Sredinom decembra 2019. godine košarkaška reprezentacija Crne Gore je dobila šestog selektora - poslije Duška Vujoševića, Dejana Radonjića, Luke Pavićevića, Bogdana Tanjevića i Zvezdana Mitrovića, na klupu našeg nacionalnog tima sjeo je Boško Radović.
Radović je bio član Mitrovićevog stručnog štaba, sarađivao je sa Vujoševićem, Radonjićem i Tanjevićem, vodio je mlađe selekcije, a u ponedjeljak je u Botevgradu lansirao Crnu Goru ka trećem Evropskom prvenstvu zaredom, petom u istoriji. Naša selekcija je na pragu novog velikog takmičenja, a samo pravo čudo, odnosno splet raznih okolnosti treba da se dogodi da do toga ne dođe. Crna Gora će ostati bez Eurobasketa u slučaju da u februaru izgubi od Njemačke i Švedske, da sve selekcije u grupi budu na skoru 3-3, a da naša reprezentacija ima najslabiju koš-razliku, koja trenutno iznosi plus 28.
Crna Gora i Boško Radović - i kontinuitet i rezultat. Sa 45-godišnjim stručnjakom ekipa je igrala na Evropskom prvenstvu prije dvije godine, Mundobasketu prošle, a po svemu sudeći igraće i na Eurobasketu naredne godine. Dva velika takmičenja na klupi, izvjesno je i treće, rezultati govore i činjenica je da je Boško Radović tokom ovih pet godina napravio veliki rezultat. Jer, za reprezentaciju poput naše, sa malom bazom igrača, plasman u kontinuitetu na Evropsko ili Svjetsko prvenstvo je veliki, ogroman uspjeh.
Jedini kiks u Radovićevom mandatu dogodio se u kvalifikacijama za prethodni Eurobasket, kada je Crna Gora u grupi završila iza Velike Britanije i ostala bez direktnog plasmana. A onda je u maju 2022. godine Takmičarska komisija FIBA Evrope, zbog rata u Ukrajini i sankcija koje su uslijedile, izbacila Rusiju sa Evropskog prvenstva - upražnjeno mjesto su zauzeli “crveni” kao ekipa koja je imala najbolji učinak, a nije se kvalifikovala.
Na Eurobasketu je ostavljen dobar utisak. Crna Gora nije razočarala, u osmini finala je izgubila od Njemačke, a prethodno, u nezaboravnom meču u grupi, u direktnom obračunu za plasman u narednu fazu, savladala Gruziju u Tbilisiju. Osvojeno 13. mjesto je najbolje u istoriji nastupa na kontinentalnim šampionatima (kao i 2017. godine), da bi nakon toga na Mundobasketu ekipa napravila još bolji rezultat.
Ne treba zaboraviti da je naša selekcija do Svjetskog prvenstva došla igrajući pretkvalifikacije sa Islandom i Danskom, a da je u kvalifikacijama, prvog jula 2022, u krcatoj “Morači”, savladala jednu Francusku. I sam odlazak na Filipine je bio ogroman rezultat, a u reprezentaciju se nakon četiri godine vratio Nikola Vučević. U Manili je osvojeno 11. mjesto, a pamtiće se i meč sa Sjedinjenim Američkim Državama, kada je Crna Gora na poluvremenu imala poen prednosti (38:37).
Rezultat na Filipinima je lansirao Bojana Dubljevića i saigrače u kvalifikacije za Olimpijske igre. Ali, na turniru u Rigi nije bilo upravo Dubljevića, ali ni Nemanje Radovića, Nikole Ivanovića, Marka Todorovića, Vladimira Mihailovića i Zorana Nikolića, dok je Kendrik Peri došao vidno iscrpljen nakon naporne sezone i stavio se na raspolaganje Radoviću. U takvoj situaciji nije bilo realno očekivati plasman u Pariz, a ni rezultat u Letoniji (poraz od Brazila, pobjeda nad Kamerunom) ne bi trebalo okarakterisati kao neuspjeh.
Nakon Rige je došao novembar i bitni mečevi sa Bugarskom u kvalifikacijama za predstojeći Eurobasket. Pobjede u Podgorici i Botvgradu su Crnu Goru stavile u idealnu poziciju, a Boško Radović došao u situaciju da narednog ljeta vodi našu selekciju na trećem vezanom takmičenju. A biti selektor reprezentacije na tri velika takmičenja zaredom je rezultat za svako moguće poštovanje.
Put ka Eurobasketu je trasiran u Botevgradu. A vođa puta je Boško Radović.
Bonus video:
