tama” pisao čuveni urugvajski novinar i pisac Eduardo Galeano. Opisao je rođenje jednog od najboljih fudbalera koje je svijet ikada imao - Dijega Armanda Maradone.
Trinaest godina kasnije, na Mundijalu u Meksiku, ovaj kratkonogi i debeljuškasti majstor sam će donijeti Argentini titulu svjetskog prvaka.
“Ono što je Maradona uradio u Meksiku 1986. godine niko nikada neće ponoviti. Bio je to igrač sa druge planete”, ispričao je u jednom intervjuu bivši jugoslovenski reprezentativac, sadašnji selektor Srbije Dragan Stojković-Piksi.
Meksiko je drugi put u samo 16 godina dobio organizaciju Mundijala, i to nakon odustajanja Kolumbije, koja je morala da digne ruke zbog siromaštva, korupcije, kriminala i razorene privrede. Meksikanci su prihvatili da ponovo organizuju SP, i pored razornog zemljotresa koji je neposredno prije početka Mundijala odnio 20 hiljada žrtava i neke gradove bukvalno sravnio sa zemljom.
Zbog potrebe evropske televizije, glavne utakmice igrale su se tačno u podne, po vrelom meksičkom suncu.
“Normalni ljudi po tome bježe u hlad”, pričali su akteri.
- Znojim se, grlo mi je suvo. Trava je nekako tvrda, čudna i odbojna. Stadion se topi na suncu, koje nam prži nad glavama. Sjenke isparavaju. Kažu da je to dobro zbog televizije - opisao je satnicu odigravanja utakmica njemački golman Šumaher.
Kasnije se pričalo da je to prvo Svjetsko prvenstvo u kojem je Fifa dobila brdo para od vodećih televizijskih kuća kako bi se utakmice igrale u udarnom evropskom terminu.
No, i pored sunca koje je nemilosrdno pržilo, gledanost prvenstva bila je velika, a tribine stadiona “Asteka” (identično je nazvana i lopta šampionata) u Sijudad Meksiku prvi put su se zatalasale u obliku nemirnog mora.
Gledano je nekoliko zadivljujućih i nestvarnih utakmica - pamtiće se, na primjer, kako su se Platini, Ziko, Soktares i ostali majstori fudbala ispromašivali kao da prvi put u životu šutiraju penale. Ipak, manje su promašivali Francuzi, što im je donijelo plasman u polufinale. Brazilci su ispali.
Argentinci i Englezi odigrali su u četvrtfinalu jednu od najkontroverznijih utakmica u istoriji fudbala. Počelo je izuzetno grubo, a Bučerov lakat u Maradonino lice umalo nije doveo do prekida utakmice.
“Mali zeleni” odlučio je tada da se osveti Englezima, i to sa dva gola koja je postigao ljevicom - prvi rukom nakon što je nadskočio Šiltona, a drugi nogom pošto je cijelu englesku odbranu okrenuo naopačke. Prvi gol djelo je “božje ruke”, kako je sam Maradona izjavio, dok je drugi proglašen najboljim u istoriji Mundijala.
“Gaučosi” su u polufinalu isprašili Belgiju (nova dva čudesna gola Maradone), da bi ih u finalu čekala SR Njemačka, predvođena Bertoldom, Fogstom, Brigelom, Magatom i Rumenigeom.
“Njemačka disciplina ili argentinska imaginacija”, pisali su tada novinari.
Argentina je pobijedila sa 3:2, golom Buručage tri minuta prije kraja, pošto ga je Maradona sjajnom asistencijom spojio sa golom. Francuska je osvojila treće, a Belgija četvrto mjesto. Englez Lineker postigao je šest golova, a Maradona jedan manje.
Mundijal 1986. bio je remek djelo jednog od najvećih ikada, koji je 34 godina kasnije, 2020, otišao zauvijek - kao što će se i njegove majstorije, njegov lik i djelo, a posebno ono što je tog ljeta radio pod vrelim meksičkim suncem, pamtiti zauvijek.
Nakon neuspjeha na Mundijalu u Španiji 1982. godine, Jugoslavija se ponovo vratila korak nazad - nije uspjela da se kvalifikuje za SP u Meksiku, pošto je u grupi sa Francuskom, Bugarskom, Istočnom Njemačkom i Luksemburgom zauzela tek 4. mjesto.
Bonus video:
