Osamdesetšestogodišnji Božidar Jaredić iz Podgorice planirao je da na Prvenstvo Evrope u atletici za veterane ode samo kako bi pravi društvo prijatelju i klupskom kolegi Gojku Banjeviću.
Iz Peskare se, međutim, vratio sa srebrnom medaljom u bacanju kugle.
“Ove godine sam se prijavio da pravim društvo Gojku, da idemo zajedno, prosto nisam planirao da se takmičim. Ja sam se nekad davno bavio atletikom, bio sam prvak Crne Gore na 100, 200 i 400 metara, negdje 1955, 1956, 1957. godine, a ovoga puta Gojko me prijavio da bacam kuglu. Ja sam prosto ono na selu bacao kamena s ramena, ajde rekoh, znam nešto da bacim, pa ćemo probati, ali više sam otišao da vidim Peskaru, da vidim to takmičenje i da pravim društvo Gojku i Dejanu Živkoviću. Međutim, izgleda da je ispalo dobro”, prenosi Jaredić utiske u razgovoru za “Vijesti”.
Evropsko prvenstvo u atletici za veterane, pojašnjava on, redovno je takmičenje te vrste, a ove godine, u Peskari, u Italiji, okupilo je oko 7.000 takmičara, starosti od 40 do 90 godina.
“Nekoliko je takmičara iz Crne Gore koji su među veteranima, i na balkanskim i na evropskim takmičenjima osvajali su srebrne i zlatne medalje, prije svega Gojko Banjević”, dodaje on.
U disciplini i kategoriji u kojoj se Jaredić takmičio u Italiji, bilo je devet takmičara.
“Trojica Njemaca, trojica Italijana, jedan Šveđanin, jedan Norvežanin, mislim da je konkurencija bila dosta jaka, pobijedio je Njemac, koji je inače bio sportista, bacač kugle. Žao mi je što prilikom mjerenja mislim da su uskratili Gojka Banjevića bar za jednu od medalja, on je osvojio četvrto mjesto, ali jedan hitac nije dobro izmjeren, mislim da je on bio preko 13 metara, to se vidjelo iz svakog ugla gdje je kugla pala. Međutim, valjda oni i zbog nekih svojih takmičara nisu to odradili kako treba i ostala je žal da nismo donijeli još jednu medalju”, kaže Jaredić.
Banjević se takmičio u kategoriji M-70.
Jaredić je uvjeren da bi medalju Crnoj Gori donio i Dejan Živković, ali nije to bio u prilici zbog povrede kičme.
“On obavezno na evropskim prvenstvima u svojoj kategoriji osvaja medalje”, dodaje sagovornik “Vijesti”.
Živković je u kategoriji M-55 zauzeo 12. mjesto.
Sa istog takmičenja, Crnoj Gori medalju je iz Italije donijela i jedna žena - Svetlana Useinović iz Bara, koja je osvojila bronzu u trci na 10.000 metara u kategoriji W- 65.
Na pitanje da li su i kakve pripreme i treninzi prethodili njegovom uspjehu i osvajanju srebra, Jaredić kaže - ne baš.
“Ma nisam, uzeo sam kuglu od Atletskog saveza i malo sam tu na selu nekoliko puta bacao, ali, naravno, nisam imao trenera. Za bacačke discipline to je specijalan trening, jačanje mišića, specijalan trening pristupa bacalištu, okret, bacanje, izbačaj... Ali, ja svega toga nisam imao, bez ono što sam sam nešto nekoliko dana trenirao i to je bilo sve”, ispričao je Jaredić.
Učesnici takmičenja poput ovog u Peskari, kako je rekao, najčešće su bivši sportisti.
“Oni redovno treniraju i pripremaju se vrlo ozbiljno, to su ozbiljna takmičenja”, kaže.
Uz fizičku aktivnost i ishranu do zdravlja
Poručuje da je trening, odnosno fizička aktivnost, uz zdravu ishranu, jedan od glavnih uslova za zdrav i dug život.
“Treniranjem, vježbanjem, time se održava fizička kondicija i, naravno, zdrava ishrana hrani tijelo. Dva osnovna uslova. Ja sam se uvijek zdravo hranio, nikad nisam jeo masno, nikad nisam pio, nikad nisam pušio, a imam i neku genetsku predipoziciju za duži život, moji su svi živjeli preko 90 godina, tako da se ja u ovih 86 godina osjećam, da ne kažem mladalački, ali sasvim solidno”, dodaje sagovornik “Vijesti” uz osmijeh.
Osvojeno drugo mjesto u Evropi u bacanju kugle za Jaredića je, kaže, velika čast.
“Da na stadionu od 3.000 gledalaca čujem ono Montenegro, srebrna medalja, to je ipak nešto, to znači i za mene, i za Crnu Goru”, poručuje on i najavljuje učešće na sljedećem takmičenju.
“Vjerovatno ću se prijaviti za iduću godinu, ali možda prije u sprintu, nego u bacanju kugle”, kazao je sagovornik “Vijesti” i dodao da je sprinter po konstituciji, a i ranije se takmičio u toj disciplini.
“Da sam se prijavio na 100 metara, osvojio bih zlatnu medalju, s obzirom na rezultat koji su postigli takmičari preko 85 godina koji su trčali na 100 metara”, dodaje Jaredić.
Nije zadovoljan podrškom koju društvo pruža starijima.
“Slabo, nama je Atletski savez platio karte i smještaj, ali mi smo sami morali da se snalazimo za hranu. To vam dovoljno govori koliko društvo brine...”, kaže on.
Jedini glavni grad bez atletske staze
Podsjeća na dugogodišnji problem i da Podgorica kao glavni grad i danas nema atletsku stazu.
“To je jedini glavni grad u Evropi koji nema atletsku stazu i atletski stadion. Evo već 15 godina gradski oci stalno obećavaju, ali ni država ni Opština ne ulažu ništa, a 60 ili 80 odsto omladine već se nalazi u Podgorici i prigradskim opštinama, a još nemamo atletsku stazu. To je prosto neshvatljivo, ako se zna da je atletika osnov svih sportova, iz atletike se izvlače svi ostali sportovi. Potrebno je, prije svega, naučiti osnovne pojmove u sportu, koji se uče u atletici, a to je snaga i izdržljivost, pa onda sve ostalo”, poručio je on.
Jaredić je ovih dana na selu, bavi se poljoprivredom, radi oko kuće, pa nije, kaže, ispratio i novi svjetski rekord u maratonu - Kenijac Kelvin Kiptum Čerijot 8. oktobra je maraton u Čikagu istrčao za 2:00:35 i tako postao prvi čovjek u istoriji koji je dionicu od 42,195 km savladao za manje od dva sata i jednog minuta.
Dvadesettrogodišnji Kiptum prethodnog je rekordera Elijuda Kipčogea nadmašio za 34 sekunde.
“Raduje me svaki uspjeh sportista, a naročito me raduje kad sportista na velikom takmičenju da najviše od sebe i kad tu postigne najbolji rezultat. Nažalost, neki naši sportisti baš podbace na velikim takmičenjima. Ne znam šta je tu u pitanju, da li je to priprema, psihološki neki motiv ili nešto drugo, ali mi je žao što svoje rezultate, lične rekorde, ne postižu na velikim takmičenjima. Da na velikim takmičenjima postignu svoje rekorde, bili bi takmičari za olimpijadu, i za evropska i svjetska takmičenja”, kazao je Jaredić.
Bonus video:
