Budvanski Vodovod zvanično je postao vlasnik postrojenja za desalinizaciju morske vode na rtu Zavala uz obavezu da izmiri 650 hiljada eura suosnivaču kompanije Mediteran WTE koja je do sada upravljala tim sistemom.
Sumom od 650 hiljada eura, otkupljen je i dug od 1.4 miliona eura, nagomilan na ime ispostvaljenih računa za preuzimanje vode, kao i stornirano izdavanje računa za još dva miliona eura.
Kada završi sve te poslove, gradski Vodovod ponudiće postrojenje, koje je koštalo gotovo sedam miliona eura, na prodaju. Imajući u vidu da je postrojenje montirano, ono se kao takvo može premjestiti na neku drugu lokaciju, gdje postoje potrebe za pitkom vodom. Imajući u vidu da je postrojenje napravljeno na zemljištu, koja je pod sporom sa bratstvom Rafailovići, a gdje je planskim dokumentima ucrtan hotel, to je i izmještanje postrojenja, nužno.
Gradnja postrojenja pod lupom je specijalnog tužilaštva, i jedna je od stavki u “aferi Zavala”.
Gradnju postrojenja za desalinizaciju, od početka pratile su brojne kontroverze, a priča je započela sa firmom “Montenegro osmoza” sa kojom je još 2008. Vodovod Budve zaključio više nego nepovoljan ugovor. Iako postrojenje nikada nije konstantno tokom cijele godine bilo u funkciji, već praktično samo tokom kritičnih sezona u ljeto 2008. i 2009. u par navrata, kada je grada ostajao bez vode, računi su uredno pristizali na adresu gradskog Vodovoda, što je na kraju rezultiralo i sudskim sporom.
Ugovor je potpisan na period „pet plus 15 godina“, što znači da nakon pet godina Opština može da otkupi neamortizovanu vrijednost postrojenja i postane vlasnik. Ugovorom je predviđeno da Vodovod otkupljuje 100 sekundnih litara vode tokom četiri udarna mjeseca ljeti po cijeni 98 centi po kubiku. Tokom maja i u oktobru planiran je bio otkup 50 litara u sekundi po cijeni od 88 centi za kubik.
Opština je u međuvremenu otkupila udio “Montenegro osmoze” u cijelom projektu. Nakon toga, 19. marta 2010. ovlašćenja o vodosnabdijevanju Budve, prenose na kompaniju "Mediteran WTE", čiji je suosnivač Opština Budva.
Na sajtu Centralnog registra Privrednog suda, piše da je kompanija "Mediteran WTE", kao društvo za konsalting i menadžment, osnovana 2008. godine, a kao osnivač navodi se Ruben Salgado Eskudero.
Međutim, krajem 2010. odlukom Skupštine opštine, lokalna uprava postaje vlasnik 49 odsto kapitala u preduzeću, preuzimajući na sebe, garancije za kredit od 5,6 miliona eura koji je uzela “WTE Mediteran” kod Hipo banke.
Od tada kompanija “Mediteran WTE” gazduje postrojenjem za desalinizaciju morske vode na rtu Zavala koje je u julu 2008. svečano pušteno u rad.
Međutim, priča se ni tu ne završava. Nakon što je pušten u rad regionalni vodovod, a potrebe za postrojenjem potpuno prestale, uslijedila je tužba iz “WTE Mediteran”, koja je nastavila da ispostavlja račune.
Preduzeće "Mediteran WTE" podnijelo je prije godinu i po tužbu protiv budvanskog Vodovoda, kojom tvrde da im je to opštinsko preduzeće dužno blizu 800.000 za isporučenu vodu.
Iako je polovina vlasništva u ovoj firmi pripada Opštini, a sa druge strane ta ista Opština je osnivač javnog preduzeća Vodovod, tužba za prinudnu naplatu je uslijedila.
Kako bi se dalje komplikacije izbjegle Budva je donijela odluku o otkupljivanju kompletnog duga i preuzimanju postrojenja.
Bonus video:
