Kvalifikacije za gotovo svako veliko takmičenje u fudbalu donesu neko veliko iznenađenje, na papiru snažne selekcije i favoriti ne uspiju da dođu do završnice.
Tek završeni filter za Svjetsko prvenstvo, do sada, ipak, nije donio senzaciju, mada Italija, recimo, tek treba da osigura plasman, a Holandija neće biti u završnici...
Koje su to reprezentacije u prošlosti propustile nastup na Mundijalima, a bile su među najboljima na svijetu u tom momentu.
Španija, 1958
SP 1958 je bilo jedino na koje se Italija nije kvalifikovala. “Azuri” se nisu prijavljivali za šampionate 1930. i 1950. godine.
To što ih nije bilo u Švedskoj i nije senzacija, jer tih godina je italijanski fudbal bio toliko kvalitetan, a i nenadoknadiv gubitak izazvala je tragedija 1949. godine i avionska nesreća, u kojoj su poginuli igrači Torina, ujedno i članovi nacionalnog tima.
Izostanak Španije je, međutim, bilo iznenađenje prvog reda, jer su su “furiju” tada igrali asovi Reala - Alfredo Di Stefano, Fransisko Gento, Hose Marija Zaraga, Enrike Mateos, te Barselone Luis Suares i Ladislav Kubala.
U grupi kvalifikacija tada su bile samo tri selekcije, a Španija je u prva dva meča igrala neriješeno sa Švajcarskom kod kuće 2:2, pa izgubila od Škotske u gostima 4:2. Iste rivale je, zatim, pobijedila po 4:1, ali su Škotlanđani bili pobjednici grupe.
Dvije godine kasnije, Španija je došla do četvrtfinala premijernog Evropskog prvenstva. Dalje nije mogla, jer je Fransisko Franko zabranio reprezentaciji da putuje na utakmicu u Sovjetski savez.
Argentina, 1970
Argentina se nije ni prijavljivala za Mundijale 1938, 1950 i 1954, a nije kvalifikovala za put u Meksiko.
Bile su to turbulentne godine za “gaučose”, koji su od 1967. do 1969. promijenili četiri selektora, a samo dvije sedmice pred početak kvalifikacija smijenjeno je rukovodstvo saveza.
Argentina je, ipak, 1967. godine stigla do finala Kopa Amerike, a tim u kome su najveće zvijezde bile Rafael Albreht, Antonio Ratin i Migel Angel Brindizi bio je viđen putnik u završnicu.
Kriza je, međutim, bila ogromna. Argentina je “izvisila” u konurenciji Bolivije i Perua.
Čehoslovačka, 1978
Samo tri puta se dogodilo da se aktuelni evropski prvak ne kvalifikuje za Svjetsko prvenstvo. Dva puta to nisu uspjeli šokantni šampioni Evrope – Danska, koja nije bila na SP 1994, i Grčka, koja je propustila takmičenje 2006.
Čehoslovačka je, međutim, sredinom 70-ih bila prava velesila. Dvije godine prije Mundijala u Argentini osvojila je evropsku titulu, tako što je u polufinalu savladala moćne Holanđane, sa Džonijem Repom, Robom Rensenbrinkom, Rudom Krolom i Johanom Krojfom.
U finalu je pala još jača Njemačka, aktuelni šampion svijeta, u meču u kome je Antonin Panjenka izveo najpoznatiji penal svih vremena.
Takva Čehoslovačka u kvalifikacijama za Mundijal imala je rivale iz Britanije, Vels i Škotsku.
Izgubila je oba gostovanja na Ostrvu (3:0 od Velsa, 3:1 od Škotske) i propustila Svjetsko prvenstvo.
Holandija, 1986
Nakon plasmana u finale Mundijala 1978, Holandija je prolazila kroz period fudbalske tranzicije.
Nije je bilo na šampionatu 1982, ni na Evropskom prvenstvu 1984 (zaslužili su plasman na to takmičenje, ali je Španija u kontroverznom meču pobijedila Maltu 12:1).
Međutim, na scenu je stupala izuzetna generacija, u kojoj su se izdvajali Rud Gulit, Frank Rajkard, Marko van Basten i Vim Kift. Problem je bio – na klupi. Čak tri trenera promijenili su Holanđani u samo šest mečeva u grupi.
Počeo je Kes Rajvers, koji je smijenjen nakon poraza od Mađarske. Vratio se Rinus Mihels, ali je on izgubio od Austrije. Najzad, tim je uzeo Leo Benhaker, koji je nekako izborio plej-of.
Rival je bila Belgija, koja je u prvom meču slavila 1:0, nakon što je Kift isključem već u trećem minutu.
U revanšu nije bilo ni Van Bastena, zbog dva žuta kartona. Holandija je, ipak, povela 2:0, ali je pet minuta prije kraja, Žorž Grun smanjio na 2:1 i odveo Belgiju u Meksiko.
Dvije godine kasnije, Holandija je nadmoćno postala prvak Evrope.
Francuska, 1994
Francuska je propustila Mundijal u Italiji, na Evropskom prvenstvu 1992 imala slab nastup, ali elominacija sa SP 1994 je bila ogromno iznenađenje.
Bio je to, po imenima, veliki tim, sa Marselom Desajiem, Loranom Blanom, Žan-Pjerom Papenom i Erikom Kantonom.
Nakon turbulentnih kvalifikacija, “trikolori” su, ipak, u posljednji meč ušli držeći situaciju pod kontrolom – bio im je potreban bod protiv Bugarske na domaćem terenu.
Kantona je doveo Francusku u vođstvo, ali je Emil Kostadinov izjednačio brzo.
Držao je domaćin remi, da bi minut prije kraja, još jedan as David Žinola imao loptu u nogama kod korner linije, ali nije želio da zadrži vrijeme, već je centrirao visoko na drugu stativu.
Otvorio je, tako, kontru Bugarima, odbrana Francuske bila statična, pa je Kostadinov postigao gol, koji je Bugarsku odveo u završnicu.
Žerar Ulije, tadašnji selektor, nazvao je Žinolu “ubicom francuskih nada”, a Žinola ga tužio zbog klevete.
Bonus video:
