Tužilaštvo još ne zna ko je, prije gotovo šest godina, izvršio i naredio bombaški napad na redakciju “Vijesti”.
Nakon što su dvojica optuženih oslobođeni za bombaški napad, tužilaštvo je formiralo novi predmet u kome su zasada saslušana dva svjedoka.
“Nakon oslobađajuće presude, povodom aktiviranja eksplozivne naprave na redakciju ‘Vijesti’, formiran je predmet protiv nepoznatog učinioca, zbog krivičnog djela izazivanje opšte opasnosti. Tužilaštvo je saslušalo dva svjedoka i dalo nalog policiji da nastavi da radi na otkrivanju izvršioca ovog krivičnog djela”, odgovor je Osnovnog državnog tužilaštva.
Tužilaštvu ostaje još nešto više od četiri godine da pokuša da utvrdi nešto novo, jer tada ovaj predmet čeka zastara.
U Krivičnom zakoniku piše da zastara krivičnog gonjenja nastupa pet godina od izvršenja krivičnog djela za koje se može izreći kazna zatvora preko tri godine, što je ovdje slučaj, a svakako kada protekne dvostruko vrijeme - 10 godina od izvršenja djela. To bi značilo da apsolutna zastara za bombaški napad svakako nastupa u decembru 2023. godine.
Bombaški napad na redakciju “Vijesti” dogodio se 26. decembra 2013. godine.
Podgoričani Marko Šofranac i Nemanja Vukmirović, jedini koji su bili optuženi, pravosnažno su oslobođeni optužbi u junu 2016. godine.
Viši sud u Podgorici potvrdio je odluku sudije podgoričkog Osnovnog suda Nenada Vujanovića, koji ih je dva puta oslobađao optužbi da su postavili 300-400 grama eksploziva ispod prozora kancelarije tadašnjeg glavnog i odgovornog urednika “Vijesti” Mihaila Jovovića.
Sudilo im se za nedozvoljeno držanje oružja i eksplozivnih materija, u sticaju sa izazivanjem opšte opasnosti.
Sudovi su zaključili da se mora presuditi u korist okrivljenih u slučaju postojanja sumnje u to ko je izvršilac djela.
U nedokazanom optužnom predlogu pisalo je da je Vukmirović postavio eksploziv, dok mu je Šofranac čuvao stražu.
Viši sud prihvatio je obrazloženje sudije Vujanovića da je takva optužba paušalna i neutemeljena, jer nije sa sigurnošću utvrđeno da su njih dvojica postavila eksploziv.
“Sud je našao da odbrane okrivljenih nijesu obesnažene sprovedenim dokazima, osim u dijelu da je do kontaminacije eksplozivom moglo doći miniranjem puta; vještaci su rekli da se eksploziv ne koristi u te svrhe, ali to nije od uticaja”, naveo je tada sudija.
Vukmirović je tvrdio i da je pomagao ocu na selu kada se širio i minirao put, obrazlažući prisustvo čestica TNT-a na automobilu, patikama i rukavicama pronađenim u gepeku.
Vještačeći unutrašnjost rukavica oduzetih iz Vukmirovićevog “renoa”, Forenzički centar je utvrdio prisustvo biološkog materijala koje vjerovatno pripada njegovom bliskom srodniku.
Obrazlažući to što je na dijelovima garderobe optuženih nađen eksploziv, sudija je rekao da su i vještaci hemijske struke naveli da do kontaminacije eksplozivom može doći putem bilo kakvog kontakta.
Vujanović je dodao i da je odbrana optuženih potvrđena i iskazom svjedoka Vuka Krute, ali i listinzima koji potvrđuju navode kuda su se njih dvojica kretala te večeri.
Za antropološko vještačenje naveo je da nije dovoljno pouzdano, dok je za razliku od tužioca Saše Čađenovića, konstatovao da je jedan od ključnih dokaza za utvrđivanje krivice rezultat vještačenja saobraćajne struke.
Vještačenjem saobraćajne struke je utvrđeno da osobe sa video-snimka nijesu mogle za vrijeme koje je zabilježeno na snimku, da nestanu iz kadra, uđu u vozilo, pokrenu ga i prođu Bulevarom revolucije.
Tužilaštvo nije u nedokazanom optužnom predlogu definisalo jednu od ključnih stvari - tačno vrijeme eksplozije.
Problem u postupku je izazvao i prolazak sivog „reno senika”, koji je po sopstvenom priznanju vozio Vukmirović.
Vještak je tvrdio da je nemoguće da su jedan ili oba napadača mogli za šest sekundi ući u automobil, s obzirom na položaj kada nestaju u mraku, mjesto na kojem se u kadru pojavljuje „reno” i brzinu kojom se kretao. To bi značilo da je Vukmirović mogao biti na dva mjesta u isto vrijeme, koliko god ta dva mjesta bila blizu.
Obojica su sve vrijeme postupka negirali bilo kakvu vezu sa događajem.
Nakon oslobađanja, Vukmirović je pokrenuo postupak protiv države i dobio odštetu zbog neosnovanog lišenja slobode. Šofranac, prema saznanjima “Vijesti”, nije pokretao postupak za odštetu.
Vukmirović ranije nije imao nikakvih sukoba sa zakonom, dok je Šofranac više puta osuđivan zbog vršenja nasilnih krivičnih djela.
Do danas nije utvrđen ni eventualni motiv Šofranca i Vukmirovića, a nije poznato ni da su policija i tužilaštvo istraživali nalogodavce ovog napada.
Da li Đukanović nešto zna?
Tadašnji premijer, sadašnji predsjednik države Milo Đukanović, u januaru 2014, mjesec nakon bombaškog napada, rekao da su u taj slučaj umiješane državne strukture, ali nikad nije saslušan u tužilaštvu da kaže kakve konkretne podatke o tome ima.
Đukanović je tada, na završnom predizbornom skupu DPS-a u Ulcinju, kazao da su svoje prste u te akcije umiješali, ne samo kriminalci koji su kao i svuda iznajmljeni za te potrebe, „nego bi se reklo da tu ima raznih interesa na čijoj identifikaciji pažljivo radimo”.
“Ili onih koji su zalutali u sistem, pa iz sistema ili podržavaju takve namjere ili usporavaju istragu, ali nije ni mali broj onih kojima odgovara uloga žrtve, jer će iz te uloge bolje približiti svoje ekonomske interese potencijalnim donatorima. Pobijedićemo sve one iz bilo kojih struktura koji dolaze iz kriminalnih, državnih, medijskih, vladinih ili nevladinih i svih drugih, i pokazati da je Crna Gora sposobna da građanima i partnerima garantuje bezbjednost”, dodao je Đukanović.
Tadašnji glavni urednik “Vijesti” Mihailo Jovović više puta tražio je da se bivši premijer ispita u vezi sa tim šta zna o slučaju.
On je i u toku postupka protiv Vukmirovića i Šofranca predlagao saslušanje Đukanovića, ali je sudija zaključio da time ne treba da se bavi sud, nego tužilaštvo.
Bonus video:
