Bjelopoljci je pamte kao malog genijalca na violini. Ovih dana poznata violinistkinja Bjelopoljka Nastasja Vojinović u rodni grad je stigla iz Filadelfije, gdje je i pored završenih osnovnih i magistarskih studija u Beogradu, još jednom magistrirala. U Filadelfiji je dobila i nagradu za najboljeg studenta 2017/2018. godine “Helen Kvalvaser” na univerzitetu Templ.
Pored velikog broja domaćih nagrada tu su i brojne nagrade sa međunarodnih takmičenja; “Aleksandar Glazunov” u Parizu, “Petar Toškov” u Beogradu, “Petar Konjović” u Beogradu…
Violinu svira od svoje sedme godine, a sve je počelo poslije mamine želje da se malo muzički oplemeni. Za “Vijesti” govori o prvim susretima sa violinom, školovanju, nagradama, studijama u Americi...
“U početku sam samo željela da uslišim maminu želju da sviram neki instrument koji može da se nosi. Stvari su ‘izmakle’ kontroli kada se pokazalo da imam više talenta nego što je očekivala. A onda, kad se jednom uleti u violinsko kolo, teško može iz njega da se izađe. Počela sam sa sedam godina u Beranama, jer u Bijelom Polju nije bilo profesora za violinu. U Muzičku školu ‘Kosta Manojlović’ u Zemunu prešla sam na polugodištu petog razreda osnovne i muzičke škole”, kazala je Vojinovićeva “Vijestima”
U Beogradu si bila solista Dječje filharmonije i Filharmonije mladih “Borislav Pašćan”, Beogradskog gudačkog orkestra Dušan Skovran. Čega se rado sjećaš iz tog perioda?
Kao solista Dečje filharmonije sam imala dosta fotografisanja, snimanja, nastupa i interesantnih koncerata. Sjećam se jednog jutra da sam krenula na čas i neočekivano naišla na bilbord sa mojom slikom. Na TV B92 su godinama pred novu godinu puštali snimak iz tog perioda.
Istovremeno sam bila član Filharmonije mladih “Borislav Pašćan” u čemu sam najviše uživala, jer taj orkestar ima oko sedamdesetak članova. Svake godine smo išli na Taru, na radno ljetovanje i to su mi najljepša druženja tokom odrastanja...
Pored toga, već na prvoj godini studija angažovana sam u Beogradskom gudačkom orkestru “Dušan Skovran”. To iskustvo je drugačije od ostalih, jer je u pitanju orkestar, gdje sam bila okružena kolegama profesionalcima, uključujući i moju dragu profesoricu Gordanu Matijević-Nedeljković. Sa Skovranom sam u aprilu 2013. godine nastupila kao solista u velikoj sali Kolarčeve zadužbine.
Fakultet si upisala sa 16 godina i u Beogradu si završila osnovne i magistarske studije, a onda si otišla u Filadelfiju da još jednom magistriraš?
Poslije završene akademije nisam mogla da odlučim na koju stranu da krenem pa sam upisala i magistarski u Beogradu. Tokom školovanja imala sam prilike da idem na specijalističke kurseve, kod različitih profesora iz različitih zemalja. Ipak, najbolji utisak na mene je ostavio profesor Eduard Šmider, kojeg sam upoznala u Austriji kad sam imala 12 godina. Dobila sam punu stipendiju za magistarske studije u Filadelfiji, a u martu ove godine završila sam i taj magisterij. Opet sam na prekretnici, ali važno je da imam još vremena da ‘studiram’.
Našla si se i u dokumentarnom filmu o čuvenom violinisti Nemanji Raduloviću koji je pravila francuska televizija?
Francuzi su snimali jedan dio filma u Manojloviću, jer je i Nemanja išao u istu školu. Nemanja mi je u tom filmu držao jedan kratki čas.
Iza tebe su brojni nastupi i takmičenja. Kakva su iskustva?
Da, takmičenja i nagrade su posebna iskustva, i u pozitivnom i negativnom smislu. Važno je ići na takmičenja, jer slušajući ostale i sam možeš da procijeniš gdje si. Imam dosta nagrada koje su više ili manje bitne, ali takmičenja, nažalost, odnose mnogo energije i nijesu uvijek pravedna. I dalje povremeno idem na takmičenja i uzmem neku nagradu, ali nisam više time opterećena. Ne mislim da je to isključivi pokazatelj kvaliteta.
U kojoj oblasti klasične muzike posebno uživaš?
Kamerna muzika (duo klavir-violina, manji gudački sastavi - ponajviše kvartet). U manjim ansamblima se razvija i razmjenjuje energija među sviračima koja pruža fantastičan osjećaj. Kao razgovor bez riječi. U orkestarskom sviranju nemate tu slobodu.
Takođe, moj kvartet iz Beograda, “Vae soli”, ostvario je primjetan uspjeh tokom četiri godine koliko smo radili i nastupali. Nadam se da ćemo imati prilike da se na tom polju još dokazujemo.
Violina na kojoj sviraš?
Moju violinu napravio je Vitorio Vila iz Kremone, i u pitanju je kopija Gvarnerija. Violinu na kojoj trenutno sviram, mnogo vredniju, dobila sam na korišćenje od jedne fondacije iz Los Anđelesa.
Šta voliš osim sviranja violine?
Volim da plešem tango. Jednako volim da sviram tango muziku. U Njujorku sam upoznala i svirala sa nevjerovatnim muzičarima iz Argentine, uz koje sam shvatila kakvo je to neistraženo polje za mene. Do tog trenutka sam znala i svirala samo Pjacolu.
Imamo prilike da te vidimo i u spotu čuvenog Aloe Blacc u saradnji sa grupom “Killiam Shakespeare”.
To je jedan mali izlet, muzičari u Filadelfiji se često pomažu. Zanimljivost je da smo snimali u studiju Džezi Džefa sa kojim je čuveni glumac Vil Smit započeo karijeru kao reper.
Reci nam nešto o svojim planovima…
Još istražujem muziku i sebe u muzici. Ideja i planova imam, naravno, nadam se da ću uskoro početi da ih ostvarujem. Jednom prilikom sam dobila savjet da treba da poštujem svoj talenat tako što ću ga redovno dijeliti sa ljudima. Toga se držim i trudim se da svojim primjerom doprinosim popularizaciji kvalitetne muzike, makar na prostoru sa kojeg potičem.
Tu su i brojna priznanja
Pored prvih nagrada na republičkim takmičenjima Nastasja u svojoj biografiji ima i brojne međunarodne nagrade. Najdraže su joj medalje na Internacionalnom takmičenju mladih violinista Barleta u Italiji, Međunarodnom takmičenju Aleksandar Glazunov u Parizu, na Međunarodnom takmičenju “Petar Toškov” u Beogradu, na Međunarodnom takmičenju “Petar Konjović” u Beogradu, na Međunarodnom takmičenju “Jaroslav Kocijan” u Češkoj, na Međunarodnom festivalu Stringfest u Sremskoj Mitrovici, na takmičenju mladih virtuoza “Neli Berman” u Filadelfiji; nagrada za najboljeg studenta u 2017/18. godine “Helen Kvalvaser” na Bojer koledžu univerziteta Templ.
Bonus video:
