Pjesme Hulia Iglesijasa i drugu muziku istražitelji Pinočeovog režima su koristili za mučenje žrtava, piše u izvještaju britanskog istraživanja objavljenog danas u povodom 40. godišnjice državnog udara kojim je u Čileu uspostavljena vojna diktatura s čijim se posljedicama i danas bori čileansko društvo.
Četrdeset godina nakon državnog udara kojim je svrgnuta socijalistička vlada Salvadora Aljendea, Čile preispituje ostavštinu diktature generala Augusta Pinočea, a krizi identiteta doprinose i pitanja novih generacija i još otvorene rane društva koje je daleko od pomirenja.
Čileansko pravosuđe još treba da istraži 1.300 zločina počinjenih za vrijeme 17 godina duge diktature koja je započela državnim udarom 11. septembra 1973.
Hitovi španskog pjevača, muzika iz filma Stanlija Kjubrika "Paklena pomorandža" ili npr. pjesma "My Sweet Lord" Džordža Harisona bile su preglasno puštane tokom mučenja kako bi psihički slomile zatvorenike, navodi Katja Kornik, naučnica sa univerziteta u Mančesteru.
Ona je prikupila svjedočenja bivših zatvorenika i jednog člana čilenskih tajnih službi tokom Pinočeovog režima. Procjenjuje se da je u tim godinama ubijeno više od 3.200 ljudi, 38.000 bilo je mučeno, a stotine ljudi i danas se vode kao nestali.
Danima su zatvorenici bili prisiljeni da slušaju preglasnu muziku, a agenti su taj centar za mučenje nazivali diskotekom. Puštanje preglasne muzike je metod koji danas redovno pripisuju američkoj vojsci.
Međutim, muzika je takođe omogućila mnogim zatvorenicima da izdrže i pronađu snagu za podnošenje tortura, rekla je dr. Kornik.
Bonus video:
