Poznati vajar, akademik Zlatko Glamočak, koji radi i živi u Parizu, čija bronzana bista čuvenog Budvanina Don Krsta Ivanovića, koju je izlio prije 15 godina i dalje čami u podrumu zgrade Akademija znanja gdje godinama unazad čeka da bude postavljena na trgu u Starom gradu, zatražio je da mu je vrate, kako bi je poklonio Veneciji.
“Upućujem predlog gradonačelniku Budve kad su već nezainteresovani za postavljanje spomenika Don Krstu Ivanoviću, da mi ga preda, a ja ću iznaći mogućnost da se spomenik kao poklon grada Budve postavi u Veneciji, dakle u gradu u kom je Don Krsto djelovao, proslavio i svoje ime i Budvu i tamo umro.
On je podsjetio da je spomenik naručen 2008. godine i u bronzi izliven 2009.
“Od tada, godinama je stajao u livnici u Smederevu, jer Opština nije pokazivala nikakvo interesovanje da ga prebaci u Budvu. Tek poslije nekoliko godina, na lično angažovanje Merina Smailagića, tadašnjeg direktora Javne ustanove “Grad teatar”, spomenik je prevezen za Budvu, da bi bio odložen u podzemnu garažu gdje se i danas nalazi, sve čekajući postavljanje koje nikako da se ostvari”, ispričao je Glamočak.
Prema njegovim riječima, svi gradonačelnici Budve sa kojima je o tome razgovarao - od Rajka Kuljače, preko Lazara Rađenovića do Dragana Krapovića bili su “puni ljepih riječi i obećanja na čemu je sve i ostalo”.
“Prije par godina se javila i izvjesna službenica iz administracije gradonačelnika Marka Carevića. A potom muk. Izlazili smo na teren sa modelom spomenika, postavili ga na predviđeno mjesto u Starom gradu, da dobijemo vizuelni utisak i neophodnu visinu postamenta spomenika i na tome se završilo. Uprkos Odbora za postavljanje spomenika i agilnosti slikara Slobodana Boba Slovinića, a naročito arhitekte Slobodana Boba Mitrovića koji se godinama uporno zalagao za postavljanje, spomenik je i dalje u garaži. Čak su se i građani bili angažovali, poput jednog kamenoresca koji je izrezao postament težak nekoliko tona i poklonio ga gradu samo da se ubrza postavljanje. Takođe, Lucija Đurašković, direktorka JU “Muzeji i galerije Budve” je ljetos opet skrenula pažnju o potrebi postavljanja spomenika”, naglasio je Glamočak.
Ističe da je “neshvatljiv takav odnos Opštine prema jednoj tako velikoj budvanskoj i venecijanskoj ličnosti poput Don Krsta”.
“Mnogi bi se borili da takav prestižan građanin bude ovjekovječen i da ga prisvaja kao svoju kulturološku vrijednost koja je iz Budve prenijeta u Veneciju. Kako Budva može da ignoriše evropejca Don Krsta, a da se istovremeno kandidovala za kulturnu prijestonicu Evrope, kazao je Glamočak.
Opština je godinama unazad u više navrata pokretala pitanje postavljanja biste Don Krsta, ali ništa se nije realizovalo. Tako je i aktuelna administracija Mila Božovića promovisala da će spomenik napokon biti postavaljen u Starom gradu, ali njegovim pritvaranjem sredinom aprila, gotovo sve inicijative su zamrle.
Obnovi popularnosti Don Krsta doprinijela je istoimena predstava rediteljke Vide Ognjenović, koprodukcija festivala Grad teatar iz 2007. godine koja se sa velikim uspjehom igrala na scenama u regionu. Glamočak je izabran od tadašnje opštinske komisije za autora spomenika, a troškovi kompletnog rada iznosili su oko 15.000 eura.
Uprkos svemu, Opština se nije mnogo interesovala za skulpturu, koja je u Budvu dopremljena tek 2014. godine, nakon što je autor javno podsjetio da poprsje u Smederevu čami godinama.
Krsto Ivanović rođen je u Budvi 1628. godine u plemićkoj porodici. Bio je gradski učitelj, kanonik, pjesnik, napisao je Ljetopis Budve 1650. godine. Od 60 godina koliko je živio, Krsto Ivanović je samo prvih 25 godina proveo u Budvi, nakon toga tri godine boravi u Veroni, a ostale godine u Veneciji. On je 1650. proslavio Budvu svojim analima u Veneciji. Umro je kao kanonik crkve Sveti Marko. Zanimljivo je da je to bila cetinjska porodica, koja se doselila u Budvu i da je Don Krsto bio pravoslavac i da je doživio tako visoku katoličku karijeru u katoličkoj crkvi što je na određeni način raritet. Kažu da se evropska opera ne bi mogla zamisliti bez libreta koje je pisao Don Krsto.
Bonus video:
