Crna Gora je u subotu veče napravila pravi sportski podvig. Maltene sa „CFL reprezentacijom”, mahom sa igračima koji igraju, ili su doskora igrali u domaćoj ligi, žestoko oslabljena, ali rezultatski rasterećena - vjerovatno zbog toga i opuštenija, hrabrija i odvažnija nego ranije, spriječila je silnu Holandiju, sa igračima Liverpula, Intera, PSŽ-a, Barselone, Ajaksa... te trenerskom ikonom Lujom van Galom na klupi, da sačuva mislilo se lagodnih 2:0 i plasira se na Mundijal.
Umjesto da slave put u Katar, Holanđani će zbog Crne Gore imati tri besane noći, sve do meča sa Norveškom u utorak na praznom stadionu „De Kajp” u Roterdamu gdje bi poraz mogao čak i da ih ostavi bez baraža.
Debitant Ilija Vukotić (22 godine) i Nikola Vujnović (24), koji je odigrao tek četvrti meč za reprezentaciju, na asistencije Milutina Osmajića (22) i Rista Radunovića (29), a nakon prelijepih akcija u kojima su učestvovali iskusni Fatos Bećiraj i Draško Božović, pokazali su, nakon svega, da Crna Gora igra fudbal - da zna, da može, čak i protiv najboljih u Evropi.
Fudbal piše romane, vjerovatno devet, od 10 onakvih mečeva, završillo bi se pobjedom bolje i favorizovane selekcije koja vodi 2:0 i opušteno kontroliše rezultat i igru, ali to nije nešto što sada treba da brine izabranike Miodraga Radulovića - utisak iz neočekivano blistave novembarske fudbalske večeri pod Goricom takođe bi bio pozitivan i da je ostalo 0:2.
Zbog pristupa, borbenosti, čvrstine i uopšte igre u prvom poluvremenu, gdje je jedinu razliku napravio španski sudija Del Sero Grande, lako dosudivši penal za Holandiju, a još lakše nedosudivši penal za Crnu Goru.
Bod protiv „narandžastih” je ipak premija, zaslužena nagrada, neka vrsta satisfakcije za sve propuštene prilike u ovom ciklusu u kojem su „sokoli”, uprkos svemu, bili daleko od borbe za 2. poziciju i mundijalski plej-of.
Ali, umjesto hvalospjeva i čestitki, koje su zaslužili Radulović i njegovi fudbaleri što su konačno napunili srca malobrojnim navijačima na stadionu i priredili im nezaboravno fudbalsko veče, možda je bolje početi od kraja i vratiti se na početak,
Podvig protiv Holandije je, naime, pokazao šta je Crna Gora sve propustila da uradi u prethodnih osam utakmica kvalifikacija za Svjetsko prvenstvo.
Najlakše je, kažu, biti general poslije bitke, a ova će „bitka” biti završena sudarom sa Turskom u utorak veče i 4. mjestom od šest reprezentacija na tabeli jake grupe G.
Kako god se završi duel sa Turcima, nakon Holandije je, ali i ne samo Holandije, već i ranije iz mečeva protiv Norveške, Letonije, Gibraltara... ostao neodoljiv utisak da je ciklusu moglo da se priđe sa drugačijom strategijom.
Našem timu slijedi još jedna, neminovna, smjena generacija; neki igrači, pa i vedete koje su godinama bile tu, polagano prolaze, Crna Gora već mora da stvara novi tim i da se privikava na novu realnost.
Mnogi kažu da nemamo talentovanih fudbalera - utakmica sa Holandijom u subotu, ali i neke prethodne, i ne samo seniorske, već i mlade reprezentacije, pokazale su da možda nije baš sve tako crno. Uostalom, neko će morati da igra nakon Jovetića, Savića, Vešovića, Tomaševića, Bećiraja, Simića...
Ipak, prioritet u ovim kvalifikacijama nije bilo pravljenje nove reprezentacije za budućnost, već rezultat, borba za visok plasman u grupi, što nije ostvareno - Crna Gora bi na kraju vjerovatno bila četvrta na tabeli da je, recimo, Ilija Vukotić ranije priključen timu, ali i ne samo on već četvorica-petorica igrača iz mlade reprezentacije koji će uskoro neminovno biti nosioci igre A selekcije.
Nije to možda samo i jedino stvar selektora Radulovića, već i opšteg opredjeljenja, strategije i plana Fudbalskog saveza vezanog za reprezentacije - nacionalna selekcija mora da se pravi, baš kao što se pravi tim, odnosno klub...
Protiv Holandije, šansa koja je data mladim strijelcima Vukotiću i Vujnoviću više je bila iznuđena, nego što je bila strateška - da li bi oni uopšte zaigrali da se nisu povrijedili Šćekić, Mugoša, da Vukčević već neko vrijeme ne kuburi sa leđima... da Vešović nije bio suspendovan, a posebno da se Jovetić, Marušić i Kosović nisu “zarazili u noćnom klubu”, kako su doslovno pisali pojedini mediji, a o čemu je brujala i fudbalska i nafudbalska javnost.
Iako je takva trvdnja i neprofesionalna, i proizvoljna (kao da je epidemiološkom i forenzičkom analizom utvrđeno da su se baš zarazili koronavirusom na toj zabavi), neprofesionalan je i kasni izlazak pojedinih fudbalera - u ponedjeljak veče, dan pošto su počele pripreme reprezentacije za novembarski dvomeč.
Stvar je (ne)discipline (ne)poštovanja pravila, koje valjda mora da odredi stručni štab, ili je možda kasni izlazak uslijedio uz dozvolu stručnog štaba.
U svakom slučaju, i to je lekcija, a sticajem okolnosti, možda i nekom vrstom poetske pravde, “desila” se Holandija, „iznikli” su neki novi momci, kreirane su dvije fenomenalne akcije, pala su dva gola koja su šokirala giganta i pokazala put kojim mora da se ide.
U junu i septembru naredne godine je Liga nacija, sljedeće takmičenje, Crna Gora će biti u jakoj B kategoriji evropskih reprezentacija, imaće ozbiljne utakmice, prije toga su u martu i dva prijateljska meča - sveukupno, tih osam duela biće idealna šansa da se priprema nova reprezentacija, sa pet, šest ili sedam novih fudbalera.
Da se uradi nešto što nije urađeno u ovim kvalifikacijama. Da Jovetić, Savić, pa i Marušić, budu „bonus” kada su zdravi i kada su spremni, da pomognu mlađim igračima da stasaju i da se razvijaju, a ne da se pred svako okupljenje reprezentacije, na mečevima Atletiko Madrida i Herte, hvatamo za glavu i molimo se da li će Stevan i Stefan doći povrijeđeni ili ne - i da se baziramo samo na to...
Iz utakmice sa Holandijom treba crpiti optimizam i stragegiju, a ne stvarati lažnu sliku da Crna Gora, odjednom, pošto je opuštena i rasterećena rezultatskih stega dala dva gola i doslovno šokirala velesilu, ima spremnu reprezentaciju za buduće akcije...
Bonus video:
