Navijači Borusije Dortmund sada znaju kako je u dva navrata bilo navijačima madridskog Atletika, znaju i kako su se dva puta osjećali navijači Liverpula. Zajedničko za sve njih jeste to što su naspram sebe u finalu Lige šampiona imali Real Madrid.
I što su njihovi timovi igrali dobar fudbal, što su se nadali, što su vjerovali, bili blizu - a opet, prilično daleko od šampionskog pehara.
Finalno izdanje 69. Kupa Evrope, Kupa šampiona ili u modernom dobu - Lige šampiona, pokazalo je kako puno stvari mora da se poklopi da biste u finalu savladali Real.
U ovom vijeku to nije uradio niko, a prije dvije noći se igralo deveto takvo finale sa “merengesima” kao jednim od protagonista. Da biste pobjedili Real, a posebno - Anćelotijev Real, treba da odigrate savršen meč, da budete samouvjereni, mirni, precizni u završnici, da imate i sreće.
Još niko nije sastavio sve te elemente, iako je Borusija, autsajder u finalu, neočekivano ispunila dobar dio neophodnih kriterijuma, 60 minuta držala “kraljevski klub” u šahu pred preko 86 hiljada navijača na do krova ispunjenom “Vembliju”.
Realu - šampionskoj mašineriji, nepogrešivom stroju, dovoljno je i pet minuta da završi finale, pokazalo se to ko zna koliko puta, potvrdilo i u subotu veče u Londonu.
Anćelotijevo prvo finale Lige šampiona sa Realom bilo je 2014. kada je Atletiko u Lisabonu vodio 1:0 do duboko u sudijskoj nadoknadi - završilo je 4:1 za Real nakon produžetaka, tada je na stadion “Santjago Bernabeu” stigla “desima”.
Dvije godine kasnije već je Zinedin Zidan bio trener Reala, a novo finale sa Atletikom u Milanu otišlo je u penale. Zar se postavljalo pitanje - velikan je i za to imao odgovor. Naredne, 2017. Juventusu su se u Kardifu davale jednake šanse kolike i Realu, Madriđani su bili nemilosrdni - 4:1.
Liverpul se sa Jirgenom Klopom probio do finala u Kijevu 2018, mnogi su vjerovali da je u boljoj formi od Reala, ali čuveni kiksevi golmana Lorisa Karijusa donijeli su španskom gigantu 13. zvjezdicu, treću sa Zidanom u tri godine.
A onda, 2022. u Parizu, ponovo Anćeloti na klupi Reala, ponovo Klopov Liverpul na drugoj strani i nova pobjeda Reala, iako su “redsi” stigli na “Stad de Frans” kao prilični favoriti protiv rivala koji se mučio cijelo proljeće i pravim čudom eliminisao Čelsi, Pari Sen Žermen i Mančester siti. Ne važi, međutim, to kada igrate protiv Reala u finalu - bravurozni Kurtoa, mirni Vinisijus, trijumf od 1:0 i 14. titula.
I ova sezona je podsjetila na 2022, dva puta je Real bio pred ispadanjem - od Sitija u četvrtfinalu, pa Bajerna u polufinalu, ali je Real našao način da se izvuče. I još preživi Borusijin uragan u londonskom finalu i osvoji 15. titulu.
Posljednjih 11 sezona Lige šampiona - čak šest titula Reala. Doskora se vjerovalo da je to nemoguće u modernom fudbalu, u kojem postoje i klubovi koji imaju više novca od Madriđana. Ali, nemaju takav šampionski gen.
Trijumfom na “Vembliju”, simboličnim, jer je najtrofejnijih klub prvi put u istoriji osvojio LŠ u hramu fudbala, neminovno se završava jedna era.
Sjajni Toni Kros je već rekao zbogom fudbalu, oprostio se od Reala, ostalo mu je da još odigra Evropsko prvenstvo, a njegov partner u paru možda najboljih zadnjih veznih u istoriji fudbala - Luka Modrić, još nije produžio ugovor. Naredne godine biće na pragu 40, Kurtoa će napuniti 33, baš kao junak finala, Dani Karvahal, kapiten Naćo će imati 35.
Neki novi momci su, međutim, već preuzeli glavnu ulogu. Vinisijus je kandidat za Zlatnu loptu, i za Džuda Belingema je sezona iz snova, Rodrigo je takođe imao momente za pamćenje, a pridružiće im se i Kilijan Mbape. I dalje će “kraljevski klub” imati klasu za velike stvari, uprkos neminovnom odlasku senatora, ali takmičenje kakvo je Liga šampiona iz godine i godinu nas uvjerava da ta klasa i nije najvažnija. Da jeste, Mbape bi imao bar jednu titulu sa Pari Sen Žermenom, a Siti bi valjda slavio svake godine...
Bonus video:
