Hridsko jezero
Od brojnih planinskih jezera Crne Gore, Hridsko jezero se izdvaja svojom ljepotom i posebnošću.
Nalazi se u sjevernom dijelu Prokletijskog nacionalnog parka, na nadmorskoj visini od 1970 metara, što ga svrstava i u jedno od najviših jezera u Crnoj Gori. Okruženo je gustom četinarskom šumom iza koje se, ka jugoistoku, uzdižu granitne stijene planine Bogićevice. Zahvaljujući nepristupačnim putevima i izolovanom položaju u pograničnom pojasu, Hridsko jezero predstavlja predžio čarobne, netaknute divljine
Planina Bogićevica pripada sjevernom dijelu Prokletija koji ima drugačiju boju i facete u odnosu na južniji dio masiva. Razlog za to je drugačija struktura tla. Zbog dominantnog prisustva vulkanskih stijena i mlađih geoloških slojeva ovdje su reljefne forme blaže, nasuprot oštrim kraškim oblicima koji dominiraju u južnom dijelu masiva. Upravo ovdje se vijenac Dinarida preko metohijskih Prokletija i “pretapa” u Šarsko-korapski sistem ka istoku.
Hridsko jezero nije veliko i može se obići za tridesetak minuta. Na mjestima gjde ne postoji staza, potrebno je preskakati preko oborenih stabala ili prelaziti preko krupnog kamenja. Jezero nije ni previše duboko, najviša dubina ne prelazi nekoliko metara, i to u periodu kada nije pod debelim slojem otapajućeg snijega.
Iako je jezero udaljeno svega 20 kilometara od centra Plava, do jezera se ne može “skoknuti u prolazu”. U pitanju je pravi izazov, osim ako nijeste naumili da do jezera dođete pješke, Od planinarskog doma u Babinom Polju ima oko 12,5 km. Tamo i nazad.
Pogled na zvaničnu kartu Nacionalnog parka, ukazuje na postojanje panoramskog kružnog puta na Bogićevici, koji preko Babinog Polja i Bajrovića katuna prolazi tik pored Hridskog jezera.
Veći dio ovog puta, posebno od katuna pa do jezera, će međutim namučiti i svakog “pravog” terenca. Potrebno je puno strpljenja, pažljive vožnje uz blago-naklonjene vremenske uslove da bi se stiglo nadomak jezera. Put je prepun vododerina od prethodne zime, krupnog kamenja i pravih rovova.
Od Plava do Hridskog jezera potrebno je cijela dva sata i to u optimalnim ljetnjim uslovima i sa vrhunskim terenskim vozilom. Šumska staza od Bajrovića katuna,do koga se uz umjereni napor može dobaciti vozilom, čini se kao trenutno najbolja opcija za obilazak jezera. Oko 7 km tamo i nazad. Prizori i atmosfera oko samog jezera brzo čine da se svaki uloženi napor brzo zaboravi.
Jezero kristalne, prozirne boje, mirišljava borova šuma i refleksija okolnih vrhova čine ovaj prostor nestvarnim.
Bukumirsko jezero
Daleki potomak zmaja koji je povremeno noću izlazio iz vode i, po legendi, plašio Bukumire neslovensko je pleme koje je baš na tom prostoru htjelo da se nastani. Jednom odlučiše da se izbore za noćnu tišinu. Naložiše veliku vatru ispod stijena. Ogromno užareno kamenje baciše u jezero. Na kuću zmajevu. Krila mu se zapališe i ljuto prokle Bukumire: “kad ne mogu s drugima, dabogda ne mogli ni sa sobom”! I, kaže narodni pripovjedač, kletva se ispunila.
U međusobnoj borbi, nestadoše Bukumiri, kao i toliki drugi. Po predanju, groblje im je u katunu Momonjevo, ali se zapravo radi o neolitskom spomeniku. Ime plemena i jezera upućuje na Vlahe, pa i na glavni grad Rumunije, Bukurešt, a ynamo da je vlaških nomada bilo i u drugim krajevima Crne Gore. U planinama Kučke krajine je dolazilo čak i do sukobljavanja, ali i miješanja albanskih, slovenskih i drugih „gostujućih“ plemena.
Jezero se nalazi na 1.443 m nadmorske visine. Nije preveliko ali je duboko. Dužine 210 m, širine 130 m. Čak 17 m dubine, sasvim dovoljno za jednog ili par zmajeva. Jesu li zmajevi „lednički“ ne znamo, ali Bukumirsko jezero jeste. Voda je čista i prohladna, ima i lokvanja, ali za kupanje ne smeta. Od jezera vodi više markiranih staza ka vrhovima okolnih planina. Na obali se može kampovati. Tu je sve još kao u priči. Uzbrdo, dolina koju je oblikovao glečer. U zaleđu kameni divovi i krovovi koliba. I noć je ovdje ona noć iz priče. Priče o harmoniji, sazvučju zvijezda, ljepoti...
Rikavačko jezero
Rikavačko jezero se nalazi na masivu Kučkih planina, u blizini vrha Žijovo, uz samu granicu sa Albanijom. Jezero je smješteno na 1313 mnv, a u njega se ulivaju vode potoka Rikavac, a poniru vode u rijeke Cijevnu i Ribnicu.
Rikavačko jezero se sakrilo ispod Kučkih planina, uz samu granicu s Albanijom. Do njega se može doći samo terenskim vozilom ili pješke, pa do njega i nije doprlo previše ljudi. Ranije je bilo mjesto za boravak ljudi i stoke iz dijela Kuča tokom ljeta, a kasnije je prilično opustjelo. Posljednjih godina povećava se broj renoviranih vikendica i sve veći broj ljudi svoj odmor provodi na njegovim obalama. Kuriozitet za današnje vrijeme je da do tamo nije doprla električna struja, ni signal mobilne telefonije. Asfaltni put se završava kod sela Mokra.
Bonus video:
