Pariski analitički institut „Naša Evropa“ koji se oslanja na podatke evropske statističke agencije „Evrostat“ konstatovao je da je nakon nekoliko godina krize, povjerenje u EU mlako.
Prosječno, jedan od dvoje građana EU-a, odgovorio je pozitivno na pitanje o koristi od članstva. Samo jedan od pet anketiranih smatra da je članstvo u EU po njih negativno, jedan od tri nije se izjasnio, a više od jedan od tri misli da njihova zemlja nije profitirala od članstva. Mada, kako pokazuju rezultati ove studije, ovo nisu najniži rezultati u posljednjih 25 godina.
U proljeće 1991. povjerenje u EU bilo je na vrhuncu, a najniže zabilježeno povjerenje u EU, bilo je u proljeće 1997. Period do 2007. obilježen je polaganim, ali stalnim rastom povjerenja. Od 2008. godine, povjerenje u EU ponovo pada. U poređenju sa proljećem 1997, današnji pad je značajan i iznosi 22 odsto.
Najviše entuzijazma prema Uniji pokazali su građani Beneluksa, Irske i Danske, a najmanje Britanci i Austrijanci. Među novim zemljama članicama, najpozitivniji su Poljaci, Slovaci i Estonci, a najnegativniji Mađari, Letonci i Kiprani.
Najznačajnija vrijednost koju očekuju je solidarnost, prema istraživanjima tokom 25 godina, ali, te su vrijednosti u posljednje vrijeme izblijedile
U posljednjih 25 godina, najviše su se razočarali Grci, Portugalci, Italijani i Francuzi. Ali, nekada evroskeptični Danci, sada su postali evrofili, kao i Belgijanci ili Luksemburžani. Austrija i Švedska, koje su pristupile Uniji 1995, pokazuju različit stepen entuzijazma.
Austrijancima je pao entuzijazam za EU, a Šveđanima porastao. Među novim zemljama, trend je pada zadovoljstva, sa izuzetkom Poljske, Slovačke i Estonije (koje su ušle kao najpripremljenije) dok nema pogoršanja u Litvaniji i Malti. Pokazuje se da su zemlje koje ulaze sa velikim oduševljenjem podložne padu raspoloženja, a one koje ulaze kao skeptične, postaju zadovoljnije.
Prema kvalitativnoj analizi stavova građana, paradoksalno u odnosu na nejednake percepcije „koristi“ od EU, primjećuje se volja i potreba za jakom i čvrstom Evropom.
Prve analize koje su na to upućivale pojavile su se krajem 1980. (uz izuzetak nekih članica), a ti stavovi zadržali su se i tokom 2000-ih među novim članicama i kandidatima za članstvo. „Ali, ta prepoznata potreba ne sprečava paralelni evroskepticizam i može da se prati kako oba stava prema EU evoluiraju tokom godina“, navodi se u studiji.
Analiza pokazuje da mnogi građani EU-a strahuju da će zajedništvo evropskog modela nestati
Kvalitativne analize pokazuju da u najvećem broju zemalja postoji svijest o tome da je Evropa više od interesa i potrebe, odnosno da postoji istorijska, kulturalna i vrijednosna pripadnost kompleksu Evrope. No, građani nekoliko članica distanciraniji su prema tom zajedničkom osjećaju. Istovremeno, analiza pokazuje da mnogi građani EU-a strahuju da će zajedništvo evropskog modela nestati.
U kontekstu rasta neraspoloženja prema ekonomskom liberalizmu, građani EU podržavaju Evropsku uniju veoma širokog spektra i razvoja zajedničkih, integrisanih politika u većini područja.
Najznačajnija vrijednost koju očekuju je solidarnost, prema istraživanjima tokom 25 godina, ali, te su vrijednosti u posljednje vrijeme izblijedile. „Naša Evropa“ zaključuje da je obnova solidarnosti (finansijske, političke i druge) u EU ključna da se sadašnje neraspoloženje Evropom ne pretvori u hroničnu evrodepresiju, zaključak je studije „Vjeruju li građani još uvijek u EU“.
Bonus video:
