Od specijalnog izvještača „Vijesti”
Bio je 12. maj 2012, prošlo je malo više od 12 godina - kada je Borusija Dortmund sa Jirgenom Klopom na klupi pobijedila Bajern 5:2 u Berlinu u finalu Kupa Njemačke.
Na južnoj tribini Olimpijskog stadiona desetine hiljada navijača Borusije formiralo je čuveni Žuti zid nad kojim je visio ogroman transparent: “Werdet uns’re Heiden” - Postanite naši heroji!
Ispod transparenta, sa žuto-crnim šalom vezanim oko vrata, stajao je 29-godišnji pomoćni trener kadetske ekipe Borusije Dortmund, nekada poluprofesionalni napadač - Edin Terzić.
Devet godina kasnije, a kraju korona-sezone 2020/21. Terzić je podigao pehar Kupa Njemačke kao privremeni trener “milionera”.
Danas - 12 godina kasnije, ni manje ni više nego na kultnom Vembliju, i to protiv najvećeg i najtrofejnijeg kluba - Real Madrida, veliki Borusijin navijač rođen 1982. u Njemačkoj od oca Bosanca iz Donjeg Vakufa i majke Hrvatice iz Osijeka, ima šansu da uradi ono što je pisalo na transparentu te 2012. u Berlinu - da postane apsolutni heroj navijača. Jednom za sva vremena.
Veliko finale Lige šampiona, završni čin klupske sezone, večeras na londonskom hramu fudbala (21 sat) između Borusije i Reala, ima i neočekivanu, romantičnu notu, priču kakvih je sve manje u modernom fudbalu. Zahvaljujući Borusiji, autsajderu, i njenom treneru - čovjeku iz naroda, velikom navijaču njemačkog kluba.
Takva Borusija, sa takvim trenerom, navijačima koji sanjaju otvorenih očiju, pokušaće da naudi gigantu nad gigantima, prvaku Evrope čak 14 puta, klubu koji sa Ligom šampiona ima posebnu vezu i neprevaziđenom treneru Karlu Anćelotiju.
Veliki su Madriđani favoriti - i zbog prošlosti, i zbog sadašnjosti, vjerovatno i budućnosti - ali fudbal nerijetko piše romane. Može li baš na Vembliju da bude ispisana još jedna stranica?
NE PROPUSTITE
Terzić je posljednji put tu bio 2013, takođe kao navijač, kada je njegova Borusija igrala do večeras posljednje finale LŠ. Izgubila je 2:1 od Bajerna, a Terzić, kao žuto-crni fan sa zavidnim stažom, uz to i trener mlađih kategorija kluba, imao je ulaznicu.
„Sjećam se da sam tada došao dan ranije u London, da osjetim atmosferu finala, prije nego što se preselim na tribine Vemblija”, pričao je.
Osjetiti atmosferu finala Lige šampiona u Londonu, glavnom građu kolijevke fudbala - poseban je doživljaj, vjerovatno drugačiji i bolji nego pred bilo koje drugo finale, u ma kojem drugom evropskom gradu.
Četiri ogromne navijačke zone - na Trafalgar skveru, Koven gardenu, parku kod Tauer bridža, i na Sautbenku - omogućile su stotinama hiljada navijača iz raznih krajeva svijeta, sa različitog govornog područja, da se slikaju kraj velikog pehara, ili da na sličan način osjete atmosferu finala.
Samo dio njih večeras će biti na Vembliju, ulaznice za takav spektakl dobiju samo rijetki - žuta masa krenuće sa Bejker strita, bijela sa stanice Voterlu, i nema sumnje da će, još pod dnevnom svjetlošću iznad velikog stadiona, biti napravljen ambijent za pamćenje.
Borusija, formalni domaćin, nekadašnji prvak Evrope (1997, čuvena pobjeda nad Juventusom u Minhenu - 3:1, prvorazredna senzacija), veliki je klub, ali će naspram sebe imati fudbalsku gromadu od čijih (evropskih) brojki zastaje dah.
Real Madrid i Liga šampiona - zaista je to neraskidiva veza i najveći adut “kraljevskog kluba” u finalu, možda veći čak i od igračke prednosti.
Kakve su to brojke? Real je osvojio prvih pet klupskih šampionata Starog kontinenta, takmičenje koje se tada zvalo Kup Evrope - Kup šampiona. Real je osvojio 14 pehara u ovom takmičenju, dvostruko više nego drugi najsupješniji tim - Milan.
Real je pobijedio u osam posljednjih finala Lige šampiona u kojima je igrao - počevši od legendarnog gola Predraga Mijatovića 1998. u Amsterdamu za pobjedu protiv Juventusa 1:0. Real je slavio osvojio pet od posljednjih 10 pehara u Ligi šampiona - dominira i u novoj eri. Svih pet je osvojio Luka Modrić...
Kakva je to veza između Reala i ovog takmičenja je pokušao da istraži BBC, kroz pero svog španskog dopisnika, Giljema Balaža.
“To je nemoguće objasniti. Pokušavao sam na različite načine, počeo sam da koristi, religiju i Boga da vidim da li to funkcionše - teško je da se objasni. Ali, nešto sam primijetio kada sam ove sedmice razgovarao sa Karlom Anćelotijem, sa Džudom Belingemom i Rodrigom. Primijetio sam koliko su mirni. Kako tek Anćeloti igra - njegovo srce radi ubrzano tokom dana, čim utakmica počne vraća se u normalu. Trebalo bi da bude obrnuto. On ima sposobnost za nizak emocionalni volumen, što sigurno utiče da donosite bolje, pametnije odluke, da bolje razmišljate. To je definitivno jedan od razloga”, napisao je Balaž.
Anketirani su i navijači Reala, španski novinari, svi imaju sličan odgovor - Madrid i Liga šampiona, to je kao skladan brak.
“Kraljevski klub” je dobio posljednjih 10 evropskih finala koje je igrao, jer uz osam Ligi šampiona ušunjala su se i dva u Kupu Uefa, a posljednje finale izgubio je 1983. godine - u Kupu kupova u Geteborgu od Aberdina, na čijoj je klupi sjedio ser Aleks Ferguson. On je, dakle, posljednji, za sada - može li Edin Terzić da bude Borusijin ser Aleks?
Još jedna istina: nikada, u novijoj fudbalskoj eri, Real nije bio toliki favorit u finalu kao večeras protiv Borusije - nije toliki bio ni 2014. ili 2016. protiv Atletika, nije uopšte bio 2017. protiv Juventusa, čak ni protiv Liverpula 2018. ili 2022. Od svojih 14 titula, takođe, niti jednu nije osvojio na Vembliju, a sada se tu igra čak osmo finale.
Borusija je završila sezonu kao peta u Njemačkoj, ali ni to ne mora ništa da znači - kada je 1997. kao autsajder srušila Juventus i osvojila jedini trofej LŠ u istoriji, u Bundesligi je bila treća.
Kada je prethodni put igrala finale LŠ - 2013, u domaćem prvenstvu je zaostala 25 bodova za Bajernom. Mnogo je najava, predviđanja, osjećanja, utakmica može da se najavi iz 100 različitih uglova, ali jedina istina dobiće se večeras - na travi Vemblija.
Čudo na Temzi ili još jedan, običan, Realov dan u finalu?
Bonus video:
