U okviru likovnog programa jubilarnog, XXX Festivala “Grad teatar”, početkom avgusta ove godine, priređena je u budvanskoj Santa Mariji, samostalna izložba specifičnih grafičkih ostvarenja, istaknutog crnogorskog umjetnika Igora Rakčevića (Podgorica, 1971). Rakčević je završio Srednju likovnu školu u Podgorici, diplomirao je (1995) na grafičkom odsjeku FLU na Cetinju u klasi prof. mr Anke Burić, a završio je (1998) magistarske studije grafike, na FLU u Beogradu, u klasi prof. Velizara Krstića. Do sada je priredio brojne samostalne eksplikacije državnog, regionalnog i međunarodnog karaktera, a predstavljao je Crnu Goru na značajnim manifestacijama savremene umjetnosti, Bijenalu u Veneciji, izložbi Balkanske umjetnosti u Kaselu i dr. Bavi se istraživanjima na polju savremenih grafičkih tehnika i umjetničkih medija, menadžmentom u kulturi i neformalnom likovnom edukacijom. Aktuelni je predsjednik Predsjedništva ULUCG-a, stalno živi i stvara u Podgorici. Izložbu prati kolorni katalog sa uvodnim tekstom književnika Pavla Goranovića.
U starogradskom, viševjekovnom sakralnom zdanju, fundiranom na kamenoj ponti nad morem, koje je prothodnih decenija, zbog nebrige i neadekvatnog korišćenja, doživilo izrazitu devastaciju, prezentirano je dvadeset pet specifičnih grafičkih ostvarenja, pod nazivom “S anđelima II”, realizovanih grafičkom tehnikom “stensil” na prepariranoj medijapan ploči, a radovi su nastali u prethodnih nekoliko godina. Mnogobrojni poštovaoci Boginje umjetnosti, bjelodano su se mogli uvjeriti, da je taj veoma oronuo, siv i prilično zatamnjen kameni ambijent, prepun vlage i morske soli, izuzetno dobro prihvatio Rakčevićevu, konceptualistički suptilno osmišljenu i kreativno-likovno egzekutovanu eksplikaciju. Neophodno je naglasiti da je svako likovno djelo, istinski pravo umjetničko djelo, ako je harmonično čovjekovom oku i blagotvorno ljudskoj duši. A to zasigurno i jesu ovi recentni, potpuno raspjevani, veoma melodični i vrlo ritmalni eksplikati Igora Rakčevića. On je naprosto, ovaj tužni i žalosni sakralni ambijent, volšebno učinio očaravajućim i odista nestvarnim, uselivši u njega svoja dražesna anđeoska stvorenja.
Za razliku od prethodnih, Rakčević je u svojim najnovijim radovima, veoma razvio hromatsku skalu i doveo je do bogatih i veoma sadržajnih polihromnih vrijednosti. U tim vrlo harmoničnim koloritnim sazvučjima, preovladavaju topli, ili pak hladni tonovi, zapravo, Rakčević svjesno gradi veoma raznovrsne atmosfere, insistirajući na raznim periodima dana, ukazujući na praskozorje, jutro, dan, veče, noć, ili pak tražeći specifične uslove različitih godišnjih doba, proljeće, ljeto, jesen ili zima. Iako je riječ o reproduktivnom izvođačkom procesu, što je upravo veoma karakteristično za grafičke radove, ovdje se može govoriti i o svojevrsnim, monotipskim slikarskim ostvarenjima, bez obzira što se tokom kreativno-likovne egzekucije parcijalno koriste “klišei”, čime se ponavljaju i multiplikuju određeni oblici i forme.
Rakčevićevo umjetničko stvaralaštvo je figuralnog karaktera, a decidnije, ono pripada sferama simboličkog i asocijativnog. Svestrano istražujući raznovrsne simbole, on znalački i veoma promišljeno vrši njihov izbor iz ambijentalnog okruženja, tu je glava, ruka, sunce, mjesec, zvijezda, drvo, grana, list, cvijet. Ali, istodobno, tu su izmaštani i glavni protagonisti cijelokupnog likovnog kazivanja, depersonalizovani, vječni nebeski čuvari mira, sreće, zdravlja, zadovoljstva i ljubavi, blagorodni anđeli. Rakčević u svom recentnom ciklusu, kao da pripovijeda univerzalističke, Šeherezadine skaske iz “Hiljadu i jedne noći”. A ta mala krilata stvorenja, ti dražesni kupidoni, iz božanskih visina, permanentno emituju smirujuće vibracije. Razvijajući osnovnu ideju i radeći poneseno nekoliko godina na ciklusu “Anđela”, Rakčević je poput kompozitora, znalački razrađivao temu, na osnovu bazne matrice, pokušavao je da odsvira što više različitih melodija, tako da svaka bude različita ali da bude sličnog karaktera, kao da je iz istog jata. Kada se ovlaš pogledaju nazivi, nedvojbeno se dolazi do zaključka da je cjelokupna tematsko-likovna materija, duboko uronila u romantičarske vode, a posebno kada se oni spoznaju: “Sjećanje na Adama i Evu”, “Među zvijezdama”, “Maslinova grana”, “Milosrđe”, “Hodočašće”, “Drvo života”. Tim veoma smisaonim nazivima, Rakčević još intenzivnije širi asocijativne nivoe. Konačno, bez obzira što su svi radovi izrazito moderno artikulisani, što djeluju neposredno i svježe, opšti utisak je da oni sobom baštine nešto od starih istočnih tradicija, nešto što asocira na papiruse i mudrosti arhaičnih svjetova.
Od drevnog svilotiska do stensila
U svojim ranijim grafičkim radovima, Rakčević je koristio veoma staru tehniku svilotisak, podloga je bila papirno-kartonska, a kolorna skala potpuno svedena na nekoliko nijansi. Najnovija likovna ostvarenja, rezultat su njegovih višegodišnjih istraživanja na polju savremene grafike. Ovog puta, Rakčević se koristi “stensil” specifičnom grafičkom tehnikom, kojom se služe umjetnici koji stvaraju na ulici, koji rade velike murale i urbane intervencije.
Zapravo, u prethodnom postupku, Rakčević izrezuje brojne “kliše” u kartonu, kombinuje ih, ređa, multiplikuje, vršeći bojeno naslojavanje, prskanjem specijalnom pumpom, “Er brašem”, ili sprejem.
Bonus video:
