Ako život postoji još igdje u Sunčevom sistemu, osim na Zemlji, Mars je mjesto sa najviše šanse da ga pronađete. Osim mnogih naučnika i zaluđenika idejom da na crvenoj planeti ima nešto više od kamenja, da li na Marsu ima života pitao se 1971. i Dejvid Bouvi. Stihovi Bouvijeve pjesme “Život na Marsu” opisivani su kao “najčudniji koji su se pojavili do tada”, da se sastoje od “mnoštva nadrealnih slika”, koje izgledaju kao platna Salvadora Dalija.
Planeta je ledena pustinja sa ekstremno tankom atmosferom, čija je kao kost suva površina okupana, u odsustvu ozonskog omotača, ultravioletnim sunčevim zračenjem. Ali, manje je negostoljubiva nego bila koja od preostalih šest planeta Sunčevog sistema ili nekoliko skupina njihovih satelita (iako neki naučnici spekulišu sa velikim očekivanjima o Enceladi i Evropi, Saturnovim i Jupiterovim satelitima na kojima ima vode).
Mnogo uzbuđenja je zato izazvalo mjerenje sprovedeno tokom posljednje decenije koje sugeriše da atmosfera na Marsu sadrži tragove metana, gasa za koji lovci na vanzemaljce tvrde da nagovještava život: 90 odsto metana u Zemljinoj atmosferi, na primjer, stvaraju ili su stvorila živa bića. Ovi nalazi, do kojih su došli teleskopi na zemlji ili sateliti koji kruže oko Marsa, podstakli su NASA da opremi “Curiosity”, svoje najnovije i najopremljenije vozilo predviđeno za Mars, sa instrumentom specijalno dizajniranim da meri atmosferski metan.
U radu upravo objavljenom u časopisu “Science”, tim pod vođstvom Kristofera Vebstera iz “Jet Propulsion Laboratory” iz Kalifornije, koji upravlja roverom “Curiosity”, objavio je prvi set mjerenja metana. Na veliku žalost zagovornika izvanzemaljskog života, nisu pronašli doslovno ni trag metana. Oni su prijavili prosječno očitavanje od 0.18 djelova u milijardi, koji, ako nije još jedan način da se saopšti “veliko ništa”, jeste prije početak kraja dosadnih, nebioloških procesa, kao što je istraživanje stijena da bi se dokazalo prisustvo bakterija.
Rad dr Vebstera ističe da su ranija mjerenja, koja su prikazivala viši nivo metana, izgledala sumnjivo i prije nego što se “Curiosity” spustio na Mars. Mjerenja izvršena iz orbite i ona obavljena sa Zemlje ne slažu se uvijek u rezultatima. Izgledalo je da metan dolazi u tragovima, stiže neočekivano i onda nestaje jednako brzo. Nevolja je u tome što na geološki dosadnoj planeti, kao što je Mars, nema vidljivog mehanizma koji bi tako brzo zbrisao metan iz vazduha.
Mjerenja koja je obavio “Curiosity” tačnija su nego ona obavljena iz orbite ili sa milionima milja udaljene Zemlje. Dakle, da li je tobožnji metan samo priviđenje, kao ozloglašeni kanali na Marsu koje je početkom 20. vijeka navodno vidio američki biznismen, matematičar i astronom Persival Lovel. To sada izgleda najviše kao hipoteza. A šta je sa znacima života? Nažalost astrobiologa, nalazi su se pokazali negativni - nema života na Marsu. Međutim, nova istraživanja postavljaju ograničenja koliko bakterija i koje vrste bi mogle da žive na Marsu, ali ne isključuju u potpunosti njihovo postojanje. Na kraju krajeva, teško je to iko ikada mogao i da učini i da tvrdi.
Bonus video:
