Tim australijskih fizičara osmislio je novu teoriju stvaranja svemira. Umjesto u velikoj eksploziji energije koncentrovane u beskonačno maloj tački, svemir je nastao iz amorfne energetske supe, smrzavanjem do sadašnje kristalizovane forme četvorodimenzionalnog prostorno-vremenskog kontinuuma, tvrdi se u izvještaju, koji je predstavljen u novom broju časopisa Physical Review D.
Džejms Kuak (Quach) i njegove kolege sa Univerziteta u Melburnu tvrde da Veliki prasak treba posmatrati kao proces u kome je amorfan i bezobličan univerzum formirao četvorodimenzionalni svijet, slično procesu hlađenja tečnosti i njenog pretvaranja u kristale.
Australijski stručnjaci ističu da bi njihova teorija mogla biti potvrđena posmatranjem strukture svemira. Naime, kako pretpostavljaju, pomenuti proces kristalizacije nije bio savršen, pa bi zbog toga, kao u kristalima leda ili dijamanata, i u svemiru trebalo da postoje napukline, odnosno, područja u kojima se kristalizacija nije dogodila.
To opet znači da bi svjetlost i druge čestice trebalo da se reflektuju na takvim mjestima ili bi mogli da ih zaobilaze jer bi u njima prirodni zakoni morali biti drugačiji.
”Zamislite da je svemir poput tečnosti”, kaže Kuak.
“Tokom hlađenja, on se kristalizuje u tri prostorne i jednu vremensku dimenziju, koje danas vidimo. Prema ovoj teoriji, s hlađenjem svemira morale bi nastati pukotine nalik onim koje se stvaraju smrzavanjem vode”, kaže australijski fizičar, dodajući da u početku nije bilo čak ni prostora.
Tu ideju, da su vrijeme i prostor svojstva koja su iznenada nastala iz amorfnog stanja, prvi put su 2006. godine iznijeli fizičari s kanadskog instituta Perimeter. Teorija je nazvana kvantni grafiti (kao asocijacija na quantum gravity) po grani matematike koja se zove “graph theory”, a bavi se diskretnim vezama između tačaka. U fizici se ona javlja u nekoliko područja koja opisuju interakcije atoma u kristalima.
U trenutku praska fizika se raspada. Model ne može dati nikakva predviđanja onoga što se zbiva u Velikom prasku. Ne možete koristiti nikakvu matematiku ni teoriju
Prema autorima, u početku, na ekstremno visokim temperaturama, ovi su gradivni blokovi bili poput tekuće vode, nisu imali strukturu i predstavljali su stanje bez prostora. Ali, u vrijeme Velikog praska, prije oko 13,7 milijardi godina, temperature u svemiru pale su do tačke smrzavanja gradivnih blokova prostora - vremena, nastupila je kristalizacija i formirala se četveorodimenzionalna mreža kakvu danas vidimo. Matematika koja opisuje teoriju je dobra, međutim problem je u tome što su ovi gradivni blokovi vrlo mali tako da ih je nemoguće direktno vidjeti – iz ljudske perspektive svemir djeluje kao gladak i neprekinut.
neki stručnjaci upozoravaju da je teorija Velikog praska previše dobro postavljena i potvrđena da bi mogla biti potpuno odbačena ili zamijenjena novom
Kuak ističe da je najveći problem Velikog praska - sami prasak.
“U trenutku praska fizika se raspada. Model ne može dati nikakva predviđanja onoga što se zbiva u Velikom prasku. Ne možete koristiti nikakvu matematiku ni teoriju.”
Ali, neki stručnjaci upozoravaju da je teorija Velikog praska previše dobro postavljena i potvrđena da bi mogla biti potpuno odbačena ili zamijenjena novom. Istina je da ona još uvijek nema precizne odgovore na pitanja o samom početku velikog praska, ali uvjereni su da bi teorija kvantnih grafita u najboljem slučaju mogla biti tek kandidat koji bi mogao da ponudi odgovore o početnom stanju, koji se očekuju od teorije kvantne gravitacije koja još uvijek nije dobila konačan oblik.
Bonus video:
