Baku, grad vjetrova, biće ovog ljeta i grad fudbala - ko je do prije samo desetak godina mogao da povjeruje da će se u Azerbejdžanu igrati barem jedna utakmica Evropskog prvenstva. A igraće se čak četiri, uključujući i jedno četvrtfinale...
Fudbalski vrhunac zemlje koja ima više nafte i gasa nego što većina evropskih zemalja ima vode bilo je finale Lige Evrope između Čelsija i Arsenala 2019. godine. Bio je to i vrhunac ulaganja u fudbal zemlje koja oskudijeva talentom kada je u pitanju “najvažnija sporedna stvar”, ali koja pokušava velikim investicijama da se barem približi najboljima. I dobroj joj ide...
Olimpijski stadion u Bakuu, kapaciteta, 69.870 mjesta, jedan je od simbola “novog Azerbejdžana”. Izgrađen na šest spratova, po najvišim standardima Uefe i Fife, ali i Svjetske atletske federacije, bio je domaćin Evropskih igara taman pošto je završen - 2016. godine.
U sezoni 2017/2018 ugostio je najbolje evropske fudbalske klubove kada je domaći Karabčah nastupio u Ligi šampiona. Tada je zabilježena i najveća posjeta od 67.200 gledalaca, koji su došli da vide uživo italijansku Romu. U Bakuu su gostovali još Atletiko Madrid, te reprezentacije Njemačke i Italije.
Baku leži na zapadnoj obali Kaspijskog mora, na južnoj strani poluostrva Abseron, duž obala prostranog Bakuanskog zaliva. Luka Bakua je najbolja na Kaspijskom moru jer je brda Abserona štite od snažnih sjevernih vjetrova.
Ipak, vjetrovi duvaju tokom većeg dijela godine. Karakteristične su dvije vrste vjetrova: hladni i grubi Kazri, te blagi i nježni Gilavar. Prvi je povezan s negativnošću, a drugi s dobrotom. Oba ova vjetra predstavljaju važan lanac u azerbejdžanskoj mitologiji i vjerovanjima koja ih povezuju s dobrom i zlom.
Bonus video:
