Od specijalnog izvještača „Vijesti”
Crnogorska fudbalska reprezentacija je drugi put u istoriji gostovala u Kardifu, prvi put poslije 13 godina i čuvenog meča 2011. koji je donio prvi poraz u tadašnjim kvalifikacijama (2:1) i kontroverznu smjenu tadašnjeg selektora Zlatka-Cica Kranjčara.
Prošlo je puno vremena, promijenile su se i fudbalske, ali i mnoge druge, prateće okolnosti: Velšani su od tada igrali na čak tri velika takmičenja, bili su polufinalisti Eura 2016, a Crna Gora još sanja odlazak na završni turnir. I izgleda kao da je sve dalje i dalje...
Prateće okolnosti su i logične: tog 3. septembra 2011. našu selekciju je u Kardifu bodrilo nekoliko stotina navijača na stadionu, sinoć - nekoliko desetina.
Kardif je glavni grad Velsa, 11. po veličini u Britaniji i tipična ostrvska uređena metropola čija je vrtoglavo rastuća brojka stanovnika dostigla do skoro pola miliona.
Kardif je važna britanska luka za transport uglja, industrijski centar, ali iznad svega, fudbalska destinacija: za grad u kojem su rođene fudbalske ikone poput Rajana Gigsa ili Gareta Bejla, koji ima velelepni stadion “Milenijum” (bio je domaćin finala Lige šampiona 2017), teško može i da se pronađe neki zvučniji epitet.
U centru grada, nedaleko od velikog stadiona - hrama ragbija, ali i fudbala (dok se početkom vijeka gradio novi “Vembli” stadion “Milenijum” je bio domaćin svih finala engleskih kupova) nalazi se pab “Eleven” (11), omiljeno mjesto okupljanja navijača Velsa, u stoprocentnom vlasništvu ni manje ni više nego Gareta Bejla, prije 10-ak godina najskupljeg igrača na svijetu.
Reket Rodžera Federera, rukavice Flojda Mejvedera brojni su eksponati koji krase zidove popularnog paba, uz sve ostale fudbalske - kopiju pehara Lige šampiona, kopačke u kojima je nekadašnji as Reala dao dva gola Liverpulu u Kijevu u finalu LŠ 2018, te dresove Maradone, Pelea, Ronalda, Maldinija, Širera, Gulita…
Tu je, naravno, i “Bejl lager”, jedno od brojnih piva u ponudi.
Da biste, međutim, ispratili drugo gostovanje crnogorske reprezentacije u Kardifu, morali ste da odete 1,2 milje južno - na stadion engleskog drugoligaša, člana Čempionšipa Kardif sitija.
Fudbalska reprezentacija Velsa, osim u slučajevima - velikih utakmica, za domaćinstvo koristi objekat kapaciteta 30 hiljada mjesta, obično ispunjen do posljednjeg sjedišta.
Kada je Crna Gora tu gostovala 2011, stadion na kojem igraju “plave ptice” - nadimak Kardif sitija, često je u našim medijima, među našim navijačima, ljubiteljima fudbala, korišćen kao prototip kako bi mogao da izgleda nacionalni stadion u Crnoj Gori.
Lijepi objekat čija je izgradnja 2007. koštala 50-ak miliona eura, baš u vrijeme kada su se slične cifre spominjale samo za izgradnju istočne tribine stadiona pod Goricom. Tribine koje deceniju i po kasnije i dalje nema...
Velšani, kao autohtoni narod, poput Škota ili Iraca, preko 700 godina su dio Velike Britanije, odnosno, reći će najokoreliji Velšani - sedam vjekova pod engleskom šapom.
“Mi mrzimo Engleze”, riječi jednog od navijača Velsa u Bejlovom pabu otkrivaju da u dobrom dijelu stanovništa postoji klica otpora.
Za stari velški jezik, koji govori oko 20 odsto Velšana, a koji je dugo vremena, još od 16. vijeka, ali kasnije za vrijeme vladavine Margaret Tačer, bio zabranjen u školama, kažu da je mnogo stariji od engleskog - da vuče korijene od starog keltskog jezika.
Polako se, međutim, vraća na scenu i sve više se čuje.
“Yma o Hyd” (I dalje smo tu), pjesma poznatog velškog političara - zagovornika nezavisnosti i pjevača Dafida Ivana čula se uoči sinoćnje predstave. Igrali su: Cymru - Montenegro. Odnosno: Vels - Crna Gora.
Bonus video:
