Moskva nastojeći da opravda svoju intervenciju na teritoriji Ukrajine koristi političke narative oko takozvanog presedana Kosovo, posebno elemente reinterpretacije istorije, humanitarnog i etničkog faktora i reinterepretacije akcije Zapada na Balkanu, ocjenjuje se u analizi Instituta za međunarodne odnose i evropske integracije Nacionalnog univerziteta političkih nauka i javne administracije u Bukureštu.
U analizi "Kontinuitet i promjene u instrumentalizaciji presedana. Kako Rusija koristi Kosovo da legitimizuje aneksiju Krima" istraživači Vasile Rotaru i Miruna Tronkota bavili su se instrumentalizacijom "kosovskog presedana" od strane Rusije i zaključuju da su ekstralegalni argumenti bili instrumentalizovani za izgradnju presedana Kosova u ruskoj spoljnoj politici.
Rumunski eksperti navode da su njihovi zaključci potvrdili početnu pretpostavku - da je glavni ruski politički narativ da ozakoni pripajanje Krima konstruisan oko instrumentalizacije tog presedana zasnovanog na "elastičnim" karakteristikama: promjenljivim međunarodnim normama, reinterpretaciji istorije i upućivanju na Zapad.
U Rusiji su elementi takve prakse iskorišćeni za povezivanje ruske akcije sa praksom Zapada, a kao lekcije naučene iz prakse međunarodne zajednice na Kosovu.
Takođe je iskorišćena pravna dvosmislenost oko spornih principa samoopredjeljenja i humanitarne intervencije, kao i kontroverzni pokušaji da se preprave granice na bazi reinterpretacije istorije.
Eksperti dalje navode da su na bazi gledišta da je pitanje nezavisnosti Kosova ključni faktor kojim Rusija retorički opravdava intervenciju na Krimu i potom aneksiju tog poluostrva utvrdili da su tu tvrdnju koristile različite elite u diskusijama o aneksiji.
Čak i kada se ruska akcija na Krimu dovodi u pitanje prvenstveno sa stanovišta legaliteta, Moskva koristi niz ekstralegalnih argumenata da traži legitimitet za intervenciju na teritoriji Ukrajine, navode Rotaru i Tronkota u analizi za časopis Studije Jugoistočne Evrope i crnomorskog regiona.
Rumunski istraživači zaključili su da je način na koji je kosovski presedan iskorišćen u slučaju Krima primjer dominantne politike narativa koja mijenja značenje određenog događaja i ograničava mogućnosti za buduće političko osporavanje ruske akcije u Ukrajini.
Bonus video:
