Poslanici italijanskog parlamenta danas su u četvrtom, konačnom krugu glasanja za izbor novog sefa države, u kojem je kandidat koji dobije prostu većinu od ukupno 1.009 poslanika, proglašen za novog predsjednika Italije.
Šef države postao je Serđo Matarela (73), sudija Ustavnog suda poznat po borbi protiv mafije i reputaciji čoveka od integriteta.
Trenutno je član vladajuće Demokratske partije (PD), bivši je demohrišćanin sa Sicilije koji je ušao u parlament nakon što je njegovog starijeg brata Pjersantija, tadašnjeg regionalnog predsjednika ovog ostrva, ubila mafija 1980.
Premijer Mateo Renci ga je u četvrtak podržao kao kandidata za novog predsjednika Italije.
Renci, je za Matarelu rekao da je riječ o "poštenom političaru", prenijla je ANSA.
Matarela je nekoliko puta bio na ministarskoj dužnosti u vladama i desnog i lijevog centra, a sudija je Ustavnog suda bio je od 2011. godine.
Prvi put izabran je u Donji dom parlamenta 1983. kao ljevičarski član Hrišćanskih demokrata (DC) stranke koja se raspala početkom devedesetih u jeku korupcionaškog skandala, da bi se kasnije pridružio PD.
Bio je ministar za parlamentarna pitanja i kasnije, u vladi premijera Djulija Andreotija, ministar obrazovanja, a ostavku je podnio 1990. kada je parlament usvojio zakon kojim se liberalizuje medijska scena u Italiji.
Kritičari navode da je taj zakon dao značajnu prednost poslovnim interesima bivšeg premijera Silvija Berluskonija, koji je svoje bogatstvo stekao zahvaljujući medijskoj imperiji.
Berluskoni, na čelu stranke Napred Italijo izrazio je u četvrtak protivljenje kandidaturi Matarele, što su neki komentatori doveli u vezu sa tim događajem.
Renci je, s druge strane, isti događaj prikazao kao svijetli primjer Matarelinog integriteta.
Ostavka nije značila njegovo povlačenje iz politike, čak ni u periodu dok je bio direktor lista "Il Popolo", od 1992 do 1994.
Tokom tog perioda, 1993. sačinio je nacrt zakona o novom izbornom sistemu, koji je desetak godina kasnije Berluskoni zamijenio.
Nakon opštih izbora 1996. bio je šef parlamentarnog komiteta Narodne partije i kasnije zamjenik premijera u vladi premijera Masima D'Aleme.
Poslije toga bio je ministar odbrane, kada su učinjene značajne promjene u vojnom sistemu Italije, uključujući ukidanje vojne obaveze.
Mediji pišu da je Matarela neobično povučen kao političar, katolik u privatnom životu, ali sekularni političar.
Rijetko se pojavljivao u medijima i nema zvanični profil na društvenim mrežama, poput Tvitera.
Prema neformalnim podacima tokom protekle decenije, javno je govorio i bio na naslovnim stranicama svega 29 puta.
Matarela je za šefa države izabran poslije tri neuspjela kruga glasanja u italijanskom parlamentu.
Izbori za novog šefa države su viđeni kao važan test za premijera Rencija da okupi svoju podijeljenu partiju iza jednog kandidata, koji je, takođe, prihvatljiv za opozicionog lidera Silvija Berluskonija, čija je podrška Renciju neophodna za ambiciozan referomski plan vlade.
Dobio 665 glasova
Matarela je u četvrtom krugu glasanja dobio 665 glasova italijanskih poslanika, što je više od 505 glasova, odnosno proste većine koja je neophodna za izbor predsjednika u četvrtom, konačnom krugu glasanja.
Novi predsjednik će položiti zakletvu naredne nedjelje kada će zvanično preuzeti dužnost šefa države od prethodnog predsjednika Đorđa Napolitana.
Matarelin izbor za novog predsednika Italije pokazao je da premijer Renci, koji ga je podržao, ima čvrstu kontorlu nad svojom strankom, koja ima 415 poslanika u parlamentu i većinu koja će podržati ekonomske reforme radi oporavka ekonomije zemlje u kojoj nezaposlenost raste posljednjih šest godina jer je njegov izbor bio prihvatljiv i za opozicionog lidera Silvija Berluskonija.
Dosadašnji predsjednik Đorđo Napolitano (89), koji je na toj funkciji proveo devet godina, 14. januara je podnio ostavku. Prema italijanskom zakonodavstvu, poslije zvaničnog objavljivanja ostavke, parlament treba da se sastane u roku od dvije nedjelje na zajedničkoj sjednici radi izbora novog predsjednika.
Predsjednika bira izborno tijelo od 1.009 političara, među kojima su članovi Predstavničkog doma i Senata, kao i 58 regionalnih predstavnika. Potrebna je dvotrećinska većina da bi predsjednik države bio izabran u prva tri kruga glasanja, dok je u četvrtom dovoljna prosta većina, ili 505 glasova. Rencijeva stranka ima 415 članova u izbornom tijelu.
Bonus video:
