Liberalni savez Crne Gore LSCG osnovan je na današnji dan, 26. januara 1990.
LSCG je predvodio Slavko Perović, a to je bila jedina stranka devedesetih koja se otvoreno zalagala za nezavisnost i protivila crnogorskom granatiranju Dubrovnika i učešću crnogorskih vojnika u ratovima na prostoru bivše Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije SFRJ.
Na referendumu o državnosti 1992. godine LSCG postaje glavni promoter nezavisnosti. LSCG prvi put učestvuje na parlamentarnim izborima 1992. godine i osvaja 12,04 odsto glasova i 13 mandata plasirajući sa na trećem mjestu iza Demokratske partije socijalista DPS-a i Narodne stranke. Iste godine na predsjedničkim izborima lider LSCG-a Slavko Perović stiže takođe na treće mjesto osvajajući 18,3 odsto i ne prolazi u drugi krug glasanja.
Na parlamentarnim izborima 1996. godine LSCG je sklopio koalicioni sporazum sa Narodnom strankom pod nazivom "Narodna sloga". Ideja je bila da se takvom koalicijom otvori prostor za pomirenje Crnogoraca i Srba.
Koalicija liberala i narodnjaka osvojila je 24,91 odsto i 19 poslanika od kojih je devet pripalo LSCG-u. LSCG raskida koaliciju s narodnjacima jer je Narodna stranka odlučila da uđe u koaliciju sa DPS-om i Socijaldemokratskom partijom SDP.
Na predsjedničkim izborima 1997. godine LSCG ne učestvuje sa svojim kandidatom, poručujući svojim biračima da postupe kako žele. U drugom krugu su bili Milo Đukanović i Momir Bulatović, LSCG će podržati Đukanovića, kako bi poslali poruku da nisu protiv "Zapada" koji je dao podršku Đukanoviću.
Na narednim parlamentarnim izborima 1998. godine LSCG osvaja 6,21 odsto, malo više od 20.000 glasova i pet mandata u crnogorskoj skupštini. Zbog slabog rezultata na ovim izborima dotadašnji Lider Liberalnog saveza, Slavko Perović, podnosi ostavku na svoju dužnost, a na izbornoj Konvenciji LSCG 23. i 24. januara 1999. godine, Miodrag Živković zvanično postaje novi politički lider Liberalnog saveza.
Na izborima 2001. LSCG osvojio je 7,85 odsto i skoro 28.000 glasova, te dobija šest mandata u Skupštini Crne Gore. Kako na tim izborima nijedna stranka nije osvojila apsolutnu vlast, LSCG sklapa sporazum sa DPS-om da podrži njegovu manjinsku vladu, a on se obavezao da će u roku od godinu dana raspisati referendum o nezavisnosti.
LSCG je u parlamentu i dalje zadržao najžešći opozicioni stav, a s obzirom na to da ni nakon godinu dana referendum nije raspisan, LSCG je povukao podršku manjinskoj vladi i oborio je.
Međutim na izborima 2002. godine LSCG pod sloganom "Crna Gora može – Liberalni savez Crne Gore" osvaja 5,77 odsto, nešto više od 20.000 glasova i samo četiri poslanika.
LSCG će zajedno sa drugim opozicijonim partijama bojkotovati predsjedničke izbore 2002. i februara 2003. Međutim LSCG je odlučio da učestvuje na izbore u maju 2003. godine. Kandidat LSCG Miodrag Živković osvaja 31,44 odsto glasova i u prvom krugu gubi od Filipa Vujanovića. Ovi izbori će biti zadnji izborni nastup LSCG-a.
Nakon Afere Trsteno, Miodrag Živković je 7. septembra 2004. na Cetinju smijenjen sa funkcije lidera Liberalnog saveza i isključen iz članstva stranke. U oktobru iste godine formirao je Liberalnu partiju Crne Gore.
Nakon odlaska Živkovića, na Cetinju će 23. oktobra 2004. godine Vesna Perović postati lider Liberalnog saveza.
LSCG je ugašen u martu 2005. godine. Slavko Perović se, potom, preselio u Prag odakle je putem bloga povremeno komentarisao aktuelna politička zbivanja u Crnoj Gori. Kao glavni razlog za gašenje LSCG-a 24. marta 2005. godine na Cetinju navedeno je da narod Crne Gore zaslužuje vlast koju ima, te da više nema smisla voditi politiku.
U martu 2013. godine je Perović objavio na svom blogu da je partija obnovljena.
Bonus video:
