Visokopozicionirani službenici Agencije za nacionalnu bezbjednost (ANB) učestvovali su u kreiranju portala Udar, a nadležni nisu učinili ništa da od klevetničkog sadržaja sa tog medija zaštite više crnogorskih državljana.
Navodi se u to u još dvije prvostepene presude kojima je država oglašena krivom i obavezana da isplati po 3.000 eura novinaru “Vijesti” Siniši Lukoviću i dugogodišnjem političaru Velizaru Kaluđeroviću zbog povrede časti i ugleda.
Na tom sajtu puštenom u rad u predvečerje parlamentarnih izbora, obojica su etiketirana kao saradnici srpske obavještajne službe - Luković sa kodnim imenom Rus, a Kaluđerović sa nadimkom Kalimero.
“Povrijeđena lična dobra tužioca su nemjerljivi u novcu i između njih se ne može uspostaviti odnos ekvivalencije, jer naknada nematerijalne štete nije kompenzacija, već satisfakcija za tužioca, koja mu je potrebna da uspostavi psihičku ravnotežu, koja mu je narušena povredom prava ličnosti”, navodi se u presudi po tužbi političara, koju je izrekla Milena Brajović.
Njega u tom predmetu zastupa advokat Nikola Angelovski.
U presudama praktično piše da se država nije potrudila da sazna ko stoji iza portala Udar, uprkos činjenici da je koristio nacionalni domen, a da nadležni se nisu zainteresovali ni zašto nema zakonski propisanog impresuma, čak ni nakon pokrenutih tužbi...
“lako je postojala mogućnost tužene (države) da povjeri identitet vlasnika (portala), ista to nije učinila”, piše u prvostepenoj odluci po tužbi Lukovića.
Svjedoci
U presudi po tužbi Kaluđerovića, navodi se da je nekadašnji direktor ANB-a Dejan Vukšić svjedočeći kazao da je već na početku mandata 2021. godine došao do saznanja da su pojedini službenici te institucije učestvovali u kreiranju afere “Udar”...
“Te da je nakon sprovedene istrage utvrdio da su visokopozicionirani službenici direktno i svjesno učestvovali u kreiranju afere na način što su po direktnom nalogu Dejana Peruničića (bivši direktor ANB-a) određeni ljudi opservirali i pratilil određene političare i građane Crne Gore, koji su bili protivnici tadašnje vlasti”, piše u presudi.
Objasnio je, kako se navodi, da je u konkretnom slučaju bilo više akcija kojima je rukovodio “izvjesni Grozdanić Danilo”, koji je naložio jednom određenom rukovodiocu, Srđanu Pavićeviću, da zajedno sa svojim timom prati određeni broj gradana, pokušavajući da pribavi takozvani kompromitujući materijal.
“Kako je bilo više takvih akcija koje su rezultirale snimanjem određenih građana, to je dokumentacija u vezi sa tim bila pothranjena u jednom računaru u jednom eksternom hard disku, koja je u konačnom bila predata tadašnjem direktoru Dejanu Peruničiću. Inače sve te fotografije, i snimci koji su bili pribavijeni bez naloga direktora i odobrenja, kasnije su izlazili na portalu Udar.me, a koji su i dan-danas dostupni na Youtube. Na kraju je dodao da je o svemu tome i podnio krivičnu prijavu nadleżnom tužilaštvu, te da su lica koja su učestvovala čak i sačinilil službenu zabilješku i da su priznali, odnosno da nijesu ništa osporavali, smatrajući da su to radili iz patriotskih razloga”, citira se Vukšić u sudskoj odluci.
Sud posebno i naročito treba da ima u vidu da se u konkretnom radi o internet mediju, te da se posljedice povrede prava ličnosti tužioca ne mogu u potpunosti otkloniti, jer se ovakvi mediji oslanjaju na kompanije kao što je “Google” kako bi prenijele i indeksirale trilione dostupnih web stranica, pa se putem pretraživanja nekog lica po imenu i prezimenu mogu dobiti informacije u svakom momentu
Navodi se da je sud kao istinit prihvatio i svjedočki iskaz Dritana Abazovića, jer se “jasno i uvjerljivo izjašnjavao o protivzakonitim aktivnostima službenika ANB-a i načinu njihovog djelovanja”...
“I da je isti saglasan i sa iskazom svjedoka Vukšić Dejana, bivšeg direktora ANB-a, koji je u bitnom istakao da je dolaskom na poziciju direktora došao do saznanja da su pojedini službenici ANB-a učestvovali u kreiranju afere tzv. portal Udar.me”.
Na ulici pitali jesi li izdajnik
Luković je na sudu kazao da su ga desetak dana prije parlamentarnih i lokalnih izbora u Tivtu zvali prijatelji i pitali da li je vidio šta je objavljeno...
Rekao je da su ga istovremeno pitali i da li je izdajnik, jer na portalu Udar piše da je saradnik srpske i ruske obavještajne službe, da ima navodno neke kontakte...
10. jula 2020. godine obavljena je registracija internet publikacije - portala Udar i njegovo postojanje široj javnosti bilo je vidljivo ubrzo nakon toga, ali država nije reagovala čak ni nakon tužbi
Kazao je da je otvorio tu internet stranicu i bio preneražen.
“Ni dan danas ne zna ko su ljudi koji stoje iza tog portala i to ga najviše frustrira jer ne zna ko ga je blatio i napravio probleme njemu lično i članovima njegove porodice, koji nemaju veze sa njegovim profesionalnim radom. Nakon što je to objavljeno, krenula je kampanja po društvenim mrežama, on je označavan da je izdajnik, sluga Srbije i Rusije, mrzitelj Crnogoraca, da svjesno radi protiv ove države, da je plaćenik crkve Srbije i to je trajalo duže vrijeme. To se odvijalo ne samo na društvenim mrežama nego su mu i ljudi na ulici govorili da je izdajnik, doveden je u situaciju da ga svi napadaju a on nema način da se brani i da odgovori”, navodi sud dio Lukovićevog iskaza.
Bonus video:
