Nelson Mandela je pušten iz zatvora, u Moskvi se gomila ljudi gurala ispred Mekdonaldsovog restorana, sakupljali su se komadi Berlinskog zida, počeo je krvavi raspad Jugoslavije, dok je u Rumunji strijeljan diktator Nikolaj Čaušesku, koji je sebe nazivao “plavim Dunavom socijalizma”.
Fifa je 1984. odredila Italiju za domaćina Svjetskog prvenstva 1990. U februaru 1986. godine počelo je umivanje postojećih i izgradnja nekoliko novih stadiona („San Nikola” u Bariju i „Dele Alpi” u Torinu), da bi ceremonija žrijeba, 1989. godine, bila velika promocija Italije: paradu je vodila legendarna glumica Sofija Loren, a scenom su defilovali manekeni obučeni u najnovije produkte italijanske mode.
A kada su Đana Nanini i Edoardo Benato zapjevali himnu Mundijala „Un’estate italiana” (Italijansko ljeto), sve je bilo spremno za početak magičnih noći na Apeninima.
Treći put u istoriji, Njemačka se popela na svjetski tron - predvođena istinskim liderom, najboljim igračem Mundijala Lotarom Mateusom.
Sam turnir, koji se igrao na 12 stadiona, a na kojem je učestvovalo 14 selekcija iz Evrope, šest iz Amerike, i Egipat, Kamerun, Južna Koreja i Emirati, donio je pregršt uzbuđenja i intriga, ali i fudbal bez pretjerane ljepote i na polupraznim stadionima.
Veliki broj utakmica završen je neriješenim rezultatom, često bez golova, a mnogo puta pobjednik je odlučen nakon izvođenja penala. Svjetsko prvenstvo u Italiji tako se pamti po najmanjem broju golova po utakmici u istoriji Mundijala.
Šampionat na Apeninima ponudio je, međutim, nekoliko dirljivih sportskih priča.
Posljednji jugoslovenski fudbalski tim, predvođen Ivicom Osimom, zaustavljen je na putu ka polufinalu u čuvenom penal-ruletu i sada već mističnoj utakmici protiv svjetskih prvaka Argentinaca u Firenci.
Sa Crnogorcima Dejanom Savićevićem, Dragoljubom Brnovićem i Refikom Šabanadžovićem na terenu, kao i Dragojem Lekovićem na klupi, “plavi” su bili na korak od čuda u utakmici koju su skoro 100 minuta igrali sa igračem manje (dva žuta Šabanadžovića). Tomislav Ivković odbranio je penal Maradoni, ali sreća tog vrelog popodneva nije bila saveznik Osimovog tima, u renesansnom gradu - “gaučosi” su otišli u Napulj na polufinalni duel sa Italijanima, a SFRJ se uskoro raspala u ratnom plamenu.
Slike koje se pamte su golovi Dragana Stojkovića u osmini finala protiv Španije. Piksi je zbog ovih majstorija uvršten u idealan tim Mundijala.
SP u Italiji pamti se i po plesu 38-godišnjeg Kamerunca Rožea Mile, najstarijeg igrača u istoriji Mundijala (rekord je „popravio” četiri godine kasnije u Americi), koji je igrama na italijanskim travnjacima bacio u delirijum svu sportsku javnost.
Odveo je svoje „neukrotive lavove” sve do četvrtfinala, gdje je u konopcima imao i Englesku, ali se Gordi Albion iščupao deset minuta prije kraja.
Svi favoriti prošli su grupe - Njemci uz „rafale” protiv Jugoslavije i Emirata (4:1 i 5:1) i maestralnog Lotara Mateusa, Italijani uz granitnu odbranu i raspucanog Totoa Skilaćija, novog idola nacije, a Argentinci uz šokantan poraz od Kameruna i povrijeđenog Maradonu.
U osmini finala, dvije priče će se dugo pamtiti: kako su Argentinci savladali Brazilce navodno im podmetnuvši na poluvremenu flašice vode sa laksativnom tečnošću (ova priča nikada nije zvanično demantovana), te kako su se njemačka i holandska legenda Rudi Feler i Frank Rajkard vatreno popljuvali u pobjedi „elfa” od 2:1.
Njemci su se potom probili do finala uz trijumfe nad Čehoslovačkom (1:0) i Engleskom na penale, dok su „gaučosi”, uz fenomenalnog Goikoečeu na golu eliminisali Jugoslaviju i Italiju, oba puta u penal-ruletu.
Finalna utakmica između Argentine i Njemačke kao da je bila presjek svih mečeva ovog Mundijala - tvrd i dosadan fudbal, dva isključenja igrača Argentine, i gol odluke Bremea u 84. minutu iz sumnjivog penala. I to desnom nogom, iako je ljevak!
Na kraju Mundijala, zabilježene su i dvije šaljive izjave na račun Njemaca. Jednu su skovali holandski navijači („Najgore mundijale uvijek osvajaju Njemci”), a drugu engleski napadač Geri Lineker („Fudbal je igra 11 protiv 11, u kojoj uvijek pobjeđuju Njemci”).
Treća je bila Italija, sa najboljim strijelcem Skilaćijem koji je postigao šest golova.
Bonus video:
