Evropska Unija objavila je na sastanku ministara spoljnjih poslova u Luksemburgu da konačno ukida ekonomskih sankcija Mjanmaru, uprkos nereagovanju lokalne policije na religijske sukobe između budističke većine i muslimanske manjine u toj zemlji u kojima je ovog mjeseca poginulo više od 40 ljudi.
Ukidanje ekonomskih sankcija, smatraju komentatori u Aziji, izraz je želje da se da podrška vojnom režimu u Mjanmaru koji nakon decenija međunarodne izolacije u posljednje dvije godine sprovodi političke i ekonomske reforme usmjerene ka demokratizaciji i uključivanju zemlje u međunarodne tržišne tokove.
Još jedan, možda i veći, motiv je želja Evropljana da ublaže sopstvenu ekonomsku krizu kroz primamljive poslove sa Mjanmarom koji, mada jedna od najsiromašnijih zemalja svijeta, posjeduje znatne rezerve nafte i prirodnog gasa, ima strateški geografski položaj kada je u pitanju svjetska trgovina i u posljednje dvije godine bilježi visoki ekonomski rast.
Siromah koji obećava
Mjanmar, u prošlosti poznat pod imenom Burma, u doba britanske kolonijalne uprave, kao trgovački most između Indije i Kine, odnosno Indije i jugoistočne Azije bio je najbogatija zemlja Indokineskog poluostrva zahvaljujući naftnoj i drvnoj industriji, rudarstvu i izvozu pirinča, ali je nakon sticanja nezavisnosti 1948. godine serijom pogrešnih političko-ekonomskih poteza u drastičnoj mjeri izgubio moć da izvozi naftu i rude, te zapao u veliko siromaštvo.
Vojna hunta koja je došla na vlast putem državnog udara 1962. godine gurnula je ovu državu u višedecenijsku diktaturu i međunarodnu izolaciju zbog nepoštovanja političkih sloboda i progona etničkih manjina.
Najnovija vlada i predsjednik Tien Sien, izabran na izborima 2010. godine, započeli su rad na demokratizaciji i otvaranju zemlje postepenim puštanjem političkih zatvorenika i ukidanjem medijske cenzure. Mjanmar je već 2011. godine privukao 20 milijardi dolara stranih investicija u poređenju sa svega 300 miliona 2009. godine, prije svega zahvaljujući velikim infrastrukturnim projektima kao što su izgradnja novih brana i luka.
Lučki terminal Davei koji će služiti za prebacivanje nafte i gasa za potrebe čitavog Indokineskog poluostrva je mega projekat koji će koštati 10 milijardi dolara.
U posljednje dvije godine Mjanmar je inkasirao i 3,5 milijarde dolara od prodaje prirodnog gasa, zahvaljujući podvodnim nalazištima u Andamanskom moru.
Mada se neki od infrastrukturnih projekata, kao konstruisanje najviše brane na svijetu u oblasti Mjitson na kojoj rade kineska preduzeća i koja bi trebalo da košta 3,6 milijardi dolara, teško sprovode zbog protivljenja lokalnog stanovništva, evropske, američke i japanske kompanije koje do sada nisu poslovale sa Mjanmarom sada u njemu vide veliki potencijal za profit, jer su resursi i infrastrukturne potrebe te zemlje veliki.
Pored razvoja nalazišta nafte i gasa, te izgradnje luka, pažnju stranih investitora privlače i jeftina radna snaga, naročito u oblasti tekstilne industrije kao i turistički potencijal ove zemlje od 60 miliona stanovnika koja ima fantastične istorijske gradove poput Bagana i Mendelaja sa hiljadama budističkih hramova.
Galerija
Bonus video:
