SAD posle Iraka najviše "tomahavk" raketa ispalile na SR Jugoslaviju

Na Jugoslaviju je u operaciji "Milosrdni anđeo" koju, za razliku od intervencije na Irak, nije odobrio Savjet bezbjednosti UN, izručeno 218 "tomahavka". Pored krstarećih raketa, NATO je u bombardovanju Jugoslavije 1999. koristio i kasetne bombe
379 pregleda 129 komentar(a)
SAD, razarač ispaljuje tomahavk, Foto: Wikipedia
SAD, razarač ispaljuje tomahavk, Foto: Wikipedia
Ažurirano: 13.04.2017. 08:33h

Kao odgovor na brutalan hemijski napad koji je u Idlibu usmrtio desetine civila (za koji SAD krivi predsjednika Bašara al Asada), američka vojska je u samo jednom napadu izručila čak 59 "tomahavka" na vojnu bazu Šajrat pod kontrolom sirijske vojske.

Dva američka razarača stacionirana u Sredozemnom moru ispalila su ubojite projektile gađajući avione, hangare, naftna i logistička skladišta, bunkere municije, PVO sisteme i radare.

Otkako je 17. januara 1991. "tomahavk" prvi put lansiran u operaciji "Pustinjska oluja" tokom Zalivskog rata, Irak je do danas ostao država na čije tlo je palo najviše razarajućih projektila pod komandom SAD-a. Tokom proteklih 26 godina "tomahavk" je korišćen u gotovo svakom većem američkom sukobu uključujući intervencije u Avganistanu 2001, sukobe u Bosni i Libiji, ali i tokom prvih udara na takozvanu Islamsku državu 2014. godine u Raki.

I dok se Irak ubjedljivo nalazi na prvom mjestu liste zemalja na koje su sručene smrtonosne rakete (1.618), druga najviše gađana država je Jugoslavija (Srbija i Crna Gora), prenosi Blic.

Na Jugoslaviju je u operaciji "Milosrdni anđeo" koju, za razliku od intervencije na Irak, nije odobrio Savjet bezbjednosti UN, izručeno 218 "tomahavka". Pored krstarećih raketa, NATO je u bombardovanju Jugoslavije 1999. koristio i kasetne bombe.

Postoji više tipova ovih raketa. Nove verzije su opremljene i boljim navigacionim sistemima. Jedna raketa košta oko 832.000 američkih dolara.

Danas sistem projektila uključuje navigacijski deo - GPS, poboljšanu verziju sistema za digitalno poređenje terena, kontrolu predviđenog vremena stizanja na cilj i poboljšan turbomotor 402. Pored toga, ima i mogućnost inercijskog kretanja ka cilju, što znači da projektil može privremeno da izgubi vezu sa navigacijskim satelitom i nastaviti da se kreće po inerciji.

Bonus video: