Šef kavačkog klana Radoje Zvicer tvrdio je da je u napadu na njega u Ukrajini indirektno učestvovao i rođak Luke Bojovića, koji je napadače kamionom prebacio iz Moldavije u tu zemlju.
Govori to saradnicima iz vrha te organizovane kriminalne ekipe, dok dogovaraju koje informacije da izvuku od zarobljenog škaljarca Mila Radulovića Kapetana.
Kapetan je tada okružen dijelom njegovih saradnika, koji ga ispituju na osnovu telefonskih instrukcija vođa kavačkog klana.
“Je li u kontaktu sa rođakom Luke Bojovića”, pita Zvicer glasovnom porukom.
Beograđanin Veljko Belivuk mu prenosi da oteti Radulović kaže da ne zna na koga misli, pa dobija objašnjenje:
“Na Miljana mislim... Taj Miljan i Votka su slali ove kamionom iz Moldavije za Kijev”, objašnjava Kotoranin sredinom oktobra 2020. godine.
Belivuk ponavlja Radulovićeve riječi da je to nemoguće i da ne zna za tog čovjeka.
Votka, kojeg Kotoranin pominje, navodno je Veljko Banović, koji slovi za bliskog Luki Bojoviću i škaljarskom klanu. Njegovo ime bilo je na listi za odstrel beogradskih plaćenika kavačkog klana - Veljka Belivuka i Marka Miljkovića.
Zvicer je teško ranjen 26. maja 2020. godine, u elitnom djelu Kijeva, u blizini kompleksa “Novopečerski Lipki”, u Dragomirovoj ulici.
Nedugo nakon tog pokušaja ubistva, u Odesi su uhapšeni Baranin Stefan Mandić Đukić, Podgoričanin Emil Tuzović zvani Čečen i dvojica srpskih državljana - Milan Branković i Petar Jovanović.
Oni u Ukrajini odgovaraju zbog pokušaja ubistva Kotoranina.
Nakon što su lišili slobode tu grupu plaćenika škaljarskog klana uhapšena, ukrajinske službe saopštile su da su osumnjičeni u njihovu državu stigli početkom maja 2020. godine, da su oružje i vozila korišćena u zločinu kupili i pripremili ranije, a onda organizovali nadzor nad Zvicerom.
“Odredivši datum ubistva, optuženi su čekali žrtvu u blizini njegove kuće. Nakon ispaljivanja pet hitaca na žrtvu, dvojica počinilaca ušli su u automobil i napustili mjesto zločina. Stotine metara kasnije otišli su i zapalili automobil kako bi uništili dokaze”, saopšteno je tada.
Osim pred tamošnjim sudom, Mandić Đukić i Tuzović odgovaraju i pred podgoričkim Višim sudom zbog optužbi da su stvorili kriminalnu organizaciju koja je pripremala ubistva sudija, tužilaca i policijskih funkcionera, a Đukić i zbog ubistva.
Sami istraživali napadače
Transkripti sa nekada kriptovane Skaj aplikacije pokazuju da Zvicer i njegovi saradnici često pominju Banovića, ali i da mjesecima uz pomoć plaćenika u raznim bezbjednosnim službama istražuju pokušaj ubistva Kotoranina.
To su činili odmah nakon ranjavanja u Kijevu, ali i narednih mjeseci.
U jednom od tih razgovora policajca Milan Popović, sakriven iza nika Sveštenik, šalje kolegi iz službe i klana, Ljubu Miloviću saznanja o napadu u Ukrajini.
On Milovića pita je li mu poznat Mladen Lazarević iz Niša, a zatim navodi i koji lokal je u vlasništvu tog Nišlije i sumnje u vezi njega.
“Petar Jovanović, blizak je sa barskom grupom. Petar Jovanović je učestvovao u Ukrajini, Petar je radio za Mladena Lazarevića. Vjerovatno ga je ovaj vrbovao za napad. Kaže drug da je taj Mladen jak gore i da je u odličnim odnosima sa Baranima i škaljarima, i da radi zajedno sa Lukom Bojovićem”, piše Popović 3. juna 2020. godine.
Milović mu odgovara da zna o kome se radi i da je taj Nišlija kum Like Đurovića.
Lazarević o kojem su dvojica tadašnjih policajaca pričali kum je Milana Ljepoje, jedne od žrtava Belivukove kriminalne grupe.
Taj Nišlija jedan je pripadnika bande pljačkaša dragulja “Pink Panter”, a prije dvije godine slobode je lišen u Srbiji, kada je tamošnja policija razbila grupu međunarodnih krijumčara kokaina.
Njegovo ime pominjalo se u beogradskoj sudnici, na suđenju Belivuku i Miljkoviću, a mediji su tada izvjestili da je Lazarević trebalo da bude likvidiran po Zvicerovom nalogu.
KO JE LUKA BOJOVIĆ?
Prema pisanju medija Luka Bojović je najznačajnija figura srpskog podzemlja, a dovođen je u vezu sa različitim kriminalnim grupama, prvenstveno sa Zemunskim klanom, svojevremeno jednom od najmoćnijih kriminalnih grupa u Srbiji.
Navodno, Luka Bojović je krajem 2014. godine, kada je došlo do raskola u jedinstvenom kotorskom klanu, stao na stranu škaljarskog klana, sa čijim vođama je blisko sarađivao.
Za vrijeme rata u bivšoj Jugoslaviji, bio je dio Dobrovoljačke garde sada pokojnog Željka Ražnatovića Arkana, koja je djelovala kao paravojna jedinica na područjima zahvaćenim ratom.
Nakon akcije “Sablja” tokom koje su 2003. godine uhapšene i neutralizovane vođe Zemunskog klana, Bojović je navodno preuzeo njihove kriminalne aktivnosti i kontakte.
Hapšen je nekoliko puta, a 2010. godine srpsko Tužilaštvo za organizovani kriminal optužilo ga je za nekoliko ubistava, a u tim spisima označen je kao vođa ostataka Zemunskog klana, međutim Bojović je pobjegao iz Srbije pa je za njim raspisana Interpolova poternica. Pet godina kasnije on i Vladimir Milisavljević zvani Budala oslobođeni su svih optužbi.
Bojović je već tada bio u zatvoru u Španiji, gdje je uhapšen 2012. godine zbog ubistva Milana Jurišića Jureta, ali je oslobođen krivice uprkos brojnim dokazima. Nekoliko godina kasnije, utvrđeno je da je presuda nezakonita.
Tri godine kasnije u Španiji je osuđen na 18 godina zatvora zbog falsifikovanja isprava, zločinačkog udruživanja i posjedovanja oružja.
Dok je bio u zatvoru u Španiji, 28. aprila 2013. godine u Beogradu je ubijen njegov brat Nikola Bojović. Nakon šest godina Specijalni sud za organizovani kriminal u srpskoj prijestonici šestorici optuženih za ubistva Nikole Bojovića i Miloša Vidakovića izrekao je ukupno 148 godina zatvora.
Optuženi Miloš Delibašić, koji je prethodnom prvostepenom presudom oslobođen krivice, tada je osuđen na 30 godina zatvora, kao i Nikšićanin Ratko Koljenšić. Na kazne od po 35 godina zatvora osuđeni su Saša Cvetanović i Slaviša Novaković, Miloš Vojnović na 17 godina zatvora, a na godinu dana Goran Maletić.
U novembru 2022. godine, Bojović se vratio u Srbiju nakon što je odslužio kaznu u Španiji.
Bonus video:
