Odgovor na tekst Razgovarajmo o politici
Ustavno načelo, odredba, norma da "suverenost pripada građanima" nosi u sebi dvije esencijalne ustavne potpore -1. određuje državno-političko biće Crne Gore kao građanske i demokratske države i 2. određuje da je volja građana vrhovni arbitar. Iz ovoga se dalje rađa jedno neprikosnoveno, neotuđivo ustavno pravo građana "da se ne može priznati vlast koja ne prostiče iz slobodno izražene volje građana na izborima". Stoga, svaka pravna priča o fundamentu izbornog procesa(naročito postizbornog) o pravnoj prirodi tog pravno-političkog odnosa, sa aspekta ustavno-pravnog sistema, počinje i završava se sa naprijed citiranim ustavnim određenjem da "suverenost pripada građanima".
DA LI JE BAŠ TAKO U NAŠOJ IZBORNOJ ZBILJI?
Suština je izbornog procesa u psihičkoj izbornoj volji građana, koja se materijalizuje kroz postupak formiranja vlasti. U našoj izbornoj praksi imali smo javnu krađu unutrašnje, psihičke izborne volje građana, koje su svoj glas dali za određenu političku opciju na bazi njihovih političkih, ekonomskih i dugih programa. I ŠTA SE DEŠAVA? (Šojić) Dešava se da se tokom vršenja izabrane vlasti na bazi volje građana, ta volja javno krade, uz dogovor oligarha iz vlasti i opozicije, na taj način što se ruši izabrana vlast tako što se biraju (rekonstruišu) u vlast one političke opcije, koje nijesu bile odraz volje birača ni vlasti, ni opozicije. To je, prosto rečeno, rušenje legitimiteta vlasti, a jedan od najsvježijih primjera je tzv."Vlada izbornog povjerenja", u koju su ušli i one partije koje nijesu bile rezultat izborne volje građana.
A najskoriji primjer je zakonodavna vlast, odnosno Skupština Crne Gore, koja je spala na donju granicu legitimiteta, zbog bojkota opozicije. U domenu izvršne vlasti nedavno zaključenje ugovora o ekstradiciji domaćih državljana stranim državama, ne samo da je nelegitimno, već taj primjer pokazuje klasičnu protivpravnost, odnosno neustavnost, jer je protivan članu 12.stav 3. Ustava Crne Gore, koji propisuje da crnogorski državljanin ne može biti prognan niti izručen drugoj državi, osim u skladu sa međunarodnim obavezama Crne Gore, a šta su međunarodne obaveze Crne Gore regulisano je članom 9. Ustava Crne Gore, kojim se uređuje pravni poredak u našoj državi. Prema oporednom pravu međunarodne obaveze država su one obaveze koje države same zaključe od strane nadležnih državnih organa (a to su kod nas Vlada u skladu sa članom 100.stav 1. Tačka 4. Ustava Crne Gore, kao i Skupština koja Vladine međunarodne ugovore potvrđuje – tzv. ratifikacija – u skladu sa članom 82.stav 1. Tačka 17 Ustava Crne Gore), ili kojima je država pristupila u skladu sa odgovarajućim međunarodnim Konvencijama. A kad je legalitet i legitimitet vlasti ispod granice minimalne tolerancije, onda se tu izborna volja građana pretvara u samovolju političkih oligarhija i vlasti i opozicije.
U tom ambijentu pravo doživljava sudbinu "Titanika", a sa njim tone nezavisnost Ustavnog suda i sudija uopšte, pogotovo ako sudijska funkcija nije zasnovana na veoma visokom pravničkom znanju i opštem obrazovanju.
Bonus video:
