Nekadašnji koordinator Pokreta za nezavisnost Rade Bojović ocijenio je da današnja politička klasa favorizuje partitokratsku izbornu demokratiju, dajući prednost stranačkim i ličnim interesima nad javnim potrebama.
U razgovoru za “Vijesti”, Bojović je kazao da građani u partije imaju relativno malo povjerenja i da ih prije svega vide kao sebične političke mašine, primarno okrenute sebi i svojim interesima.
“Naša politička scena je prirodan izraz nerazvijene demokratije, slabe pravne države, egoističnog i lijenog društva i malokrvne ekonomije. Ono što je čini boljom nego ranije je sve veća prisutnost spoljne kontrole u procesu priključenja EU, čime se sužavaju mogućnosti za odomaćenu bahatost i neodgovornost”, naglasio je Bojović, predsjednik Upravnog odbora NVO CEDEM i jedan od učesnika “tajne večere”, koju su sa grupom javnih ličnosti organizovali šefovi DPS-a i SDP-a Milo Đukanović i Ranko Krivokapić.
Što danas mislite o Đukanoviću? Da li Vam je realno da će se vratiti na neku od državnih funkcija?
Đukanovićeva politička karijera je mučno protivrječna, baš kao i značajnog dijela istaknutijih crnogorskih političara tokom XX vijeka. Prvo je bio politički saveznik zločinačkog beogradskog režima, zatim njegov ključni neprijatelj, potom lično najzaslužniji za transformaciju DPS-a u državotvornu stranku i nezavisnost Crne Gore. Istovremeno, bio je premijer izolovane, marionetske, osiromašene, klijentelizovane i kriminalizovane Crne Gore, ali i premijer prozapadne, revitalizovane i međunarodno priznate Crne Gore. Đukanović je najbolji zanatski crnogorski političar u postjugoslovenskom periodu, ali istovremeno dovoljno kontroverzan da u svom prtljagu nosi mješavinu krupnih grijehova i nespornih zasluga.
Đukanović je i dalje nesumnjivo vodeća partijska ličnost koju za sada ne može ugroziti niti oktroisani Lukšić, niti kalkulantski Vujanović, niti uzdrmani Marović
Predstavlja primjer političara koji je sijamski povezao lične i državne interese. Suštinski spada u realpolitičare u čijem je primarnom fokusu vladanje i opstanak na vlasti. Tokom suverenističkog perioda, najviše je bio posvećen međunarodnoj reintegraciji Crne Gore, ekonomskim i bezbjednosnim pitanjima, najmanje pravnoj i pravednoj državi. Kao politički konvertit mijenjao se nabolje, kao političar od interesa - ostao je isti.
Rade Bojović
Đukanović je i dalje nesumnjivo vodeća partijska ličnost koju za sada ne može ugroziti niti oktroisani Lukšić, niti kalkulantski Vujanović, niti uzdrmani Marović. Bez Đukanovića DPS je partija u povlačenju sa vlasti, a sa Đukanovićem DPS je vladajuća, ali stagnantna, etatistička i okoštala partija. Na kraju, mislim da je vrijeme koje je iznjedrilo Đukanovića za nama, pa samim tim vjerujem i da je on, bez obzira na moguću novu izbornu pobjedu, političar koji pripada prošlosti.
Što treba da se desi pa da Đukanović nekome drugo u potpunosti prepusti konce? Da li je to uopšte realno?
Trebalo bi da se dese krupne turbulencije unutar DPS-a, a to nije izvjesno u dogledno vrjeme. Više je u igri da Đukanović opet bude predsjednički kandidat DPS-a. On se sada više odmara, ali dominanto utiče na najvažnije odluke.
Opširnije u štampanom izdanju
Galerija
Bonus video:
