Austrija i Švajcarska organizovali su prije četiri godine Evropsko prvenstvo, objedinjeno nazivom - Alpski šampionat.
Kiša koja je tog juna nemilice zalivala Alpe nije odavala utisak da se prvenstvo održava usred ljeta, ali takva klima nije omela aktere, naprotiv. U Beču, Bazelu i šest drugih austrijskih i švajcarskih gradova viđena je, naime - kiša golova, ukupno 92, najviše od svih evropskih šampionata.
Viđen je i trijumf reprezentacije Španije, do tada vječitog gubitnika svjetskih i evropskih prvenstava. “Crvena furija” je 44 godine bila bez pehara na velikim takmičenjima, a uoči 2008. i navijači su izgubili svaku nadu:
”Došli smo da pijemo i da se ne nerviramo oko rezultata”, govorili su fanovi reprezentacije Španije.
Nakon silovitog starta i sve tri pobjede u grupi (Rusija 4:1, Švedska 2:1, Grčka 2:1), ekipa vremešnog Luisa Aragonesa sudarila se u četvrtfinalu sa Italijom, tada aktuelnim svjetskim prvakom.
Mnogi su prognozirali sigurno ispadanje, jer je Španija u prošlosti, jednostavno, bila predodređena da gubi takve mečeve. I nije odlučivao kvalitet, već pritisak, mentalitet, psiha...
Ali, te večeri u Beču, na grandioznom stadionu “Ernst Hapel”, nešto se zauvijek promijenilo u španskom fudbalu. Da li su Kasiljas, Vilja, Ćavi, Inijesta, Tores i David Silva bili napravljeni od jačeg “materijala” nego prethodnici, tek Španija je izborila 0:0 i onda trijumfovala na penale.
Junak je bio golman Iker Kasiljas, koji je odbranio penale De Rosiju i Di Nataleu za veliki trijumf “crvene furije”.
“Iker cambia la historia”, napisala je madridska “Marka” preko cijele naslovne strane.
Da se istorija promijenjena baš te večeri u Beču, pokazali su polufinalni i finalni meč, u kojima se Španija bukvalno prošetala do pehara. Rusija je “odrađena” sa 3:0 (golovi Ćavija, Guice i Silve), a Njemačka u finalu sa 1:0, iako je razlika između dva tima bila mnogo veća nego što je pokazao konačan rezultat.
U meču u kojem nije bilo primjetno ama baš ništa od nekadašnje čelične snage njemačkog tima, jer je razlika u tehnici bila prevelika, presudio je gol Fernanda Toresa, tada napadača Liverpula.
"Snovi su ispunjeni. Ovo je moja prva titula, nadam se prva u nizu. Trijumf na Evropskom prvenstvu, to je skoro kao trijumf na Mundijalu", govorio je Tores.
I govorio je proročanski, jer je “furija” samo dvije godine kasnije osvojila Svjetsko prvenstvo u Južnoj Africi i definitivno zavladala fudbalom.
Iako je Tores odlučio finale, a Vilja sa četiri gola bio najbolji strijelac turnira, pravi vođa španskog orkestra bio je Ćavi Ernandes, ¸koji je na kraju proglašen za najboljeg igrača šampionata.
Ovaj Euro će se pamtiti i po herojskom nastupu reprezentacije Turske, koja je nevjerovatnim preokretima savladala Češku u grupi (od 0:2 do 3:2), te Hrvatsku u četvrtfinalu, iako je u 119. minutu primila gol za 0:1. Ekipu Fatiha Terima na kraju su ohladili Njemci, trijumfom od 3:2 u polufinalu.
Blistala je i Rusija, predvođena Gusom Hidinkom, ali samo do polufinala, gdje je naletjela na Španiju.
Bonus video:
