I u nepreglednom prostranstvu interneta, zavirivanjem u fudbalske istorijske knjige, i uz najbolju volju da se pronađe da se nešto slično dogodilo negdje i nekad, ne postoji dokaz da su se sve fudbalske utakmice odigrane istog dana u prva dva ranga takmičenja završile bez golova - sve do nedjelje i na našim terenima.
Na pet mečeva druge i jednom prve crnogorske lige, u ukupno 540 minuta igre, nije viđen nijedan jedini pogodak, nijedna lopta nije završila u mreži.
Kada se uzme u obzir cijeli vikend na sedam od 11 utakmica dva ranga rezultat je bio 0:0.
Nije fraza da je fudbal igra za golove, ali je isto tako tačno i da je najteža stvar u fudbalu postići gol.
Zbog toga i neki mečevi koji se završe 0:0 mogu da donesu mnogo uzbuđenja, igru na pobjedu oba tima, da se za 90 minuta vidi mnogo toga, a da gol, jednostavno, neće, pa neće…
Meč takvog tipa odigrali su u nedjelju Zeta i Petrovac, nije to bila fudbalska uspavanka, već, za naše prilike, dinamična, pa i kvalitetna utakmica.
Međutim, to što se i takvi dueli završavaju “najnepopularnijim” rezultatom, samo potvrđuje neumoljivu statistiku, koja pokazuje da su golovi rijetkost na crnogorskim fudbalskim terenima – toliko su rijetki da ih u prosjeku pada manje od dva po meču, preciznije 1,91.
Na 120 prvoligaških utakmica u dosadašnjem dijelu sezone postignuto je 229 golova, po čemu je CFL drugo najneefikasnije prvoligaško takmičenje u Evropi!
Manje golova postiže se samo u Albaniji – 1,65 po utakmici.
I laiku je, naravno, jasno da broj golova na utakmici ne znači, po automatizmu, i da se igra bolji fudbal, niti je podatak da se u Andori vidi 3,35 golova po meču pokazatelj da je klupski fudbal u toj zemlji zanimljiviji i kvalitetniji nego, recimo, u Bundesligi, u kojoj se postiže 2,75 pogodaka u prosjeku za 90 minuta.
Crna Gora je, objektivno, mnogo bliža Andori, nego Njemačkoj, pa stoji pitanje zbog čega se golovi postižu teže kod nas nego bilo gdje drugo, osim u Albaniji.
I to je, naravno, vrlo kompleksno pitanje i kombinacija je raznih faktora.
Neki su objektivni, poput stanja u kome se nalaze tereni na stadionima (igralištima), iako je u odnosu na prethodne godine situacija u tom pogledu neuporedivo bolja.
Objektivan je i nedostatak kvaliteta, golgeterske klase, napadača poput Bećiraja, Koraća, Ranđelovića, Dragana Boškovića, a povratnici Đalović i Ivan Bošković su veterani…
Zbog ta dva objektivna razloga, ali i zbog prevelike želje i opsesije rezultatom, rijetki su crnogorski timovi, ne samo ove sezone, već i svih ovih godina, koji forsiraju napadački stil, dominantno se postave na terenu, igraju za gol više…
Siromašan golgeterski prosjek bio bi još siromašniji da nije Budućnosti, koja jedina ide iznad prosjeka, doduše, neznatno – lider je postigao 40 golova na 20 utakmica.
Tri igrača Budućnosti – Raičević, Đalović i Vujović – postigli su 25 golova, koliko i sljedeći najefikasniji tim u ligi, aktuelni prvak Mladost.
Trećinu golova za Mladost dao je igrač, koji je u januaru napustio klub – Adrović.
Lovćen i Jedinstvo su na 20 mečeva postigli svega po devet golova, s tim sa su se Cetinjani na tri proljećnja meča upisali četiri puta…
Od 120 utakmica u dosadašnjem toku sezone na 19 nije bilo golova, dakle u prosjeku jedna po kolu, a na još 57 su viđena najviše dva pogotka.
Kladioničarskim, u većem dijelu crnogorske fudbalske javnosti i omiljenim rječnikom, rečeno, 76 mečeva završeno je “od nula do dva” – čak 63 odsto.
Najneefikasnije kolo je bilo deseto, sa svega pet pogodaka na šest utakmica.
Takve su brojke, takvo je stanje u elitnom rangu, a kakvo li je tek u nižem, u kome su tereni lošiji, kao i kvalitet fudbala – ne treba, dakle, da čudi što je cijeli jedan fudbalski dan okončan praznim mrežama.
Bonus video:
