Na današnji dan prije deset godina, Podgorica je gorjela - i doslovno i figurativno.
Termometar je tokom dana pokazivao 42 stepena u hladu, bio je jedan od najvrelijih dana u posljednjoj deceniji, „topio se asfalt” na podgoričkim ulicama, ali je sve to bilo zanemarljivo pri fudbalskom usijanju koje se dogodilo tog dana i te večeri.
Zapravo - samo je dodatno podgijalo već usijanu atmosferu.
Igrali su Budućnost - Hajduk iz Splita, u 1. meču kvalifikacija za tadašnji Kup Uefa, a sedmicama pred utakmicu tražila se karta više za prvo gostovanje „bilih” u Crnoj Gori nakon 17 godina.
Bio je to jedan od prvih mečeva koje je neki crnogorski tim igrao u Evropi nakon osamostaljenja, te prvo gostovanje Hajduka istočno od Splita, u Srbiji ili Crnoj Gori, još od raspada nekadašnje Jugoslavije.
Bilo je od tada u Podgorici i Crnoj Gori još dosta velikih utakmica, posebno reprezentacije, bilo je atraktivnih mečeva i na klupskom nivou (gostovali su Glazgov Rendžers, PSV, Sevilja...), sinoć su, u takođe spektakularnom ambijentu, takođe pred 10 hiljada ljudi, igrali Budućnost i Partizan, ali glavni grad Crne Gore ni dan-danas ne pamti takvu navijačku tenziju i euforiju kao što je bio slučaj pred gostovanje Hajduka.
Nikada ranije neka gostujuća navijačka ekipa nije doputovala u Podgoricu u tolikom broju. Tadašnja uprava Budućnosti bila je velikodušna prema Splićanima, ustupivši im gotovo kompletnu južnu tribinu podgoričkog stadiona (znatno iznad pet odsto kapaciteta, što je norma za gostujuće navijače), pa se na stadionu pod Goricom smjestilo - 1.500 pripadnika „Torcide”.
Najveći dio doputovao je u Podgoricu uoči utakmice, od Splita, pa kroz Crnu Goru jadranskom magistralnom do Podgorice, a autobusi sa hrvatskim navijačima kamenovani su u zasjedi u blizini plaže Jaz, kod Budve...
Dio pripadnika „Torcide” doputovao je u Podgoricu jutro pred meč, pod okriljem (lažnih) turističkih ekskurzija.
Policija je ovu, prilično opasnu grupu, držala zatvorenu u Njegoševom parku, a oni koji su uspjeli da se iskradu imali su bliske susrete sa „varvarima”, rasutim po gradu, pa je uoči utakmice, na ulicama, bilo i razbijenih glava.
Tenzija tokom samog meča mogla je da se opipa u vazduhu. Od navijanja sa sjevera (nikad brojniji „varvari”) i juga gotovo da se tresao stadion, a da se kojim slučajem mjerio broj decibela, vjerovatno bi bili pobijeni svi ovdašnji rekordi.
Bilo je, naravno, pjesama sa političkom i nacionalnom konotacijom, ali i incidenata koji su prijetili da upale „fitilj”.
Jedan navijač Budućnosti prikrao se do južne tribine i oteo Splićanima zastavu (ista je nešto kasnije gorjela na sjeveru) što je izazvalo pravi revolt „Torcide” - sukobe sa policijom, uglavnom gađanje stolicama...
Na terenu je takođe bilo vatreno, ali u fer i sportskom duhu, Hajduk je poveo sredinom prvog poluvremena golom Hrgovića, Budućnost izjednačila početkom nastavka preko Marka Šćepanovića. Ostalo je 1:1, pred revanš u Splitu.
Samo 70-ak „varvara” na Poljudu, Budućnost zakasnila sa žalbom
Sve što se dešavalo nakon prve utakmice u Podgorici, takođe je priča za sebe.
U Split je otputovalo 70-ak najhrabrijih navijača Budućnosti, a Podgoričani su 14 dana čekali revanš sa nadom da će prvi meč dobiti službeno, 3:0, jer je igrač gostiju Drago Gabrić igrao cijeli meč u Podgorici, iako nije bio prijavljen za evropska takmičenja.
Budućnost je, međutim, zakasnila sa žalbom, pa je Hajduk prošao samo sa novčanom kaznom.
U spektakularnoj atmoferi na „Poljudu”, 2. avgusta 2007. godinje, pred preko 40 hiljada ljudi na tribinama, Hajduk je slavio sa 1:0 i ukupnim rezultatom 2:1 prošao u naredno kolo kvalifikacija za Kup UEFA, gdje je eliminisan od Sampdorije.
Galerija
Bonus video:
