U državi u kojoj ministar finansija najavljuje namete na sve i svašta, od strujomjera do mobilnih telefona, u kompanijama u kojima državni kapital predstavlja većinski, makar kada je riječ o saobraćajnom sektoru, kao da nema krize, pa u odborima direktora sklepanim po partijskom ključu za sjednicu ili dvije mjesečno partijski vojnici primaju koliko ljekar specijalista za čitav mjesec, ili znatno više od profesora univerziteta.
Da bi stvar bila još gora, partijske perjanice, poslanike i druge visoke činovnike partija odnedavno u odborima direktora državnih kompanija mijenjaju ljudi iz treće kolone, svakakvih zanimanja.
Cilj je, iako ima dva lica, prilično jasan. Prvo je da se zadovolji forma, da država ima zaštitnike svog kapitala u tim kompanijama.
Druga strana ove priče je mnogo realnija i cilj je da zaslužni partijski vojnici praktično bez ikakvog truda uz odborničku ili neku drugu platu uglavnom iz javnog sektora, u svoj džep za sat-dva sastančenja mjesečno stave još par stotina eura.
Profili zanimanja su različiti, od agronoma i profesora jezika, preko podrazumijevajućih pravnika i ekonomista, do inženjera različitih struka, od mašinstva do šumarstva.
Željezničke kompanije su meka za udomljavljavanje partijskih kadrova svih vrsta od partijskih službenika, opštinskih činovnika i odbornika, do ljudi koji sa željeznicom samo imaju veze toliko koliko putuju vozom
Ni na vidiku ljudi iz saobraćajne struke. Najupečatljiviji primjeri su “Monteput” i “Montenegro erlajnz”.
U kompaniji koja gazduje tunelom “Sozina”, (šta bi bilo da Austrija ili Švajcarska za svaki duži tunel imaju posebnu kompaniju sa odborom direktora i svim ostalim službama), postoji tročlani odbor direktora koji čine dva penzionera i jedan neraspoređeni diplomata.
Članovi odbora direktora “Monteputa” su Ratko Ivanović, nedavno otišao u penziju sa pozicije prvog čovjeka “Monteputa” i odmah se vratio u UO.
Drugi penzioner je Jusuf Kalamperović, vječiti ministar i čovjek koji je, izgleda, jako vezan za “Sozinu”, jer je ponajviše zaslužan za donošenje odluke da se ona gradi.
Treći je Branko Perović, bivši ministar i ambasador, trenutno neraspoređeni diplomata. Pomenuta gospoda, uz penziju, a Perović dok čeka novi angažman, za sjednicu, rijetko dvije mjesečno, dobiju i po neki euro preko hiljadu.
“Montenegro erlajnzom”, nacionalnom aviokompanijom u koju se svake godine sipa iz državnog budžeta za nemale pare upravljaju partijski vojnici, ovdje još većinski iz prve kolone.
Predsjednik odbora direktora je dr Zoran Đurišić, a članovi Miodrag Ivanović, Rifat Rastoder, Džavid Šabović i Milovan Milić.
Da bi stvar bila još gora, partijske perjanice, poslanike i druge visoke činovnike partija odnedavno u odborima direktora državnih kompanija mijenjaju ljudi iz treće kolone, svakakvih zanimanja
U aviokompaniji su u odgovoru na pitanje “Vijesti” kazali imena članova odbora direktora, i to da predsjednik prima četiri, a članovi odbora po jednu prosječnu zaradu u kompaniji, ali ne i koliko to iznosi. Prema informaciji “Vijesti”, prosjek u “Montenegro erlajnzu” je oko 800 eura.
Željezničke kompanije su meka za udomljavljavanje partijskih kadrova svih vrsta od partijskih službenika, opštinskih činovnika i odbornika, do ljudi koji sa željeznicom samo imaju veze toliko koliko putuju vozom.
U odboru direktora “Monte Carga” su predsjednik Budimir Šaranović, Nikola Kovačević, Slavenko Jovanović, Milorad Jovanović i u ime fondova Marko Bertanjoli.
Prema informaciji iz “Monte Carga” Kovačević i Jovanović su zaposleni u DPS-u, a Milorad Jovanović je srednjoškolski profesor iz Nikšića i tu je u ime SDP-a.
U Željezničkoj infrastrukturi (ŽICG) uz doskorašnjeg poslanika DPS-a Zarije Franovića, u odboru su i Spaso Popović i Ljubomir Sošić iz iste partije, Marko Rakočević iz SDP-a i Biljana Šofranac u ime fondova.
U ŽICG kažu da je Sošić zaposlen u Opštini Bijelo Polje, a da je Rakočević do skoro radio u Opštini Podgorica. Popović, inače agronom, po podacima Komisije za sprječavanje sukoba interesa je pomoćnik direktora fitosanitarne uprave.
U Prevozu predsjednik odbora je Rešad Nuhodžić, a članovi su Ana Krsmanović i Samir Hadžić iz DPS-a, Dragan Šimrak iz SDP-a i Draženka Simović u ime fondova.
Svi oni za dvije-tri sjednice mjesečno, ponekad se neka odradi i telefonom, dobiju mjesečnu prosječnu zaradu koja zavisno od kompanije iznosi između 450 i 500 eura
U Održavanju uz Milivoja Pavićevića i Lava Lajovića, koji predstavljaju najjaču partiju, tu su i Faruk Agović iz SDP-a i Mirsad Džudžević iz Bošnjačke stranke. Predstavnik fondova je Veliša Otašević.
Lajović je izvršni direktor u “Pobjedi”, Agović je inžinjer mašinstva, radi u privatnoj firmi, a Džudžević inženjer šumarstva i odbornik u Opštini Rožaje.
Svi oni za dvije-tri sjednice mjesečno, ponekad se neka odradi i telefonom, dobiju mjesečnu prosječnu zaradu koja zavisno od kompanije iznosi između 450 i 500 eura.
Predsjednici odbora su stalno zaposeni sa punim radnim vremenom, pa je i plata znatno viša.
Opširnije u štampanom izdanju
Galerija
Bonus video:
