Socijaldemokratska partija vratila se prošle i ove sedmice povremenoj praksi javnog protivljenja politici većeg partnera, što se može tumačiti kao rezultat računice da im naglašavanje razlika u odnosu na DPS može pomoći da se bolje pozicioniraju u susret izborima.
Ipak, iskustvo iz 14-godišnjeg braka sa Đukanovićevom strankom i nove okolnosti na političkoj sceni mogle bi dovesti do rapidnog smanjenja uticaja SDP-a i Krivokapićevu politiku bespogovornog čuvanja vlasti DPS-a učiniti promašajem koji će ih na kraju skupo koštati.
Poslanici SDP-a u srijedu su odbili da podrže izbor Bora Vučinića za direktora ANB-a, a dan ranije sa opozicijom su izglasali da se otvori parlamentarna istraga zbog korupcije prilikom privatizacije Telekoma.
Obje odluke su nenajavljeno uslijedile pošto je DPS odbio da podrži zakon o unutrašnjim poslovima, koji bi policiju stavio pod kontrolu ministra unutrašnjih poslova Ivana Brajovića (SDP).
Prije toga SDP nije dovodila u pitanje imenovanje Vučinića, a otvoreno se protivila formiranju anketnog odbora za Telekom.
Štoviše, argument SDP-a je bio da ne valja što je Vučinić partijski kadar, a ne profesionalac, ali se nije protivila imenovanju Božidara Vuksanovića za direktora policije, bez obzira na to što je i on partijski kadar.
Ko koga vara?
Razilaženju je prethodila faza uspješne saradnje kada je DPS, tokom međustranačkih konsultacija, faktički došao na pozicije SDP-a u vezi s politikom Vlade prema KAP-u.
Demonstriranje razlika u odnosu na DPS konstanta je politike Krivokapićeve partije, s tim što je veliko pitanje koliko će lider SDP-a moći da brani svoje rezultate.
Koliko god da naglašava da je SDP, recimo, bila protiv ugovora sa Rusima o KAP-u ili kasnije protiv davanja državnih garancija Rusima da uzimaju kredite koji će građane koštati oko 170 miliona eura, epilog je poznat.
Dok se hvali da su u parlamentu tražili brisanje budžetske stavke kojom se odobrava 60 miliona garancija, SDP propušta da kaže da to nikada nije javno potencirala i istrajavala da je u pitanju pogrešna odluka. Kao da su znali da neće uspjeti, ali su amandman dali za svaki slučaj, kako bi jednom mogli reći da su mislili drugačije.
Opširnije u štampanom izdanju
Bonus video:
