Počela je velika Volcano instagram promocija. Učestvujte i osvojite originalni dres NBA zvijezda Skotija Pipena, Džona Stoktona i Hakima Olajdžuvona.
Sve što treba da uradite jeste da zapratite našu zvaničnu Instagram stranicu @volcanobet, da na naznačenom postu za ovu promociju tagujete tri prijatelja i isti post podijelite na svoj story uz tag @volcanobet. Srećne dobitnike ćemo izabrati metodom random picker. Promocija traje do 7. oktobra 2020. godine
Više detalja možete naći na Instagram stranici: instagram.com/volcanobet.
Za sva dodatna pitanja pozovite naš korisnički servis na broj 19998 ili pišite na mail adresu podrska@volcanobet.me.
Osjeti se zvijezdom među reketima u dresu jednog od kovača zlatne ere NBA lige. U nastavku donosimo priču o tri junaka naše promocije Pipenu, Stoktonu i Olajdžuvonu.
„U engleskom jeziku postoji fraza „Dabogda živio u zanimljivim vremenima“. Izvorište joj nije do kraja razjašnjeno. Mada se pretpostavlja da nema neposredne veze sa Dalekim istokom, nazivaju je „kineskom kletvom“.
Kletvom?
Za njih trojicu, junake naše priče, košarkaško bivstvovanje u „zanimljivim vremenima“ – što može da bude eufemizam za 80-te i 90-te godine 20. vijeka u NBA ligi – predstavljalo je blagoslov.
Ako se period od draftovanja Larija Birda i Medžika Džonsona (1978-1979), pa do šeste, posljednje titule Bulsa sa Majklom Džordanom (1998), naziva Zlatnom erom NBA lige, Džon Stokton, Hakim Olajdžuvon i Skoti Pipen su bili u odabranom krugu njenih najrafiranijih kovača.
Različite su im brojke upisane u krštenicama. Stokton je najstariji (1962), Olajdžuvon jednu, a Pipen tri godine mlađi.
Različitog su porijekla. Prvi potiče iz situirane anglosaksonske porodice sa krajnjeg sjeverozapada SAD, iz, u udobnosti uljuljkane, savezne države Vašington; drugi iz radničke familije iz Lagosa, najmnogoljudnijeg grada Nigerije; treći je podizan u oskudnom afroameričkom miljeu Arkanzasa, na agragrnom, živopisnom, a ozloglašenom američkom Jugu.
Različitih košarkaških uloga (plej, centar i krilo); temperamenata, seta košarkaških vještina.
A tako su slični. Energijom koju su iznosili na parket i redefinisanjem svojih pozicija: Stokton organizatorskom vizijom i savršenom izvedbom „pik en rola“ sa Melounom, Olajdžuvon kretnjama, elegancijom, razumijevanjem igre nesvojstvenim centru, a Pipen dotad neviđenom raznovrsnošću i svestranošću u oba smjera.
A NBA liga im je bila portal do svijeta izabranih. Ogledalo koje vodi ka zemlji čuda.
Njihovi igrački opusi bi, da nije dalekopamtećeg i sveznajućeg Jutjuba, za milenijumce zvučali kao bajka, sa obaveznim „bilo jednom“.
Igrali su u vremenima u kojima košarka nije bila bazirana na fizikalijama, ali, paradoksalno, pravilima je dozvoljavala intenzivniji fizički kontakt; u vremenima „hand checka“, „forearm checka“ i plandovanja u svom reketu. Vremenima „Džordanovih pravila“; kada su mečevi Bulsa i Pistonsa, Niksa i Pejsersa ličili na ratove zakrvljenih plemena, legalizovanu tuču; kada je Džordan po sezoni šutirao za tri poena u prosjeku po stotinjak puta, što Džejms Harden ili Stef Kari ispucaju za manje od 10 mečeva. Vremenima Drim tima, onog originalnog; kada se imenica „centar“ pisala velikim početnim slovom, a odbrane donosile titulu; kada su Karlu Melounu, dvostrukom MVP-ju, 17 godina provedenih u Juti bili potrebni za zaradu od 104 miliona dolara, što je tek tri puta veće od iznosa koji je bek „džezera“ Majk Konli dobio za ovu sezonu...
Isprazna patetika? Zavisi iz kog ugla posmatrate.
„Zabavno je koliko se igra promijenila“, stav je svjedoka i jednog od glavnih aktera epohe, Larija Birda. „Gledajući danas kako igraju ta djeca, reagujem kao i svi drugi sa 'vau, oni stvarno šutiraju'. Lopta se kreće bolje. Klinci šutiraju iz većih daljina, a preciznije. O mojoj eri se uvijek pričalo kao o najvećoj ikada. Ali, nisam siguran da je i dalje tako.“
Kako god, zahvaljujući svojoj Zlatnoj eri NBA liga je postala globalna zabava i jedna od najunosnijih sportskih industrija planete, dinamičan organizam koji svoju vitalnost duguje i izrazitoj sposobnosti da oslušne duh modernosti i mijenjajući se, mijenja i nadahnjuje druge.
A to je bilo moguće i zahvaljući tome što su svoj dar, takmičarsku žestinu, posvećenost i neutoljivu žeđ za usavršavanjem, u nju ugradile takve veličine kakve su bili plejmejker Jute, centar Hjustona i krilo Čikaga. Koji se u svim relevantnim izborima – a takvi su oni koje su uradili Bličer riport (Bleacher report) i ESPN – sa Džordanom i Melounom uvrštavaju u najbolju petorku 90-ih.
Kada je u avgustu 2010. Skoti Pipen primljen u Kuću slavnih, priključivši se Stoktonu (2009) i Olajdžuvonu (2008), govor je zaključio rečenicom koju bi sva trojica mogli da potpišu: „Igrao sam košarku, koju sam toliko volio, i sve što sam imao, ostavljao sam joj.“ U tolikoj mjeri da su deceniju i kusur nakon igračkog penzionisanja, sva trojica daleko od vrhunskog basketa, izbjegavajući uloge operativaca, trenera, komentatora.
Što su imali da kažu i daju, dali su na parketu“.
