Šimširov moljac pustoši tu ukrasnu biljku u Boki kotorskoj, ali i Podgorici.
U sjenci štetočine - crvenog surlaša, koji na primorju pravi pošast među palmama, u parkovima i đardinima Boke već se vide posljedice moljca.
U Bijeloj je za samo nekoliko mjeseci "nestala" cijela "ograda" od šimšira, visoka više od dva i duga nekoliko metara, koja je sađena prije jednog vijeka.
Moljac je i u mnogim podgoričkim naseljima “obrstio” šimšir.
Šimširov moljac prvi put se u Crnoj Gori pojavio 2014. godine u opštini Herceg Novi.
Štetočina je porijeklom iz Azije, a u Crnu Goru je unesena najvjerovatnije sadnim materijalom.
U susjednoj Hrvatskoj moljac je primijećen 2012. godine, a u Evropi je prisutan od 2006.
"Riječ je o jako invazivnoj vrsti koja ima 2-3 generacije godišnje, može uzrokovati potpunu defolijaciju i propadanje šimšira, koji predstavljaju veoma značajno hortikulturno bilje na teritoriji Crne Gore“, kaže stručna savjetnica u oblasti zaštite bilja za Bokokotorski zaliv Mileva Marić.
Ona navodi da je štetočinu lako prepoznati po “svilenkastim zaprecima i svilenim nitima (paučini) na šimširu”.
"Kod jakog napada njima je prekrivena cijela biljka koja je ostala bez lista. Oštećenja se često dosta kasno primjećuju, jer se mlade gusjenice zadržavaju u unutrašnjosti gustih biljaka šimšira gdje su dobro zaštićene. Gusjenice su vrlo proždrljive, samo jedna za svog razvoja može pojesti do 45 listova, a na jednom grmu ih može biti i nekoliko stotina. Kada dođu do spoljnih djelova biljke štete su vidljive, ali tada je, najčešće, već prekasno, jer je došlo do potpune defolijacije“.
Šimšir vrlo sporo raste, ali može da živi i do 600 godina.
"Šimšir se u našim krajevima tradicionalno sadi kao živa ograda, i ne izlazi iz mode“, kaže inženjerka pejzažne arhitekture Vesna Vidić.
Bonus video:
